Το γιουρούσι για την πτώση της κυβέρνησης απέτυχε παταγωδώς. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να έχει διαφορετική κατάληξη.

Οι κυβερνήσεις πέφτουν μόνο από την απώλεια της δεδηλωμένης και από τη λαϊκή ετυμηγορία. Δεν πέφτουν ούτε από «καραβάνια» ούτε από «αγέλες». Γι’ αυτό και η απονενοημένη προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ επισκιάστηκε από τον κομιστή των ψεκασμένων θεωριών Κ. Βελόπουλο και τη θρασύτατη Ζ. Κωνσταντοπούλου. Το τερέν που έστρωσαν από κοινού και συνεννοημένα τα δύο κόμματα, τα οποία ωστόσο βρίσκονται και θα βρίσκονται σε κηρυγμένο πόλεμο μεταξύ τους, αποδείχθηκε προνομιακό όχι για τα ίδια, αλλά για τις πιο ακραίες και «αντισυμβατικές» φιγούρες της αντιπολίτευσης.

Η τριήμερη αντιπαράθεση στη Βουλή είχε κυρίως ηττημένους, αλλά είναι νωρίς για να γίνει η πλήρης και ακριβής αποτίμησή της.

Το σίγουρο είναι πως η συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας δεν είναι ως μη γενόμενη. Δεν αφήνει ανεπηρέαστο το πολιτικό σκηνικό. Αντιθέτως επηρέασε όλα τα κόμματα, ανέδειξε νοοτροπίες και αποκάλυψε πτυχές του προσκηνίου και του παρασκηνίου, οι οποίες μένει να φανεί τι γκελ έκανε τελικά σε τμήματα του εκλογικού σώματος. Καθώς υπήρξε η στιγμή της έκρηξης και της εκτόνωσης μιας συσσωρευμένης έντασης και κοινωνικής πίεσης με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών.

Συσπειρώθηκε η Ν.Δ.; Κοινοβουλευτικά σίγουρα συσπειρώθηκε και έριξε πολιτικό μπετόν στις ρωγμές που έχουν δημιουργηθεί στην Κ.Ο. της. Ταυτοχρόνως της δόθηκε η ευκαιρία να θυμίσει στην ελληνική κοινωνία μεταξύ ποιων έχει να διαλέξει. Κυλιόμενες μετρήσεις δείχνουν, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι αρκετοί από τους ψηφοφόρους της Ν.Δ., οι οποίοι είχαν σχεδόν αποφασίσει να στείλουν μήνυμα δυσαρέσκειας με την ψήφο τους στις κάλπες των ευρωεκλογών, κάνουν δεύτερες σκέψεις. Ο μπαμπούλας της επιστροφής σε ανώμαλες και μη κανονικές συνθήκες έκανε την εμφάνιση του. Μένει να φανεί αν και πόσους φόβισε.

Αυτόν τον μπαμπούλα τον έφεραν στο προσκήνιο πρωτευόντως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θύμισε ότι ούτε μπορεί ούτε θέλει να σεβαστεί τη Δικαιοσύνη. Θύμισε την τοξικότητα και τον ασυγκράτητο λαϊκισμό που είναι αποτυπωμένα στον DNA του. Ο Στ. Κασσελάκης, φαντάρος ων, διανοήθηκε να στείλει «ένστολο τελεσίγραφο» στον εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας να φύγει «ήσυχα». Τόλμησε να ζητήσει «διεθνείς παρατηρητές» (προφανώς άλλους απ’ αυτούς που πάντα παρακολουθούν τις εκλογές σε όλες τις χώρες), φερόμενος προκλητικά απέναντι στα 50 χρόνια της Ελληνικής Δημοκρατίας, προσβλητικά απέναντι στους θεσμούς και υποτιμητικά στους Ελληνες πολίτες. Φέρθηκε σαν αποικιοκράτης που πήγε σε μια τριτοκοσμική χώρα, κουβαλώντας στο νεσεσέρ του την «πραγματική δημοκρατία».

