Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ο δυστυχής Βολοντίμιρ Ζελένσκι, στο χθεσινό του δραματικό διάγγελμα, το είπε με πίκρα και απογοήτευση: «Η Δύση άφησε μόνη την Ουκρανία να πολεμήσει». Και πράγματι, τόσο η Ε.Ε. όσο και οι ΗΠΑ εστίασαν τις αντιδράσεις τους σε οικονομικές κυρώσεις και όχι σε στρατιωτική υποστήριξη του Κιέβου, λες και επρόκειτο για τελωνειακές παραβάσεις του Πούτιν και όχι για μια πολεμική εισβολή.

Αλήθεια, όμως, είναι έτοιμοι οι ευρωπαϊκοί λαοί να αναλάβουν το τίμημα μιας ενεργούς εμπλοκής σε έναν πόλεμο με τη Ρωσία; Αντίστοιχα, εμπνέει η ηγεσία της Ε.Ε. στους πολίτες το αίσθημα της ενότητας που απαιτείται πριν ξεκινήσει ένα τέτοιο στρατηγικό άλμα με θυσίες και αίμα; Πιστεύει κανείς ότι ο Πούτιν μπορεί να πάρει σοβαρά τον Μπορέλ, που εκπλήρωσε το διπλωματικό του καθήκον διαπιστώνοντας ότι οι Ρώσοι δεν θα μπορούν πια να κάνουν τα ψώνια τους στο Μιλάνο;

Οι απαντήσεις δεν είναι αυτονόητες. Αυτοί που γκρινιάζουν για τις αυξήσεις στο φυσικό αέριο, που προκλήθηκαν από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, δύσκολα θα δηλώσουν εθελοντές για το μέτωπο στο Χάρκοβο. Η Ουκρανία, που δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δέχθηκε στο κεφάλι της τη ρωσική μπότα μόλις ψέλλισε ότι θα ήθελε να ενταχθεί στην ομάδα του ΝΑΤΟ. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια.

Η Ελλάδα, λόγω της γειτνίασής της με την Τουρκία, δεν έχει αυταπάτες, ούτε βασίζεται σε ξένες δυνάμεις. Ξέρει ότι στη δύσκολη στιγμή θα βγάλει μόνη της το φίδι από την τρύπα, όμως πάντα στέκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Μαζί με τους Συμμάχους και ποτέ με τον Αξονα, με καθαρές θέσεις και όχι με «επιτήδεια ουδετερότητα», όπως κάνουν πολλοί από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τις μέρες μας. Ομως, οι αποφάσεις δεν είναι εύκολες, ούτε η πορεία γραμμική.

Ακόμη θυμόμαστε, με τρόμο πλέον, το ταξίδι Τσίπρα-Λαφαζάνη, τον Απρίλιο του 2015, στη Μόσχα, όταν η ελληνική πλευρά ζητούσε από τον Πούτιν 5 δισεκατομμύρια ευρώ (μπροστάντζα για αγωγό φυσικό αερίου), προκειμένου να παρακάμψει την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ηταν τότε που ο Τσίπρας στις επίσημες δηλώσεις του έλεγε ότι η Ελλάδα μπορεί να πάει και σε άλλα ασφαλή λιμάνια. Ο αφελής πίστευε ότι οι Ρωσικές θάλασσες είναι ήρεμες και απάνεμες. Η ιστορία έγραψε ότι τελικά δεν προσδεθήκαμε στο άρμα της Μόσχας, όχι γιατί δεν το ήθελε η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., αλλά γιατί ο Πούτιν δεν ήθελε να τα βάλει με την Ευρώπη, ή καλύτερα με τη Μέρκελ, με την οποία είχε άριστες σχέσεις λόγω του project για τον αγωγό φυσικό αερίου Nord Stream 2. Οπως έγραψε στα απομνημονεύματά του ο Φρανσουά Ολάντ, ο Πούτιν τον ενημέρωσε ότι ο Τσίπρας έψαχνε για εκτυπωτική μηχανή στη Μόσχα προκειμένου να τυπώσει δραχμές και ο τότε Γάλλος πρόεδρος ανέλαβε πρωτοβουλίες προκειμένου να μην γίνει το Grexit.

Εάν η Μόσχα έδινε τα λεφτά στην Αθήνα τον Απρίλιο του 2015, τώρα θα ήμασταν μεταξύ των χειροκροτητών του Πούτιν, μαζί με τον Μαδούρο της Βενεζουέλας και τον Λουκασένκο της Λευκορωσίας.

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει με ψυχραιμία αλλά και με αυτοπεποίθηση τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής. Είναι θωρακισμένη αμυντικά και έχει αναπτύξει διεθνείς συμμαχίες, αλλά προπαντός έχει καθαρή τη συνείδησή της. Δεν διστάζει να θυσιάσει μέρος της ευμάρειας για να αγοράσει αμυντικούς εξοπλισμούς, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν ξεπουλιέται, πολύ περισσότερο για 5 δισεκατομμύρια. Και για μία εκτυπωτική μηχανή, έστω και από δεύτερο χέρι.

Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr