Ζήσαμε το πάρτι των ΜΚΟ την περίοδο που ο Τσίπρας είχε αποφασίσει ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα, οπότε κι αυτές έπιασαν δουλειά. Είχαν εγκατασταθεί στη Μυτιλήνη, περιμένοντας να έρθουν από απέναντι τα σαπιοκάραβα για να περιθάλψουν πρόσφυγες και μετανάστες. Το έκαναν για την ψυχή της μανούλας τους; Ετσι φαινόταν, αλλά οι «ανθρωπιστικές επιχειρήσεις» είχαν πολύ χρήμα. Ανοιξαν τα ταμεία της Ε.Ε., μεγάλων διεθνών ιδρυμάτων, ευαίσθητων χορηγών και προκειμένου «της γης οι κολασμένοι» να μη φτάσουν στην καρδιά της Ευρώπης, έρρεε το χρήμα για να κρατηθούν και να «φιλοξενηθούν» στις ανθρωπο-αποθήκες που στήνονταν, σε παλιές δομές, εν ριπή οφθαλμού, στα νησιά του Βόρειου Αιγαίου.

Δεν ξέρω τι χρήμα έμεινε στα νησιά από αυτή τη διαχείριση. Ξέρω όμως ότι έμεινε πολύ στις ΜΚΟ που αντικατέστησαν το κράτος Τσίπρα, μετά την αποδεδειγμένη πλήρη αδυναμία του να δημιουργήσει ευπρεπείς συνθήκες διαβίωσης -βλέπε Μόρια- αλλά και ελεγκτικούς μηχανισμούς. Δεν πιστεύω ότι όλες οι ΜΚΟ που συνωθούνταν στα παράλια για «ένα κομμάτι μετανάστη» δρούσαν προς ίδιον συμφέρον. Αλλά αποδείχθηκε ότι κάποιες από αυτές, σε αγαστή συνεργασία με την απέναντι πλευρά, παρείχαν «προστασία» στην αποδώ πλευρά, με το αζημίωτο.

Μετά ακολούθησαν ΜΚΟ που, αδρά χρηματοδοτούμενες, αποφάσισαν ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε αρκετή ελευθερία, ότι το κράτος καταπατά τα δικαιώματά μας και τα ΜΜΕ βρίσκονται υπό κυβερνητική ομηρία. Καταγγέλλουν ότι ζούμε σε ένα είδος δικτατορίας, την οποία καλύπτει αμειβόμενος αφειδώς ο Τύπος. Σε αυτό το ρεφρέν ήρθαν να πουν «τα τραγούδια τους» οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που δώσ’ τους δυσφήμηση για την Ελλάδα και πάρ’ τους την ψυχή. Ετσι, έφτασε η ελευθερία του Τύπου να μετριέται πέρα από την εκατό θέση σε μια λίστα ΜΚΟ «ανεξάρτητων δημοσιογράφων» που δεν έχουν διαβάσει, από ό,τι φαίνεται, ότι στην Ελλάδα, όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, «έντυπα», αποκαλούν, χωρίς καμία επίπτωση, τον πρωθυπουργό της χώρας με όποια βρόμικη λέξη υπάρχει στο λεξιλόγιο. Ο καθένας λέει ό,τι θέλει και όλοι μαζί συναγωνίζονται στον κατήφορο της αναξιοπιστίας που δεν φαίνεται ακόμη το τέλος του.

Τώρα έσκασε και η ΜΚΟ «Κιβωτός» πάνω στο… Αραράτ της βίας και τα πράγματα ξεπέρασαν τα όρια της αντοχής και της ανοχής μας. Ξέφραγα αμπέλια οι ΜΚΟ στην Ελλάδα. Φαίνεται ότι καθ’ οδόν ξεχνούν το στόχο τους και επιδίδονται σε… ανθρωπιστικές επιχειρήσεις, με το αζημίωτο. Η κυβέρνηση, πριν από έξι μήνες, νομοθέτησε για να ελέγχονται κάποιες δομές. Ηταν καιρός. Τι σημαίνει το no profit -άνευ κέρδους- που γράφουν στο καταστατικό τους οι ΜΚΟ; Φιλανθρωπία και η αλληλεγγύη μετά πολλού και ανεξέλεγκτου χρήματος δεν μπορεί να συνεχιστεί…