Ο Γ. Ραγκούσης, που έχει διατελέσει και υπ. Εσωτερικών, θεωρεί ότι δεν είναι δύσκολο μια «επίορκη» κυβέρνηση να νοθεύσει τις εκλογές! Ενώ ο ανατέλλων αστέρας της Αριστεράς και καθηγητής Ν. Φαραντούρης ευχήθηκε (!) απροσχημάτιστα η Ευρωπαία εισαγγελέας «να ρίξει την κυβέρνηση» και καταφέρθηκε εναντίον του Αρείου Πάγου κάνοντας ανήθικους συνειρμούς με την χούντα των συνταγματαρχών. Η αντίληψη του «ελέγχου των αρμών της εξουσίας», των «παρα-υπουργείων» στο Μ. Μαξίμου, οι σκευωρίες, η βίαιη παρέμβαση στο Δικαστικό Σώμα που έχει εισηγηθεί ο πολακισμός και η χωρίς στοιχεία κυνική δίωξη των πολιτικών αντιπάλων αποτελούν τον πυρήνα της συγκρότησης ενός κόμματος βαθιά αντιθεσμικού και κατά τούτο επικίνδυνου για τη λειτουργία της Δημοκρατίας.

Τον μπαμπούλα όμως τον πήρε από το χέρι και το ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη. Σε μια προσπάθεια να ανακόψει την πτωτική του πορεία, αλλά και να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων στο χώρο της αντιπολίτευσης, αναγκαστικά ταυτίστηκε με τον μπαμπούλα. Εργαλειοποίηση της τραγωδίας, πλειοδοσία λαϊκισμού, καιροσκοπισμός και θεσμικά θολή εικόνα. Ενα ΠΑΣΟΚ που είναι σαν να θέλει να γίνει ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ με τα show του Στ. Κασσελάκη προσπαθεί -επί ματαίω-να γίνει κάτι σαν το παλαιότερο ΠΑΣΟΚ. Το σημείο συνάντησης όμως δεν παύει να είναι ο μπαμπούλας: Η ακραία πόλωση και η τοξικότητα δεν είναι βέβαιο ότι θα τελειώσουν με τις ευρωεκλογές. Και απειλούν ευθέως το κλίμα στην κοινωνία, τη σταθερότητα της οικονομίας και την πολιτική ομαλότητα στη χώρα.

ΑΙΧΜΗ

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΘΡΑΣΟΥΣ

Προέκυψε σαν κομήτης στο πολιτικό στερέωμα της χώρας, εκτοξευμένος απευθείας από το πολιτικό θερμοκήπιο του Αλ. Τσίπρα. Ο Α. Τσίπρας έφυγε, αλλά ο Ν. Φαραντούρης ήρθε για να μείνει. Και να είναι ο εκλεπτυσμένος Πολάκης του «νέου ΣΥΡΙΖΑ». Χωρίς τη συνηθισμένη ξύλινη γλώσσα των αρχαιομαρξιστών, με ευφράδεια και περιποιημένος, άνετος και κοινωνικός, γοήτευσε τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και παραπλάνησε τους πολιτικούς αντιπάλους του, οι οποίοι είδαν στο πρόσωπό του έναν συγκροτημένο συνομιλητή.

Ομως όσο γρήγορα εκτοξεύτηκε στην κομματική ιεραρχία και θεωρήθηκε de facto υποψήφιος ευρωβουλευτής τόσο γρήγορα αποκάλυψε ένα άλλο πρόσωπο. Το πρόσωπο ενός επηρμένου πολιτικού φαφλατά, με κεκαλυμμένη τοξικότητα και απροκάλυπτη αμετροέπεια. Ο «καθηγητής Ν. Φαραντούρης» πρόλαβε κι έδωσε αρκετά δείγματα, πριν κάνει τη μεγάλη περφόρμανς με την απαξίωση του Αρείου Πάγου και την έκκληση στην Ρουμάνα Ευρωπαία εισαγγελέα να ρίξει την κυβέρνηση.

