ΚΟΡΥΦΑΙΟ παράδειγμα το παραμύθι της δημόσιας δωρεάν Παιδείας. Το «άγιο δισκοπότηρο» της ιδεοληπτικής Αριστεράς. Σε πολιτικό επίπεδο η ΟΛΜΕ, η ΔΟΕ, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κομματίδια της Αριστεράς δίνουν αγώνα για να μη χάσουμε αυτή τη ρημάδα τη δημόσια δωρεάν Παιδεία. Από κοντά, βέβαια, μην ξεχάσουμε και το… εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, που από τη μία προτείνει τον Γιαννίτση για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και από την άλλη στέκεται απέναντι στην αλλαγή του περιβόητου άρθρου 16 του Συντάγματος.

ΚΑΙ ποια είναι η υποτιθέμενη δημόσια δωρεάν Παιδεία; Τα δωρεάν βιβλία που μοιράζονται κάθε Σεπτέμβριο; Μέχρι εκεί; Μάλλον. Γιατί, από εκεί και πέρα, οι οικογένειες -έχουν δεν έχουν- πληρώνουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ από την Α’ Δημοτικού έως τη Γ’ Λυκείου. Πληρώνουν για ξένες γλώσσες. Πληρώνουν για αθλητισμό, που είναι ανύπαρκτος στα σχολεία. Τα πιο πολλά, βέβαια, τα πληρώνουν για φροντιστήρια. Από τα κέντρα μελέτης στο Δημοτικό μέχρι την προετοιμασία για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Κατά τα λοιπά, προσοχή μη χάσουμε τη δημόσια δωρεάν Παιδεία.

ΓΙΑ αυτό και βλέπει κανείς κάθε χρόνο να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο οι αιτήσεις για τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία. Α ναι, για να μην ξεχνιόμαστε, αυτά τα είχε καταργήσει η… προοδευτική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Ηρθε, λοιπόν, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα επανέφερε και τα αναβάθμισε. Και τώρα κάνει ακόμα ένα βήμα μπροστά. Δημιουργεί τα Δημόσια Ωνάσεια Σχολεία ακολουθώντας το επιτυχημένο μοντέλο του Ωνάσειου Νοσοκομείου.

ΤΟ Ιδρυμα Ωνάση αναλαμβάνει το κόστος ανακαίνισης και λειτουργίας 22 γυμνασίων και λυκείων, τα οποία θα λειτουργούν ως πρότυπα και θα παρέχουν υψηλού επιπέδου δημόσια δωρεάν Παιδεία. Δηλαδή, όπως θα έπρεπε να λειτουργούν κανονικά όλα τα δημόσια σχολεία, αν άλλαζε η φιλοσοφία του εκπαιδευτικού συστήματος και αν εφαρμοζόταν αυστηρή αξιολόγηση δασκάλων και καθηγητών.

ΑΥΤΟ το μοντέλο σύμπραξης κράτους – ιδιωτών πρέπει να προχωρήσει βαθύτερα τόσο στην Παιδεία όσο και στην Υγεία. Ας φανταστούμε όλα τα δημόσια νοσοκομεία να ήταν σαν το Ωνάσειο ή σαν τα νοσοκομεία που χτίζει το Ιδρυμα Νιάρχος σε Θεσσαλονίκη, Σπάρτη, Κομοτηνή. Θα ήταν σαν να ζούμε σε άλλη χώρα. Και ας γκρίνιαζαν η Αριστερά και οι συνδικαλιστές. Δεν πειράζει. Αυτοί γκρινιάζουν, έτσι κι αλλιώς, για τα πάντα.

ΜΠΟΡΕΙ να γίνει. Οσο περισσότερα σχολεία και νοσοκομεία να «υιοθετηθούν» από ιδρύματα, εφοπλιστές, μεγάλες εταιρίες, που θέλουν να προσφέρουν στη χώρα. Η κυβέρνηση έχει την πολιτική βούληση. Τώρα πρέπει να περάσει από τη θεωρία στην πράξη.