Κάτι λιγότερο από τους μισούς είναι συνταξιούχοι. Λογικό, δεδομένου του πληθυσμιακού μεγέθους των baby boomers (γεννημένοι μεταξύ 1946 και 1964), οι οποίοι εξήλθαν μαζικά από την αγορά εργασίας μέσα στο κύμα της πανδημίας. Ενα άλλο 12% των μη εργαζομένων αφορά αναπήρους ή συγκυριακά απόντες λόγω ασθένειας, διαφορετικής από την Covid. Το καινοφανές σε σύγκριση με το απώτερο παρελθόν είναι ότι δυόμισι χρόνια μετά την κήρυξη της πανδημίας από τον ΠΟΥ ο κορονοϊός εξακολουθεί να ροκανίζει εργατικό δυναμικό.

Η έρευνα έδειξε ότι τη συγκεκριμένη «φωτογραφικά» περίοδο (αρχές έως μέσα Οκτωβρίου) 5,6 εκατομμύρια Αμερικανοί απείχαν από τη δουλειά τους λόγω Covid-19 – είτε επειδή νοσούσαν οι ίδιοι είτε επειδή φρόντιζαν κάποιον ασθενή. Εναλλακτικά, επειδή φοβούνταν μήπως κολλήσουν ή μεταδώσουν τον ιό. Αρκετοί εξάλλου είπαν ότι έμειναν άνεργοι εξαιτίας της πανδημίας.

Το παράδοξο είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε φάση αναθέρμανσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας, με μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις να παραπονιούνται για έλλειψη προσωπικού και δυσκολία να στρατολογήσουν κόσμο (η περίφημη Μεγάλη Εξοδος από την εργασία). Περισσότεροι από 6 εκατομμύρια Αμερικανοί απάντησαν ότι αδυνατούν να εργαστούν επειδή φροντίζουν παιδιά ή ηλικιωμένους της φαμίλιας τους, 1,2 εκατομμύρια λόγω της έλλειψης μεταφορικού μέσου και 6,8 εκατομμύρια επειδή (φρίξον, Σόιμπλε…) απλώς δεν θέλουν να δουλέψουν.

Πώς τα βγάζουν πέρα όλοι αυτοί; Τα 32 εκατομμύρια από αποταμιεύσεις, πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων και συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς. Αλλα 26 εκατομμύρια ζουν με πιστωτικές κάρτες και δάνεια, ενώ 12 εκατομμύρια δανείζονται από φίλους και συγγενείς. Σε 20 εκατομμύρια ανέρχονται, τέλος, όσοι ζουν από κρατικά επιδόματα (ανεργίας, κουπόνια τροφίμων, επιδοτήσεις ενοικίου κ.λπ.). Εν ολίγοις, ένα όχι και τόσο ζηλευτό «αμερικανικό μοντέλο»…