ΑΥΤΗ τη στιγμή, φαβορί για την προεδρία του κόμματος εμφανίζεται ο Παύλος Πολάκης. Μπορεί να φαίνεται ξαφνικό που ο «αψύς» Σφακιανός βρίσκεται τόσο κοντά στην ανάληψη της ηγεσίας, στην πραγματικότητα όμως είναι η απόλυτα λογική συνέχεια για ένα κόμμα που βρίσκεται στα όρια του πολιτικού παραλογισμού.

Ο Παύλος Πολάκης είναι ο «αρχηγός» του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και αρκετό καιρό. Πολύ πριν γίνει πρόεδρος ο Στέφανος Κασσελάκης. Από τα χρόνια που πρόεδρος ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Από το 2015 και μετά, ο Πολάκης έπαιρνε όλο και περισσότερο πάνω του το παιχνίδι. Κατάφερε να γίνει ο κύριος εκφραστής της λαϊκιστικής ρητορικής και της τραμπουκο-εμφυλιοπολεμικής τακτικής.

ΜΠΟΡΕΙ κανείς να ξεχάσει την απειλή «θα τον χώσω τρία μέτρα κάτω από τη γη» κατά δημοσιογράφου; Και αυτό ήταν μόνο η αρχή. Ο Πολάκης είναι το χειρότερο παράδειγμα «Ελληναρά», που κραυγάζει αντί να μιλάει και καλεί όποιον έχει αντίθετη άποψη να «πάνε έξω» για να μετρηθούν. Τα περιστατικά πολλά. Και τι άλλο δεν έχει πει. Πως θα έπρεπε να χώσουν στη φυλακή πέντε-έξι πολιτικούς αντιπάλους για να κερδίσουν τις εκλογές. Με παραληρηματική ανάρτηση κατά δημοσιογράφων, δικαστών, τραπεζιτών, είχε κάνει προγραφές, δηλώνοντας πως «αν δεν καθαρίσουμε από αυτούς, δεν θα είναι αλλιώς η δεύτερη φορά».

Ο Σφακιανός εισήγαγε τον όρο του «πολακισμού» στο πολιτικό σκηνικό και κατάφερε να τον αναγάγει σε κύρια ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν τόλμησε ποτέ να τον μαζέψει. Ακόμα και ο Αλέξης Τσίπρας και οι αυλικοί του, οι οποίοι τώρα εμφανίζονται να θέλουν τη διαγραφή του από το κόμμα, στέκονταν σούζα μπροστά του. Τώρα, βέβαια, που ο Πολάκης έχει ρίξει όλο το βάρος στις εσωκομματικές μάχες, βιώνουν και οι σύντροφοί του όσα βίωναν εδώ και χρόνια οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Ούτε, βέβαια, ο Κασσελάκης τολμά να τα βάλει μαζί του. Αντίθετα, προσπαθεί να τον καλοπιάσει. Ετσι κι αλλιώς, και ο νυν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει υιοθετήσει τον «πολακισμό» ως τακτική του.

Ο Πολάκης, λοιπόν, φαντάζει ως ο ιδανικός πρόεδρος για την τελευταία φάση του ΣΥΡΙΖΑ, πριν από την οριστική διάλυση. Τι ακριβώς είναι, όμως, ο «πολακισμός»; Ποια είναι η συνταγή του; Να βάζεις στο μίξερ αριστερά τσιτάτα και με δόσεις από το «Μακελειό», να καθυβρίζεις, να απειλείς, να τραμπουκίζεις τους πολιτικούς αντιπάλους. Να απευθύνεσαι σε ακραία και λούμπεν κομμάτια της κοινωνίας, υποσχόμενος πως θα «ξεβρομίσεις» τον τόπο, όπως έκαναν πριν από μία δεκαετία οι χρυσαυγίτες.