Συνιστώ διακαώς και ενθέρμως να παρακολουθούν την παρουσία στο βήμα της Βουλής τόσο του Κυριάκου Μητσοτάκη όσο και των Σωκράτη Φάμελλου και Νίκου Ανδρουλάκη. Δεν λέω, και του φίλτατου -και αναρρώνοντα- Δ. Κουτσούμπα, καθώς έχουμε αποστηθίσει τις θέσεις του ΚΚΕ από τη συνεχή τους επανάληψη τόσα έτη.

Επειδή η τηλεόραση, εν τω συνόλω της, πάσχει από ουσιαστικές πολιτικές εκπομπές, ισχυρίζομαι ότι οι συνεδριάσεις της Βουλής σε επίπεδο αρχηγών είναι ό,τι αντικειμενικότερο προσφέρεται προς την αρτιότερη ενημέρωσή μας. Οι κοινοβουλευτικές ομιλίες του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά ειδικά οι δευτερολογίες του είναι χάρμα ιδέσθαι και… ακούειν. Εχουν χιούμορ και «ζουμερές» ανατροπές, καθότι οι συνομιλητές του φαίνεται να περιορίζονται στην ανάγνωση των σημειωμάτων που τους εγχειρίζουν οι σύμβουλοί τους, χωρίς να ελέγχουν το περιεχόμενό τους. Αποτέλεσμα: Ο Μητσοτάκης είτε «κλέβει» παγκάρια είτε κάνει πάρτι. (Σημειώνω ότι ο Αρσέν Λουπέν στο Netflix έχει φέτος μικρότερο ενδιαφέρον.)

Στη χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής απολαύσαμε μία απαστράπτουσα δευτερολογία. Εχει σημασία να πω ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης νόμιζε πως επί ΠΑΣΟΚ Α. Παπανδρέου η Ελλάδα είχε ισόρροπη σχέση και με το Ισραήλ και με τον Γιασέρ Αραφάτ; Ο πρωθυπουργός τού θύμισε ότι η de jure αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ έγινε στις 21 Μαΐου 1990 από τον τότε πρωθυπουργό.

Ιδού η δήλωση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη από το αρχείο μου: «Η αναγνώριση του Ισραήλ έγινε διότι η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί να συμβάλει στην προώθηση του πνεύματος συνδιαλλαγής που είναι απαραίτητο για την αποκατάσταση και εδραίωση της ειρήνης στην περιοχή». Και πρόσθεσε: «Η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει την κατοχή εκ μέρους του Ισραήλ των αραβικών εδαφών που κατέλαβε το 1967». Αυτή η δήλωση μάλιστα! Τη λες και ισόρροπη και εθνική και κρυστάλλινη εξωτερική πολιτική. Σημειώνω ότι η Ελλάδα ήταν η τελευταία ευρωπαϊκή χώρα που αναγνώρισε το Ισραήλ.

Εχει σημασία να πω ότι ο Σωκράτης Φάμελλος ζήτησε το λόγο από τον πρωθυπουργό «επειδή δεν εμφανίζεται στη Βουλή για να απαντήσει σε επίκαιρες ερωτήσεις που απευθύνονται προς αυτόν»; Μα, τι το ήθελε ο χριστιανός; Φυσικά και θα απαντούσε ο πρωθυπουργός, αν πρωτίστως ο Φάμελλος είχε φροντίσει να του απευθύνει ερώτηση! «Εδώ δεν είναι βήμα άσκησης έκθεσης ιδεών», απεφάνθη ο πρωθυπουργός.

Δεν χρειάζεται εσείς να βαθμολογήσετε ούτε τον κ. Φάμελλο ούτε και τον κ. Ανδρουλάκη. Αυτό έγινε δις και Μάιο και Ιούνιο. Νισάφι πια. Ας διαβάσουν Ιστορία και πολιτική τα παιδιά. Μια ζωή μετεξεταστέα, δεν λέει…