Στην Κουμουνδούρου τρέχουν και δεν φτάνουν. Τα μαντάτα από τις δημοσκοπήσεις δεν είναι καλά, το κόμμα οδηγείται σε χαμηλότερα ποσοστά και ο κίνδυνος να συνεχισθεί η διολίσθηση μέχρι τις κάλπες της επόμενης Κυριακής υπαρκτός.

Το 20% που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δεδομένο, ούτε υπάρχει κλίμα ανάκαμψης όπως είχε καταγραφεί μεταξύ ευρωεκλογών και εθνικών εκλογών του 2019. Αντιθέτως, η απογοήτευση είναι ευδιάκριτη ακόμα και στις συγκεντρώσεις του κόμματος στην Κρήτη, όπου κάποτε ήταν το «κάστρο» του ΣΥΡΙΖΑ.

Στις εκλογές του Μαΐου οι πολίτες δεν καταδίκασαν μόνο την απλή αναλογική που είχε νομοθετήσει ο Τσίπρας για να δυσκολέψει την επανεκλογή Μητσοτάκη, αλλά και το είδος της αντιπολίτευσης που ασκούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα 4 χρόνια. Η τοξικότητα και οι προσωπικές επιθέσεις κατά του προέδρου της Ν.Δ. που αποτέλεσαν βασικό πυρήνα της αντιπολιτευτικής τακτικής της Κουμουνδούρου λειτούργησαν ως μπούμερανγκ για τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολίτες επέλεξαν τη σταθερότητα, την κοινωνική ηρεμία και τις μεταρρυθμιστικές πολιτικές Μητσοτάκη.

Τώρα ο κ. Τσίπρας βρίσκεται μπροστά σε ένα νέο αδιέξοδο. Τον Μάιο πιάστηκε ο ίδιος στην παγίδα της απλής αναλογικής που είχε στήσει για τον Μητσοτάκη και δεν είχε κυβερνητικό αφήγημα. Για αυτό και κάθε δύο μέρες άλλαζε αφήγημα, μιλώντας πότε για κυβέρνηση ανοχής, πότε για ειδικού σκοπού, πότε με τη στήριξη του Βαρουφάκη και μόλις ξέσπασε η υπόθεση «Δήμητρα» χωρίς το ΜέΡΑ25.

Μετά το δυσμενές αποτέλεσμα η κατάσταση για τον ίδιο επιδεινώθηκε περαιτέρω. Υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα εξουσίας, αλλά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η απόσταση από τη Νέα Δημοκρατία μεγάλωσε στις 21 με 22 μονάδες. Ζητάει την ψήφο των πολιτών που δεν επέλεξαν Μητσοτάκη για να έχει δυνατό ρόλο απέναντι στην «παντοδυναμία» της Ν.Δ., αλλά το κόμμα του απέτυχε πλήρως στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τονίζει ότι κάθε ψήφος πλην Ν.Δ. είναι χαμένη εάν δεν κατευθύνεται προς τον ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργώντας έτσι μέτωπα με τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά ουσιαστικά ο κ. Τσίπρας εξωτερικεύει τους φόβους του βλέποντας διαρροές πανταχόθεν.

Η πραγματική «χαμένη» ψήφος με τα τωρινά δεδομένα είναι προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν διεκδικεί εξουσία, δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία της Ν.Δ. προς την ισχυρή αυτοδυναμία, δεν πείθει ότι διδάχθηκε από τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος. Μέχρι και ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25 Γιάνης Βαρουφάκης στη διακαναλική συνέντευξη κατήγγειλε τη θέση του Τσίπρα ότι η ψήφος που δεν πηγαίνει στην Ν.Δ. είναι «χρήσιμη» μόνο εάν καταλήγει στον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας το προφανές (όσο και χρήσιμο) για το κόμμα του: Εάν χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ 1-2 μονάδες, δεν θα «πάθει» κάτι, αντιθέτως μπορεί να υπάρχει ακόμα ένα αριστερό κόμμα στη Βουλή.

Με άλλα λόγια, ο κ. Τσίπρας βρίσκεται αντιμέτωπος με τη λογική της χαμένης ψήφου. Ο ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία τετραετία κλότσησε την ευκαιρία της διεύρυνσης, δεν εμπλούτισε τον πολιτικό του λόγο ώστε να αποκτήσει ακροατήριο στο χώρο του Κέντρου, αντιθέτως τεμπέλιασε και πίστεψε ότι με την τοξικότητα και τον όχλο των κοινωνικών δικτύων θα μπορούσε να «ανατρέψει» τα δεδομένα. Μετά την ανώμαλη προσγείωση του Μαΐου επιχειρεί να «σώσει ό,τι σώζεται», όμως το παιχνίδι δεν κρίνεται τις επόμενες ημέρες. Είχε χαθεί από τον Ιούλιο του 2019 και σε καθημερινή βάση μέχρι σήμερα.