Ούτε κάποια από τα ουκ ολίγα ψέματα που είπε. Η «είδηση» της εμφάνισης του Α. Τσίπρα ήταν πως και ο ίδιος έχει καταλάβει ότι έχει χάσει ήδη. Αφού κανένας -πέραν των δεδομένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ- δεν τον ακούει. Κι αυτό έδειξε να το ξέρει.

Φάνηκε στο σκοτεινό πρόσωπό του. Στις δύσθυμες εκφράσεις του. Στον επίπεδο λόγο του. Στο ότι δεν έκρυψε πως νιώθει τόσο άβολα. Στις συνεχείς αντιφάσεις του, για τις οποίες δεν έκανε απολύτως τίποτα για να τις καλύψει. Στον απότομο τρόπο του κάθε φορά που τον ρωτούσαν για τη συγγνώμη που οφείλει, είτε για τον Εβρο είτε για τον Πιτσιόρλα («δεν έχω να δώσω εξηγήσεις σε κανέναν-δεν ζητάω συγγνώμη»). Αλλά και στο αμήχανο θράσος του να εγκαλέσει συνάδελφο, …πότε έχει πει ότι δεν υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα!

Πέρα από τα λεγόμενα και το ύφος του, τον «πρόδωσε» και η γλώσσα του σώματός του. Ωμοι κυρτοί, αμήχανες κινήσεις οι οποίες δεν θύμιζαν σε τίποτα τον αγέρωχο που ερχόταν καλπάζοντας, βλέμμα σκοτεινό και αβέβαιο κι ένας διαρκής εκνευρισμός. Πού χάθηκε ο χαρισματικός ρήτορας;

Πού εξαφανίστηκε ο θεληματικός ηγέτης που σε έπειθε ότι αυτό που βλέπεις μαύρο μπορεί να γίνει άσπρο; Ακόμα κι όταν έλεγε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα, μετά από λίγα λεπτά «ξεχνιόταν» και εκθείαζε τις αρετές των κυβερνήσεων συνεργασίας. Ξέροντας ότι, εκτός από τον Γ. Βαρουφάκη, δεν έχει κανέναν πρόθυμο συνομιλητή. Ηταν μακρά η χειρότερη εμφάνιση του Α. Τσίπρα στο βήμα της ΔΕΘ.

Ακόμα και μετά τη μεγάλη ήττα που είχε υποστεί μόλις δύο μήνες πριν τη ΔΕΘ του 2019 ήταν καλύτερος. Ενώ τώρα που η συγκυρία -θεωρητικά- τον ευνοεί (η κυβέρνηση ταλανίζεται μεταξύ ακρίβειας, ενεργειακής κρίσης, πληθωρισμού, υποκλοπών κι ενός Ερντογάν σε παροξυσμό), εκείνος έβγαλε τον χειρότερο εαυτό του. Εκρυψε όλα τα χαρίσματά του και μεγέθυνε όλα τα μειονεκτήματά του. Ούτε επίτηδες να το έκανε. Ή μήπως δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς;

Ενας πολιτικός, όπως και κάθε άνθρωπος, όταν νιώθει βαθιά μέσα του πως ό,τι κι αν κάνει δεν μπορεί να αποτρέψει την επερχόμενη δυσμενή εξέλιξη, όσο κι αν προσποιηθεί, στη δύσκολη στιγμή βγάζει αυτό που πραγματικά νιώθει. Και η ΔΕΘ, όσο κι αν έχει «κουράσει», παραμένει μια δύσκολη στιγμή για κάθε πρωθυπουργό ή υποψήφιο πρωθυπουργό.

Ο Α. Τσίπρας «είπε» με τον τρόπο του ότι δεν πιστεύει πως μπορεί να κερδίσει. Και ξέρει τι σημαίνει αυτό και για τον ίδιο και την καριέρα του ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Ομολόγησε» ότι πάει σε μια δύσκολη εκλογική αναμέτρηση χωρίς κυβερνητική πρόταση και χωρίς προγραμματικό αφήγημα. Π.χ. θεωρεί κανείς πως πίστευε ότι θα γίνονταν πιστευτές οι εξαγγελίες του για επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ και της Εθνικής, με ό,τι αυτές σημαίνουν σε απίστευτο κόστος και ανυπέρβλητα νομικά εμπόδια τα οποία ο ίδιος έχτισε, βάζοντας υποθήκη τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια; Οχι βέβαια. Δεν είναι τόσο αφελής. Ούτε «αυταπατημένος». Στυγνός ήταν. Μέσα στην απογοήτευσή του. Γι’ αυτό και παρότι έκατσε 3,5 ώρες να απαντά ερωτήσεις, ούτε για μια στιγμή δεν έπαψε να είναι διεκπεραιωτικός.

Το ότι πάει ολοταχώς για ήττα το ξέρει. Και ξέρει -μέσα του- ότι δεν μπορεί να θρέφει φρούδες ελπίδες. Aρα δεν μπορεί να θέλει κάτι που ξέρει ότι δεν γίνεται. Υπάρχει όμως κάτι που συνεχίζει να το θέλει: Θέλει να μην εκλεγεί ξανά ο Κ. Μητσοτάκης. Ο «Κούλης», από τον οποίο δεν υπήρχε «ούτε μία στο εκατομμύριο να χάσει». Κι έχασε. Οχι μια φορά, αλλά τέσσερις. Κι αυτή, όπως φαίνεται, είναι η τελευταία προσδοκία του…

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΩΡΑ Ο Γ. ΡΟΥΜΠΑΤΗΣ;

Μετά τις σοκαριστικές αποκαλύψεις για την ευθεία παρακολούθησή του από την ΕΥΠ των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. και σε γνώση της ηγεσίας, ο Στ. Πιτσιόρλας βγήκε στον ΣΚΑΪ, ζήτησε να μάθει το «γιατί» και είπε ότι θα περίμενε τον Α. Τσίπρα να του πει και να του ζητήσει συγγνώμη. Ο Α. Τσίπρας ρωτήθηκε στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου της ΔΕΘ για την παρακολούθηση του άλλοτε στενού συνεργάτη και «φίλου» του. Αλλά η απάντηση που έδωσε ήταν αμετανόητα κυνική και καθόλου πειστική.

Είπε, μάλιστα, με σκληρό ύφος ότι δεν έχει να δώσει καμία εξήγηση (κι ας είχε διαβεβαιώσει την ελληνική Βουλή πριν από λίγες μέρες ότι επί των ημερών του δεν παρακολουθείτο κανένα πολιτικό πρόσωπο) κι επομένως ότι δεν ζητάει συγγνώμη. Ο Στ. Πιτσιόρλας, ακούγοντας αυτή την απάντηση την Κυριακή, την επομένη πρωί-πρωί κατέθεσε μήνυση κατά του πρώην διοικητή της ΕΥΠ κ. Ρουμπάτη «για όσα είπε και έπραξε εναντίον μου». Είναι προφανές ότι η μήνυση τυπικά και νομικά στρέφεται κατά του κ. Ρουμπάτη.

Ο ουσιαστικός αποδέκτης της όμως είναι άλλος. Είναι αυτός εξάντλησε την υπομονή του κ. Πιτσιόρλα και όπως καταγγέλλεται -από πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και δημοσιεύματα- αυτός που ήξερε και για άλλες παρακολουθήσεις που γίνονταν την «πρώτη φορά Αριστερά». Το ερώτημα που πλανάται τώρα στην Κουμουνδούρου είναι ένα: Ο κ. Ρουμπάτης θα αποδεχθεί το ρόλο του εξιλαστήριου θύματος; Θα αντέξει να γίνει «ο αίρων τις αμαρτίες» όλης της τετραετίας; Θα σιωπήσει δηλαδή ή θα υπερασπιστεί τον εαυτό του;

Οι μυστικές έρευνες και ο Εβρος…

Κι όμως, μέσα στη λαίλαπα της εποχής στην κοινή γνώμη, που παραμένει ευαισθητοποιημένη για τα εθνικά θέματα, έκανε μεγάλο -αρνητικό- «γκελ» η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και του συνεργαζόμενου δικτύου «ανθρωπιστών» και «ερευνητών» στο θέμα των 38 μεταναστών στην «ελληνική» νησίδα του Εβρου. Οπου υποτίθεται ότι έχασε τη ζωή του κι ένα 5χρονο κοριτσάκι που το έλεγαν μάλιστα και Μαρία (μάλλον τυχαία η κορύφωση του δράματος έγινε ανήμερα της Παναγίας…). Οι κυλιόμενες μετρήσεις που γίνονται, ενώ δεν καταγράφουν κάποια σημαντική διαφοροποίηση ως προς το ποια προβλήματα θεωρούνται τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα, έδειξαν ένα «peak» για το περιστατικό στον Εβρο…

…Και η αμεριμνησία του ΣΥΡΙΖΑ

Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και του συνεργαζόμενου δικτύου στο συγκεκριμένο θέμα αποτιμήθηκε ως πολύ αρνητική από σημαντικό ποσοστό των ερωτηθέντων. Το οποίο, όπως προκύπτει από τη μελέτη των ποιοτικών στοιχείων των ερευνών, εκτιμά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε την προπαγάνδα της Τουρκίας και πρωτοστάτησε στην προσπάθεια διεθνούς διασυρμού της χώρας. Το εντυπωσιακότερο όμως είναι άλλο: Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτά τα στοιχεία ήταν σε γνώση και της Κουμουνδούρου, πριν ο Α. Τσίπρας πάει στη ΔΕΘ. Και παρ’ όλα αυτά ο Α. Τσίπρας επέμεινε στον στρουθοκαμηλισμό…

ΠΥΚΝΩΝΟΥΝ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΣΤΗ ΧΑΡ. ΤΡΙΚΟΥΠΗ

Τη μια το «γιατί να μην είμαι εγώ ο πρωθυπουργός» έστω τρίτος και με 16%, την άλλη ο «Κολοκοτρώνης των Βρυξελλών» και την άλλη η μάλλον κλιμακούμενη αμετροεπής συμπεριφορά του Ν. Ανδρουλάκη έχουν σηκώσει «σούσουρο» και στη Χ. Τρικούπη.

Εμπειρα στελέχη, τα οποία δεν ανήκουν κατ’ ανάγκη σε κάποια «εσωκομματική αντιπολίτευση» -που δεν υπάρχει συγκροτημένη-, αρχίζουν και χτυπούν προειδοποιητικά καμπανάκια. «Να μην γκρεμίσουμε ό,τι χτίσαμε με την εκλογή του Νίκου» και «να μην καεί ο πρόεδρος» είναι οι βασικές ανησυχίες, οι οποίες πλέον εκφράζονται ανοιχτά. Ολοι αναγνωρίζουν την προσωπική ενόχληση και πίεση που νιώθει ο Ν. Ανδρουλάκης με την παρακολούθησή του. Αυτό όμως -όπως φαίνεται- δεν τους εμποδίζει να βλέπουν ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κινείται ήδη στα όρια…