Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΟΙ εύκολες ευρωπαϊκές επιδοτήσεις γκρέμισαν την αγροτική παραγωγή. Η παγκοσμιοποίηση έβαλε λουκέτο σε μικρομεσαίες βιοτεχνίες. Η βιομηχανία όχι μόνο δεν αναπτύχθηκε αλλά στοχοποιήθηκε, όπως και οι ξένες επενδύσεις. Η παραγωγή ενέργειας έμεινε κολλημένη στο λιγνίτη. Παράλληλα, το «ελληνικό όνειρο» ήταν ένας διορισμός στο Δημόσιο.

ΑΡΧΙΚΑ η πανδημία και στη συνέχεια η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δημιούργησαν μια πρωτοφανή ενεργειακή κρίση και έκαναν εμφανείς τις ρωγμές στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Πλέον τίθεται το ζήτημα της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης απεξάρτησης των χωρών από εισαγωγές πρώτων υλών και όχι μόνο. Στην ουσία άνοιξε η συζήτηση για την αυτάρκεια.

ΠΡΕΠΕΙ, λοιπόν, να ξαναδούμε τι παράγουμε ως χώρα. Ποια είναι τα προβλήματα. Και τι πρέπει να αλλάξει. Γιατί, όπως είναι λογικό, το παραγωγικό μοντέλο δεν αλλάζει μέσα σε μία μέρα.

ΚΑΤ’ αρχάς στην ενέργεια. Από τη μια πρέπει να «τρέξει» η πράσινη μετάβαση. Εδώ για τα φωτοβολταϊκά ή για κάθε αιολικό πάρκο που αδειοδοτείται ξεσηκώνονται οι τοπικές κοινωνίες και τα κόμματα. Κανείς δεν θέλει ανεμογεννήτριες στην περιοχή του. Η ιστορία θυμίζει τα σκουπίδια. Ολοι γκρινιάζουν για τις χωματερές, αλλά κανείς δεν θέλει να κατασκευαστούν εργοστάσια διαχείρισης απορριμμάτων κοντά του. Από την άλλη πρέπει, επιτέλους, να αποφασίσουμε αν θα προχωρήσουμε σε σοβαρές έρευνες για την εύρεση υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες περιοχές και αν θα εκμεταλλευτούμε πιθανά κοιτάσματα.

ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ πρέπει να ξαναδούμε από μηδενική βάση τον γεωργικό τομέα. Τι παράγουμε, τι όχι. Σε ποια προϊόντα πρέπει και μπορούμε να αποκτήσουμε αυτάρκεια. Σε ποια μπορούμε να αυξήσουμε τις εξαγωγές. Πώς, επιτέλους, θα δημιουργηθούν πραγματικοί αγροτικοί συνεταιρισμοί, πώς θα υπάρξει ποιοτική τυποποίηση και μεταποίηση.

ΠΡΕΠΕΙ να σταματήσουμε να «στέλνουμε στα τσακίδια» εγχώριους και ξένους επενδυτές, όπως έλεγε και κάποιος σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μειώνει τη φορολογία και δημιουργεί φιλοεπενδυτικό κλίμα. Αυτή η προσπάθεια είναι επιτυχημένη, καθώς πολυεθνικοί γίγαντες επενδύουν ήδη στη χώρα μας. Χρειάζονται, όμως, ακόμα πιο πολλά. Πώς ξαφνικά αρχίσαμε να παράγουμε μάσκες μιας χρήσης λόγω της πανδημίας; Τέτοια σοκ… βιομηχανοποίησης απαιτούνται. Να αναγεννηθούν τα ναυπηγεία – κάτι γίνεται σε αυτόν τον τομέα. Να αναγεννηθεί η ελληνική υφαντουργία. Να πιάσουμε ξανά την παραγωγή στα χέρια μας. «Πακέτο» με τις καινοτόμες startups πιτσιρικάδων που προσελκύουν κεφάλαια από το εξωτερικό.

ΠΟΛΛΑ μπορούν να γίνουν. Πολλά πρέπει, όμως, να αλλάξουν. Χρειάζεται η κυβέρνηση να δείξει το δρόμο με πολιτικές και μεταρρυθμίσεις. Οι Ελληνες επιχειρηματίες να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Οι αγρότες και οι επαγγελματίες να στραφούν σε προσοδοφόρες παραγωγές. Χρειάζεται να αλλάξουμε και νοοτροπία. Για να μη χάσουμε άλλη μια δεκαετία, όπως και με τα Μνημόνια.

Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου