Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Αυτό πρακτικά συνέβη με τον Πούτιν και την Ουκρανία και δυστυχώς ο ίδιος αναθεωρητισμός υπάρχει και στα μυαλά άλλων αυταρχικών ηγετών στη γειτονιά μας.

Ποια θα έπρεπε να ήταν η αντίδραση της Ελλάδας μετά τη ρωσική εισβολή; Να σφυρίζει αδιάφορα και να μιλά γενικά για την παγκόσμια ειρήνη σαν να συμμετέχει σε διαγωνισμό καλλιστείων ή να πάρει καθαρά θέση κατά του αναθεωρητισμού καταγγέλλοντας τη στρατιωτική εισβολή και υποστηρίζοντας τον αμυνόμενο που αγωνίζεται για να κρατήσει τις πατρογονικές του εστίες;

Η απάντηση είναι εύκολη, όσο κι αν προσπαθούν να τη θολώσουν οι ισαποστάκηδες που μέχρι πρότινος μοιρολογούσαν για τα ανύπαρκτα φέρετρα Ελλήνων στρατιωτών στην αφρικανική ζώνη του Σαχέλ και δεν έχουν πει κουβέντα για τους εκατοντάδες άμαχους που σκοτώθηκαν από ρωσικά πυρά, μεταξύ των θυμάτων και αρκετοί ομογενείς.

Η υποστήριξη της Ουκρανίας από την Ελλάδα στέλνει ένα σαφές μήνυμα στον δυτικό κόσμο ότι η χώρα μας δεν ανέχεται παραβίαση συνόρων και αναθεωρητισμούς. Οταν απέναντι έχουμε την Τουρκία που κλιμακώνει τις προκλήσεις και αμφισβητεί ευθέως την κυριαρχία των νησιών μας, η ουδετερότητα στο Ουκρανικό θα ήταν ολέθρια επιλογή.

Οπως έλεγε και στον ΑΝΤ1 ο αναλυτής Κωνσταντίνος Φίλης, δεν μπορούμε να ζητούμε τη συνδρομή των εταίρων μας χωρίς να προσφέρουμε και εμείς όταν το απαιτούν οι συνθήκες. Πάγια θέση της Ελλάδας είναι το απαραβίαστο των συνόρων, η εδαφική ακεραιότητα και η εθνική κυριαρχία, νερό στο κρασί σε αυτά τα ζητήματα δεν μπαίνει, όσο και αν ορισμένοι εγχώριοι υμνητές της διπλωματίας του Ερντογάν, γιατί υπάρχουν και αυτοί, κλείνουν το μάτι στον Πούτιν.

Ο Ελληνισμός ακόμα χρεώνει, και ορθώς, αδράνεια στον διεθνή παράγοντα όταν το 1974 οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο (και εκεί υποτίθεται ως ειρηνευτική δύναμη για να «σώσουν» τους Τουρκοκύπριους), δεν μπορεί να πράττει το ίδιο κατ’ αναλογία στην Ουκρανία, όπου αρχικά είχαμε διαίρεση εδαφών με ανακήρυξη ανεξαρτησίας και αμέσως μετά εισβολή.

Οι καθαροί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Η Ελλάδα όχι μόνο βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, αυτή τη στιγμή συγκρούεται ο ελεύθερος κόσμος με το σκοτάδι του απολυταρχισμού, αλλά και είναι θωρακισμένη διπλωματικά και στρατιωτικά. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει προνοήσει συνάπτοντας αμυντική συνεργασία με τον Μακρόν, οι Ενοπλες Δυνάμεις της Γαλλίας θα βρίσκονται μαζί με τις ελληνικές απέναντι σε κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης της εθνικής μας κυριαρχίας, ενώ η προμήθεια των Ραφάλ και των φρεγατών έχει αλλάξει πλήρως το στρατιωτικό ισοζύγιο στην περιοχή. Το γνωρίζει καλά και η Τουρκία, άλλωστε ο Ερντογάν δεν είναι Πούτιν, ούτε η Ελλάδα Ουκρανία.

Το δόγμα της «επιτήδειας ουδετερότητας» που συστήνουν ορισμένοι καλοθελητές για την περίπτωση της Ουκρανίας θα λειτουργούσε σε βάρος των συμφερόντων μας γιατί θα ήταν δείγμα αδυναμίας και όχι ισχύος, αποθρασύνοντας όσους επιβουλεύονται την εθνική μας κυριαρχία.

Οσοι έχουν απορίες, ας διαβάσουν τις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Αμυνας Χουλουσί Ακάρ, που απείλησε και πάλι την Ελλάδα λέγοντας πως με το Ουκρανικό οι πολιτικοί βρήκαν την ευκαιρία να επιτεθούν στην Αγκυρα. Και μετά ας μιλήσουν ξανά για ουδετερότητα, «να τα βρούμε, βρε παιδιά»…

Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr