Θα παραξενεύονταν οι περαστικοί  πώς και δεν υπάρχει όνομα νεκρού που εκεί αναπαύεται…

Διαβάζοντας την ανακοίνωση  του Συλλόγου Συγγενών Θανόντων και Εγκαυματιών της 23ης Ιουλίου 2018 έμεινα έκπληκτη: Περιήλθαν έγγραφα στην κατοχή τους και  «επιβεβαιώθηκε, έξι χρόνια μετά τη φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018, η τραγική υπόνοια την οποία κανείς συγγενής θανόντος δεν τολμούσε να αποδεχθεί, (όσο και αν υποψιαζόταν), ότι, τελικώς, υπάρχουν μη ταυτοποιημένα τμήματα σορών και βιολογικού υλικού».

Αυτά τα «μη ταυτοποιημένα» θάφτηκαν, όπως όπως και κρυφά, στον μυστικό ομαδικό τάφο, στο Κοιμητήριο του Μαραθώνα!

«Βρήκε» ο Σύλλογος Συγγενών Θανόντων και Εγκαυματιών της 23ης Ιουλίου 2018 το έγγραφο αντιπυράρχου της Πυροσβεστικής,  ο οποίος οκτώ μήνες μετά την τραγωδία στο Μάτι ζήτησε από την Εισαγγελία «να μεριμνήσει για την ταφή τμημάτων ανθρωπίνων σορών και βιολογικού υλικού, καθώς και ζωικών οστών».

Δηλαδή, «τα μη ταυτοποιημένα» «φυλάσσονταν» στην Πυροσβεστική, χωρίς να ενημερωθούν οι  συγγενείς αν συγκατάνευαν  στον ενταφιασμό τους; Αλλά  οι «ταυτοποιημένοι»  είχαν παραδοθεί στους συγγενείς τους. Οπότε δύο τινά συμβαίνουν: Είτε τα «μη ταυτοποιημένα» ήταν  τμήματα από σορούς θυμάτων που ελέχθη ότι «εξαερώθηκαν». Είτε προέρχονταν από θύματα  τα οποία δεν αναζήτησε κανείς. Και  οι δύο εκδοχές οδηγούν στο λογικό συμπέρασμα ότι οι νεκροί  από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι ήταν περισσότεροι!

Αλλά πώς ένας αντιδήμαρχος του Δήμου Μαραθώνα πήρε την  απόφαση  για «χορήγηση άδειας ταφής των τμημάτων ανθρωπίνων σορών και βιολογικού υλικού συνεπεία της πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε την 23η Ιουλίου 2018 στο Νεκροταφείο Νέας Μάκρης Δήμου Μαραθώνα»;  Πέρα από το ηθικό ζήτημα που προκύπτει -και είναι πελώριο -για τον ομαδικό τάφο,  η «μυστική» ταφή έρχεται προς επίρρωση των καταθέσεων  μαρτύρων ότι ο Τσίπρας ήδη τα μεσάνυχτα προς την 24^η  Ιουλίου 2018, με την εκπομπή στην ΕΡΤ, επιχείρησε να συγκαλύψει τους  πραγματικούς ενόχους.

Η καταγγελία από την πρόεδρο του Συλλόγου, Σοφία Αγγελική Χαμηλοθώρη και τον γενικό γραμματέα, Αριστείδη Χερουβείμ, είναι ότι «οι αρμόδιοι που προχώρησαν στην ταφή συνέργησαν στην συγκάλυψη του πραγματικού αριθμού των νεκρών. Πέραν του τεράστιου ηθικού θέματος, γεννάται εύλογα το ερώτημα, αν έστω και μετά από 6 χρόνια, θα μάθουμε πόσοι ήταν πραγματικά οι νεκροί της 23ης Ιουλίου 2018.

Το ερώτημα απαιτεί άμεσες απαντήσεις.

Χάθηκαν 104 άνθρωποι κι ακόμη, έξι χρόνια μετά, ευθύνες στους υπεύθυνους  δεν καταλογίστηκαν. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, στη δίκη που τώρα διεξάγεται, κατέθεσε: «Πρόκειται για οργανωμένο σχέδιο συγκάλυψης».  Αλλά μέχρι πού φτάνει η συγκάλυψη; Ας  θυμηθούμε την απόφαση της 29^ης Απριλίου 2024: Αθωώθηκαν 16 από τους 21 κατηγορουμένους και οι 5 «καταδικασθέντες» έφυγαν χωρίς καταβολή ενός ευρώ!