Η Ελλάδα, με φόρτσα τις μηχανές της, έπεφτε σε όλα τα παγόβουνα που έρχονταν κατά πάνω της. Θα βυθιζόταν. Αλλά Τσίπρας, Βαρουφάκης τραγουδούσαν ηρωικά, ως χορωδία ξεχασμένη στο Βίτσι, «στ’ άρματα στ’ άρματα, εμπρός στον αγώνα, για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά».

Η διαφωνία της κυβέρνησης Τσίπρα ήταν για το είδος των οικονομικών μέτρων που έπρεπε άμεσα να πάρει η Ελλάδα, για να ολοκληρωθούν τα οικονομικά μέτρα από το προηγούμενο πακέτο διάσωσης έναντι του ελληνικού χρέους, συν ένα ακόμη νέο πακέτο. Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είχε αντιληφθεί ότι τα πακέτα γίνονταν όλο και πιο δυσβάσταχτα για τους Ελληνες. Κατά την επτάμηνη διαπραγμάτευση που είχε προηγηθεί, ο Τσίπρας ήταν ανίκανος να διαπραγματευθεί. Από το ελάχιστο, την άγνοια ξένης γλώσσας, ως το μέγιστο, είχε μαύρα μεσάνυχτα από οικονομικά. Του έφτανε ότι «θα φυσούσε ως νέος άνεμος στην Ευρώπη» και ότι ήταν «ο πρωθυπουργός του μέλλοντος»!

Κυριακή βράδυ, 4 Ιουλίου 2015, η ανακοίνωση με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος με ερώτημα: «Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας των τριών Θεσμών, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου;» άφησε αποσβολωμένους τους επιγνώστες του τι σήμαινε αυτό για το μέλλον της Ελλάδας. Την απόρριψη του σχεδίου της συμφωνίας -ποσοστό 61,31%- είχαν προπαγανδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝ.ΕΛ. και η Χρυσή Αυγή. Ενα παρεάκι όχι μόνο ως μίγμα επικίνδυνης άγνοιας, αλλά και ως ιδεολογικό συνονθύλευμα, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ και ο φασισμός συνέπλεαν αντισυστημικά! Ο Βούτσης χαιρέτησε τη σύμπραξη της Χρυσής Αυγής. Ο Τσίπρας είχε κλείσει τις συμφωνίες του με τον Πάνο Καμμένο κι ένιωθε ισχυρός. Η Νέα Δημοκρατία, με αρχηγό τον Αντώνη Σαμαρά, υποστήριξε το «ΝΑΙ», όπως και το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ.

Την παραμονή του δημοψηφίσματος περπάτησα από το σπίτι μου ως τις παρυφές του Συντάγματος, απ’ όπου έρχονταν φωνές για μεγάλο ξεφάντωμα. Τραγουδούσαν οι «επαναστάτες»: ο Μικρούτσικος, ο Παπακωνσταντίνου, ο Ιωαννίδης, η Μάνου, ο Μάλαμας, η Ραλλία. Ο Τσίπρας είχε αδράξει το μικρόφωνο κι έκανε διάγγελμα για τη σθεναρή διεθνή θέση, την αξιοπρέπεια της χώρας, καλώντας τους Ελληνες να υπερψηφίσουν το «ΟΧΙ». Να πετάξουν τα Μνημόνια. Είχε πλήρη άγνοια ότι η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ενωση θα τον έστελνε στο Ειδικό Δικαστήριο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

Καθώς κοντοζύγωνα στην πλατεία, είδα να έχει στηθεί τρανός χορός, επικεφαλής ήταν ηγερία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ -στις εκλογές του Ιουλίου η Λατινοπούλου πήρε μεγαλύτερο ποσοστό- «των οικιών ημών εμπιπραμένων, άδετε;».

Τα άλλα τα ξέρετε. Στις 5 Ιουλίου 2015 ξημερώσαμε όλοι να έχουμε ψηφίσει «ΝΑΙ». Ο Τσίπρας πέρασε στην Ιστορία ως kolotοumbas. Θυμίζω ότι κάθε 5η Ιουλίου η κ. Μπαζιάνα κλαίει. Τώρα έχει πολλές περισσότερες αιτίες.