Δεν του ήρκεσε η έντονη αντίδραση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, δεν τον συνέτισε ούτε η οξεία απάντηση της Ενωσης Εισαγγελέων, δεν του είπε τίποτα η δημόσια ενόχληση του προέδρου του ΔΣΑ. Δεν ίδρωσε το αυτί του όταν τον κατήγγειλαν πολιτικά κόμματα, συνταγματολόγοι και του άσκησε κριτική μεγάλη και όχι πολιτικά ομοιογενής μερίδα του Τύπου. Ούτε καν το «άδειασμα» από τον σύντροφο του Π. Παππά, ο οποίος κατ’ εντολή του Στ. Κασσελάκη πήρε σαφείς αποστάσεις από τις ανίερες δηλώσεις του, Οχι είπε ο πολύς «κ. καθηγητής», «δεν νιώθω ‘’αδειασμένος’’, νιώθω ενισχυμένος απέναντι στην κοινωνία»! Και για να μην τον παρεξηγήσει κανείς, πρόσθεσε: «Εχω επίγνωση των όσων λέω και πράττω στον δημόσιο βίο».

Μετά λόγου γνώσεως λοιπόν ο κ. Φαραντούρης προσέβαλε τους ανώτατους δικαστές, όλο το Δικαστικό Σώμα. Μετά λόγου γνώσεως τσαλάκωσε το πολίτευμα και τους θεσμούς. Κι εντελώς συνειδητά κάλεσε το «ιππικό» έξω από τη χώρα να ρίξει μια νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση.

Αν υπήρχε στο πανεπιστήμιο «έδρα Θράσους», ο κ. Φαραντούρης θα την έπαιρνε δικαιωματικά και χωρίς αντίπαλο. Ποιος θα τολμούσε να συγκριθεί μαζί του;

Σπάει αβγά ο Κ. Μητσοτάκης

Η αποδοχή των παραιτήσεων των Γ. Μπρατάκου και Στ. Παπασταύρου από τον Κ. Μητσοτάκη παραπέμπει, σύμφωνα με πληροφορίες, σε σειρά νέων δραστικών κινήσεων του πρωθυπουργού. Οι δύο παραιτηθέντες υπουργοί ήταν της απολύτου εμπιστοσύνης του Κ. Μητσοτάκη και δύο από τους στενότερους συνεργάτες του. Το σχόλιο κυβερνητικών πηγών ότι «η συμμετοχή τους σε μια κοινωνική εκδήλωση έδωσε το λάθος μήνυμα», ίσως δεν περιγράφει το μέγεθος του θέματος. Καθώς ουσιαστικά το Μ. Μαξίμου μένει κατά τα 2/3 ακέφαλο στο επίπεδο των στενών συνεργατών του πρωθυπουργού, οι οποίοι χειρίζονταν κρίσιμα θέματα και φακέλους. Προφανώς οι κ. Παπασταύρου και Μπρατάκος θα αντικατασταθούν και μάλιστα άμεσα. Ηδη κυκλοφορούν ονόματα πιθανών αντικαταστατών τους. Ενώ δεν είναι λίγοι οι κυβερνητικοί παράγοντες, οι οποίοι προεξοφλούν με αρκετά μεγάλη βεβαιότητα ουσιαστικό ανασχηματισμό και ίσως πριν από την έναρξη του συνεδρίου της Ν.Δ. (5 Απριλίου). Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο Κ. Μητσοτάκης ήταν αποφασισμένος να μην ανέβει στο βήμα της Βουλής, έχοντας να απολογηθεί για την παρουσία των δύο στενότατων συνεργατών του σε κοινωνική εκδήλωση στο σπίτι του Β. Μαρινάκη το βράδυ της Κυριακής, δηλαδή της ημέρας που είδε το φως της δημοσιότητας το δημοσίευμα του «Βήματος». Κάποιοι λένε ότι «τέλειωσε» η ιστορία κι άλλοι υποστηρίζουν ότι ουσιαστικά τώρα «αρχίζει»…

ΑΠΟΡΙΕΣ -1

Τελείωσε τα αγγλικά κι έμαθε και γαλλικά;

ΑΠΟΡΙΕΣ -2

Την αλήθεια είπε ο Ν. Παππάς για την παρασκηνιακή προσυνεννόηση με το ΠΑΣΟΚ. Τι είναι όμως; Μαρτυριάρης ή πονηρός;