Υιοθετώντας πλήρως το δημοσίευμα του «Documento» και χωρίς να προσκομίζει στοιχεία που να τεκμηριώνουν την ύπαρξη κυκλώματος παράνομων παρακολουθήσεων και πολύ περισσότερο τη συσχέτισή του με την κυβέρνηση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να καλύψει την προγραμματική του ένδεια με έναν καταγγελτικό λόγο της περιόδου 2015, που όμως δεν περνάει στην κοινωνία.

Γιατί όταν καλείται να απαντήσει για τα θέματα που απασχολούν τη μέση οικογένεια, ο κ. Τσίπρας πιστοποιεί ότι δεν διαθέτει εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης.

Για παράδειγμα, στο θέμα της ακρίβειας κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι δεν μειώνει τον ΦΠΑ και τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης. Βέβαια, ο ίδιος ήταν που ανέβασε τον ΦΠΑ για τα περισσότερα τρόφιμα από το 13% στο 24%, ενώ εκτίναξε στα ύψη τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα καύσιμα. Οταν μάλιστα ήταν πρωθυπουργός, έλεγε ότι οι μειώσεις στον ΦΠΑ θα ήταν ημίμετρο, γιατί δεν θα περνούσε στην αγορά. Τώρα καταγγέλλει ότι με τον σταθερό ΦΠΑ «οι πλούσιοι δεν έχουν πρόβλημα, αλλά η μεσαία τάξη γίνεται φτωχή και οι φτωχοί απελπισμένοι», φανταστείτε τι συνέβαινε όταν το 2015 ανέβαζε τον ΦΠΑ και όλους τους φόρους, ποιοι πλήρωναν τον δικό του λογαριασμό.

Στο ερώτημα της Μάρας Ζαχαρέα (παρεμπιπτόντως, έθεσε με σαφήνεια όλα τα ζητήματα) σχετικά με το πού θα βρεθεί το ποσό του ενός δισεκατομμυρίου για να μειωθεί ο ΦΠΑ στα τρόφιμα, ο κ. Τσίπρας κατέφυγε στη «συριζαϊκή λογιστική». Υποστήριξε ότι το Δημόσιο έχει τεράστια έσοδα από τους αυξημένους φόρους, αποκρύπτοντας ότι ο Προϋπολογισμός εξακολουθεί να κινείται με έλλειμμα και κάθε μείωση κρατικών εισπράξεων θα επιβαρύνει τελικά τους φορολογουμένους.

Ο ίδιος υποβάθμισε τη σημασία του μέτρου για το «καλάθι του νοικοκυριού», λέγοντας ότι «περιλαμβάνει κυρίως προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας που είχαν χαμηλότερες τιμές, άρα δεν υπάρχει ουσιαστική μείωση». Προφανώς, στον ΣΥΡΙΖΑ αγοράζουν μόνο επώνυμα προϊόντα και δεν αντιλαμβάνονται ότι κάθε εβδομάδα γίνεται σύγκριση τιμών στο καλάθι, είτε αυτά είναι φίρμας είτε ιδιωτικής ετικέτας. Με τον ίδιο απαξιωτικό τόνο σχολίασε την έκρηξη της ανάπτυξης και την πτώση της ανεργίας, λέγοντας ότι «εάν τα λέει αυτά η κυβέρνηση για να πανηγυρίσει, διαπράττει το αδίκημα της αλαζονείας». Προφανώς, ήταν σεμνός όταν επί δικής του διακυβέρνησης η οικονομία βάλτωνε από τους φόρους και τις αποεπενδύσεις.

Ομως, αφού μίλησε για λεηλασία της μεσαίας τάξης, η απάντηση θα δοθεί από την ίδια τη μεσαία τάξη στις εκλογές. Αυτοί γνωρίζουν ποιος μπορεί να δημιουργήσει εισοδήματα, να μειώσει φόρους και να φέρει επενδύσεις και ποιος αδυνατεί να διαχειρισθεί τα ζητήματα της οικονομίας.

Ωστόσο, αυτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση απέναντι στη βιομηχανία λάσπης που έχει στηθεί με επίκεντρο τις υποκλοπές είναι να επιταχύνει τις διαδικασίες για τη θεσμική θωράκιση της Πολιτείας απέναντι στους ντίλερς των κακόβουλων λογισμικών και η Δικαιοσύνη να προχωρήσει τάχιστα όλες τις έρευνες για να φανεί εάν και ποιοι παρακολουθούσαν τηλέφωνα. Οταν ακόμη και ο Τσίπρας δεν απέκλεισε την πιθανότητα να υπήρχαν παράνομα λογισμικά και επί των ημερών του, η κυβέρνηση οφείλει να αποκλείσει κάθε τέτοιο ενδεχόμενο. Και στην ατζέντα να κυριαρχεί η επόμενη μέρα.