Για την Κουμουνδούρου είναι σαν να πάγωσαν ο χρόνος και ο χώρος. Τόσο πολύ θεωρούν ότι μπορούν να εκμεταλλευτούν το θέμα προς ίδιον όφελος. Σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝ.ΑΛ., που παράλληλα με το θέμα των παρακολουθήσεων του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη, αντιλαμβάνεται πως ο κόσμος δεν σταμάτησε να γυρίζει. Η Χαριλάου Τρικούπη έβγαλε ανακοίνωση για τον επιθετικό απόπλου του «Αμπντουλχαμίντ Χαν» και για τον πληθωρισμό, εξέφρασε τη θλίψη της για το θάνατο του Διονύση Σιμόπουλου, γενικά δείχνει να διατηρεί την επαφή της με την κοινωνία. Την ίδια στιγμή, ο Νίκος Ανδρουλάκης, αν και ασκεί σκληρή κριτική και ζητά απαντήσεις όπως είναι απολύτως λογικό, δεν παρασύρεται και δεν χάνει τον έλεγχο των λεγομένων του. Σε αντίθεση με τον Αλέξη Τσίπρα, που εμφανίζεται βασιλικότερος του βασιλέως, μιλώντας για θεσμική εκτροπή και ζητώντας την παραίτηση της κυβέρνησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του αντιλαμβάνονται ότι για τα καυτά ζητήματα της καθημερινότητας δεν έχουν απαντήσεις και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ένα όντως πολύ σοβαρό θέμα για να καλύψουν την ανεπάρκειά τους. Ομως ο καταγγελτικός λόγος εντυπωσιάζει για λίγο και μετά σβήνει χωρίς να αφήσει τίποτα πίσω του παρά μόνο τοξικότητα και πικρία. Αυτό που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία είναι πράξεις και όχι λόγια. Η κυβέρνηση αντιλήφθηκε τα λάθη και τις αστοχίες που οδήγησαν στην υπόθεση των παρακολουθήσεων, τα παραδέχθηκε με ειλικρίνεια, δεσμεύθηκε να διορθώσει τα κακώς κείμενα και δεν αρνείται ούτε την ενημέρωση ούτε τον θεσμικό έλεγχο. Από κει και πέρα η χώρα έχει πολλά μέτωπα ανοικτά, με την οικονομία να δοκιμάζεται από την ενεργειακή ακρίβεια, τον πληθωρισμό και τα Ελληνοτουρκικά. Η κοινωνία χρειάζεται σταθερότητα και υπευθυνότητα από όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Οσες τουλάχιστον ακόμα τις διαθέτουν.