Η ειλημμένη απόφαση της Ουκρανίας να διακόψει την παροχή ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη μέσα από τα εδάφη της, που δέχονται εδώ και τρία χρόνια τη ρωσική επίθεση, συνιστά, ούτως ή άλλως, μια αυτονόητη αντίδραση στην παραδοξότητα. Ενισχύει, βεβαίως, τα δηλωμένα φιλικά αισθήματα σημαντικού μέρους της ελληνικής κοινωνίας προς τον Πούτιν, καθώς φιλορωσικά Μέσα στην Ελλάδα και όχι μόνο εμφανίζουν τον Ζελένσκι να εκβιάζει την Ευρώπη με το φόβητρο της αύξησης των τιμών του LNG -του υγροποιημένου αερίου- το οποίο και αυτό έρχεται από τη Ρωσία, αλλά δεν περνά από ουκρανικά εδάφη. Ακόμα μία παραδοξότητα.

Θεωρείται βέβαιο ότι οι τιμές του υγροποιημένου φυσικού αερίου θα αυξηθούν -ούτως ή άλλως είναι ακριβότερο- μέχρι τουλάχιστον να αποκατασταθεί μια σχετική ισορροπία στη ροή προς τις μεγάλες ευρωπαϊκές δεξαμενές στα λιμάνια της ηπείρου. Στο μεταξύ, οι μελέτες που έχουν δημοσιευτεί στον ξένο και τον ελληνικό Τύπο αναφέρουν ότι η οικονομική ζημία που θα υποστεί η Ρωσία από την απόφαση της Ουκρανίας πιθανώς να ξεπεράσει τα 6 δισ. δολάρια, η οποία δηλώνει ότι είναι έτοιμη όχι μόνο να την αντιμετωπίσει αλλά και να την ξεπεράσει χωρίς καν να την αγγίξει. Η Μολδαβία, όμως, μια φτωχή πλην φιλοευρωπαϊκή χώρα, μένει χωρίς θέρμανση και ζεστό νερό, δίνοντας κυριολεκτική ερμηνεία στον όρο του μετα-Ψυχροπολεμικού Πολέμου που περιγράφει τις σχέσεις Ρωσίας και Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Με βάση και τη σημερινή εξέλιξη, η πρόσφατη δήλωση του Ελληνα πρωθυπουργού, από τη Λαπωνία, ότι θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε την Ουκρανία ώστε, όταν η ίδια αποφασίσει να μπει σε διαπραγμάτευση με τη Ρωσία, να το κάνει από θέση ισχύος, ακούγεται μία από τις πιο ρεαλιστικές προσεγγίσεις. Στις ίδιες δηλώσεις είχε μιλήσει και για τον «γεωπολιτικό λήθαργο της Ευρώπης»…