Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Γιατί όσο περισσότερο διαβάζεις αυτά που λέει ο Μελανσόν στις προεκλογικές του ομιλίες τόσο πιο πολύ καταλαβαίνεις πόσο κοντά με τον (προεκλογικό) Αλέξη Τσίπρα είναι. Μέχρι στιγμής έχει υποσχεθεί να σώσει την Ευρώπη, να πει «Οχι» στον κύριο Σόιμπλε, να σταματήσει τον πόλεμο στη Συρία, να κατατροπώσει τις καπιταλιστικές αγορές και να ικανοποιήσει τα μισθολογικά αιτήματα των συνδικάτων. Ε, αυτά πάνω-κάτω είχε υποσχεθεί και ο δικός μας Μελανσόν, μόνο που αντί για τον Σόιμπλε θα έστελνε στο σπίτι της την κυρία Μέρκελ.
Κλιμάκωση χωρίς κέρδος
Οι λαϊκίστικες κορόνες του κομμουνιστή και ευρωσκεπτικιστή Μελανσόν είναι έντεχνα προμελετημένες και άρτια σκηνοθετημένες. Μπροστά στην παραλία της Μασσαλίας, κρατώντας ένα κλαρί ελιάς και κοιτώντας ένα ενθουσιασμένο ακροατήριο, υποσχέθηκε: «Ελληνες, εάν εμείς οι Γάλλοι απελευθερωθούμε από τα δεσμά του χρήματος, να είστε βέβαιοι ότι θα έλθουμε να σας σώσουμε». Ακόμα και στην πολεμική που δέχεται ο Μελανσόν, βλέπει απέναντί του τον ίδιο εχθρό που έβλεπε και ο Τσίπρας: το σύστημα. «Μόλις ανακοινώθηκε ότι η νίκη μου θα φέρει πυρηνικό χειμώνα, πανούκλα των βατράχων, τανκς του κόκκινου στρατού και την προσγείωση Βενεζουελάνων», είπε με σαφή διάθεση ειρωνείας, αλλά όταν τον παρομοίασαν με μικρό Τσάβες το μόνο που τον ενόχλησε ήταν ότι τον είπαν μικρό. Με τον Τσάβες δεν είχε κανένα πρόβλημα…
Το θέμα λοιπόν δεν είναι ότι ο Μελανσόν δεν είναι Τσίπρας, γιατί είναι περισσότερο από όσο θα ήθελε. Το θέμα είναι ότι ο Τσίπρας δεν είναι πια ο εαυτός του. Αλλα έλεγε στα προεκλογικά μπαλκόνια και άλλα τώρα πράττει. Ο Αλέξης Τσίπρας κατάλαβε -πολύ αργά βέβαια και με μεγάλο κόστος για τους Ελληνες- αυτό που δεν έχουν καταλάβει ακόμα οι κομμουνιστές σύντροφοί του: Πως όταν είσαι εκτός εξουσίας, μπορείς να ονειρεύεσαι ό,τι θέλεις και να υπόσχεσαι ό,τι θέλουν όλοι. Οταν όμως αναλαμβάνεις τη διακυβέρνηση μιας χώρας που δεν ζει απομονωμένη κάπου στη Λατινική Αμερική αλλά βρίσκεται στην καρδιά της Ευρώπης, τότε πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες σου. Κάνεις μια εντυπωσιακή αναστροφή και δεν ρίχνεις το σκάφος στα βράχια, εκτός και αν τελικά είσαι Μαδούρο.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου