Για τους απλούς ανθρώπους όμως στη Γαλλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη, που δικαίως φοβούνται ότι κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να γίνουν ραδιενεργό κατάλοιπο στο πλαίσιο του άτυπου Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου που μαίνεται από τον Φεβρουάριο, η δήλωση του Γάλλου προέδρου στο δεύτερο κανάλι της δημόσιας τηλεόρασης έμοιαζε με όαση κοινής λογικής. Ο Ολάντ κατηγόρησε τον διάδοχό του ότι παραβίασε έναν βασικό κανόνα της πυρηνικής αποτροπής. Αυτός βασίζεται στο να μην ανοίγεις τα χαρτιά σου, να καλλιεργείς ασάφεια σχετικά με το αν θα πατήσεις ή όχι το κουμπί και να λες όσο το δυνατόν λιγότερα. Μετά το Brexit, η Γαλλία απέμεινε η μοναδική πυρηνική δύναμη της Ε.Ε.

Απεμπολώντας όμως τόσο εμφατικά τη δυνατότητά της να απαντήσει ισοδύναμα στη Ρωσία, ήταν σαν να αφοπλιζόταν στη συγκεκριμένη διαμάχη, «κρεμώντας» ταυτόχρονα τους ανατολικούς συμμάχους της στο ΝΑΤΟ (Πολωνία, Σλοβακία, Ρουμανία), που βασίζονται στην αλληλεγγύη του άρθρου 5. Προφανής στόχος του Μακρόν ήταν να βγάλει τη χώρα του από το κάδρο των ρωσικών αντιποίνων και να μη ρισκάρει την εκτόξευση ρωσικών πυραύλων στο Παρίσι. Πέταξε έτσι το μπαλάκι στους Αμερικανούς, που ακολουθούν μέχρι στιγμής την πεπατημένη της ασάφειας για να μη δώσουν θάρρος στον Πούτιν.

Επειδή με αυτά τα πράγματα δεν παίζει κανείς, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Μακρόν κιότεψε πρώτος στο πυρηνικό «παιχνίδι του δειλού». Ορισμένα γεράκια, όπως ο αντιπρόεδρος της επιτροπής Αμυνας της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, Ζαν-Λουί Τιεριό, δυσαρεστήθηκαν σφόδρα με τον πρόεδρο. Η πλειονότητα των Γάλλων όμως άφησε στεναγμό ανακούφισης. Αλλωστε είναι γνωστή η παροιμία «του δειλού η μάνα δεν έκλαψε ποτέ».