Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Οι πρωθυπουργοί καλούσαν σε εκλογές ακόμη και κάτω από την πίεση που τους ασκούσαν τα ΜΜΕ, διαμορφώνοντας την κατάλληλη περιρρέουσα…

Αλλωστε, είναι γνωστός και πολύ κοινός ο λόγος για τον οποίο οι πρωθυπουργοί αποφάσιζαν την πρόωρη εκλογική αναμέτρηση. «Ζυγίζοντας τα υπέρ και τα κατά», είχαν τη βεβαιότητα ότι θα μπορούσαν να ξανακερδίσουν τις εκλογές. Και είναι σχεδόν αποδεκτό από όλους ως «δικαίωμα» του πρωθυπουργού να επισκέπτεται, αιφνίδια, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ζητώντας την πρόωρη κήρυξη εκλογών. Ασχετο αν και αυτό αποτελεί μια ακόμη ελληνική πατέντα. Αλλά και ο λεγόμενος εκλογικός αιφνιδιασμός συμπεριλαμβάνεται στο άτυπο πρωθυπουργικό «δικαίωμα». Είναι ένα όπλο για το κυβερνών κόμμα να πετύχει απροετοίμαστα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ετσι είναι; Οχι, βέβαια. Πώς αλλιώς θα μπορούσε ένα κόμμα στην αντιπολίτευση να κρατήσει στελέχη και οπαδούς μέσα στο «μαντρί;». Πρώτα υποστηρίζει ότι οι εκλογές είναι ante portas και έπειτα χρησιμοποιεί τις λίστες των υποψηφίων… σαν καρότο.

Στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο χρόνος εκλογών είναι προκαθορισμένος, εκτός από περιπτώσεις που το εκλογικό σύστημα δυσκολεύει την επίτευξη αυτοδυναμίας, επιβάλλοντας κυβέρνηση συνεργασίας ώστε να κυβερνηθεί ο τόπος. Οπότε, οι πρόωρες εκλογές οφείλονται συνήθως στις πολιτικές διαφωνίες των συμπραττομένων, καθώς διαλύονται οι συνασπισμοί.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την ανάληψη της διακυβέρνησης έχει προτεραιότητα τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Αδικο δεν έχει μετά από τόσα χαμένα χρόνια ανακυκλώνοντας παλαιοκομματισμό, αναξιοκρατία, κομματισμό, ρουσφέτι και συμφέροντα αδηφάγα. Στο εκσυγχρονιστικό του πρόγραμμα περιλαμβάνεται η συνταγματική επιταγή της τετραετίας.

Κάποτε χαιρετήσαμε ως βήμα εκσυγχρονισμού την καθορισθείσα τριετή θητεία της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Και τώρα, επειδή ο Τσίπρας δεν μπορεί να καταπιεί ότι οφείλει να εκτίσει τετραετή θητεία στα έδρανα της αντιπολίτευσης, καθώς σε τρεις διαδοχικές εκλογές κρίθηκε αναποτελεσματικός, ψεύτης, λίγος να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέρονται και την κοινωνική ασφάλεια, ζητά εκλογές για να λύσει τα κομματικά αδιέξοδά του. Αλλά οι εκλογές δεν είναι πανάκεια διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Δεν ανακόπτουν ή επιταχύνουν την πτώση μιας κυβέρνησης, ούτε αναστρέφουν, αφ’ εαυτές, το κλίμα.

Ο Τσίπρας, αυτοπροβαλλόμενος συνεχώς ως αποτελεσματικός, έμπειρος, ειλικρινής και ο τα πάντα επιλύων και πληρών, γελοιοποιείται. Γιατί σε όλα υπάρχουν ατράνταχτες απαντήσεις: Δεν έσκισε τα Μνημόνια. Υπέγραψε Μνημόνιο. Δεν κατάργησε τον ΕΝΦΙΑ. Τον αύξησε. Γονάτισε τη μεσαία τάξη. Διέλυσε τα πανεπιστήμια. Διόρισε μάνατζερ βουλκανιζάδες και πατέρες της «δρακογενιάς». Εβαλε τα ψάρια να φυλάνε τα θαλάσσια σύνορά μας.

Τι να του πρωτοθυμηθούμε και να μην κλάψουμε για τον χαμένο χρόνο της τετραετίας που σπατάλησε…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr