Η πόρτα αυτή έχει ανοίξει προ πολλού και όχι μόνο σε νομικό επίπεδο, αλλά και σε πολιτικό, μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ. Το ότι ο κοινωνικοπολιτικός διχασμός της Αμερικής μεταφέρεται στα δικαστήρια ήταν περίπου αναμενόμενο, από τη στιγμή που οι Δημοκρατικοί δικαστές αποφάσισαν να οδηγήσουν τον Τραμπ «σιδηροδέσμιο» στις εκλογές του 2024, ίσως και κατάδικο. Αφορμές υπήρχαν πολλές και τους τις χάρισε απλόχερα. Το «ρεμπελιό του Καπιτωλίου», η απόπειρα νοθείας στην Τζόρτζια, τα απόρρητα έγγραφα στη Φλόριντα, οι ατασθαλίες του οικογενειακού ομίλου, οι δωροδοκίες των καλλίγραμμων συνοδών…

Τώρα ο Μπάιντεν δεν κατηγορείται απευθείας, αλλά πληρώνει τις πολλές αμαρτίες του γιου του, Χάιντερ, ο οποίος αποδεικνύεται σκέτη καταστροφή. Ακόμη και για λόγους επικοινωνιακού αντιπερισπασμού, ο επικεφαλής της Ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας στη Βουλή, Κέβιν Μακάρθι, ήταν «υποχρεωμένος» να ζητήσει έρευνα για παραπομπή του προέδρου των ΗΠΑ, χωρίς μάλιστα ψηφοφορία στο Σώμα. Ο Μπάιντεν κατηγορείται για «φημολογούμενη κατάχρηση εξουσίας, παρακώλυση και διαφθορά», στο πλαίσιο ιδίως των οικονομικών δραστηριοτήτων του βλαστού του στην Ουκρανία, πολύ πριν από τη ρωσική εισβολή. Η «Washington Post» εκτιμά πως οι Ρεπουμπλικανοί υπέκυψαν -μεταξύ άλλων- στις πιέσεις του «υπερδεξιού, μιντιακού οικοσυστήματος ΗΠΑ», προκειμένου να λειτουργήσει στην κοινή γνώμη ο μηχανισμός του συμψηφισμού.

Ετσι, ο -κατά τη δική του ομολογία- «κουρασμένος» και πνευματικά ληθαργικός πρόεδρος θα είναι ο τέταρτος που παραπέμπεται για δίκη και καθαίρεση στην πρόσφατη αμερικανική ιστορία. Προηγήθηκαν ο Ρίτσαρντ Νίξον το 1974 για το Γουότεργκεϊτ (απέφυγε την ατίμωση παραιτούμενος), ο Μπιλ Κλίντον το 1998 για την ψευδορκία σχετικά με τον περίφημο λεκέ (τελικά τον καθάρισε) και ο φυσικά ο Τραμπ, μια κατηγορία μόνος του.

Φτηνό θέαμα, την ώρα που ο πλανήτης μαστίζεται από σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς. Αλλά έτσι είναι η ζωή, μια ιλαροτραγωδία.