Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η μοίρα το έφερε ώστε τώρα οι ΗΠΑ επιδίδονται σε σκληρό διμέτωπο ροκ με Ρωσία-Κίνα σε αναρίθμητα μέτωπα (Ουκρανία, Βαλτική, Ταϊβάν, κυβερνοασφάλεια, εμπόριο, νέες τεχνολογίες), σπρώχνοντας πιο κοντά τη μία στην άλλη και επιτείνοντας τη δική τους απομόνωση. Φαίνεται, όμως, ότι το αμερικανικό κατεστημένο έχει πάρει τις αποφάσεις του.

Σήμερα Παρασκευή, στο χιονισμένο τοπίο των ολυμπιακών εγκαταστάσεων του Πεκίνου, ο Βλαντίμιρ Πούτιν και ο Σι Τζινπίνγκ θα πέσουν (πολιτικά) στην αγκαλιά ο ένας του άλλου, καθώς η Ουάσιγκτον δεν τους άφησε άλλη επιλογή.

Παραμονές της (38ης από το 2013!) συνάντησής τους, λίγο πριν από την τελετή έναρξης της Χειμερινής Ολυμπιάδας, οι δύο ηγέτες προχώρησαν σε σημαντικές δηλώσεις αμοιβαίας στήριξης.

Μιλώντας στο πρακτορείο Xinhua, ο Ρώσος ηγέτης κατήγγειλε ως αντίθετο προς το ολυμπιακό πνεύμα και τη Χάρτα της ΔΟΕ το διπλωματικό μποϊκοτάζ ΗΠΑ, Βρετανίας και ορισμένων Δυτικών ακολούθων τους (Αυστραλία, Καναδάς, Βέλγιο, Δανία, Εσθονία, Λιθουανία) που αρνήθηκαν να στείλουν επισήμους στην τελετή έναρξης.

Ως και ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, αναμενόταν να παρευρίσκεται στις κερκίδες, με κίνδυνο να βρεθεί σε απόσταση λίγων μέτρων από τον Πούτιν.

Ο τελευταίος εκτίμησε ότι ο πραγματικός στόχος του διπλωματικού μποϊκοτάζ είναι να υπονομεύσει την οικονομική ανάπτυξη της Κίνας, χαρακτηρίζοντας ακόμη λανθασμένη και πολιτικά υποκινούμενη τη στοχοποίηση του Πεκίνου στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ο Σι Τζινπίνγκ του το ανταπέδωσε απλόχερα, στηρίζοντας το ρωσικό αίτημα για παροχή εγγυήσεων στο θέμα της Ουκρανίας και αφήνοντας να διαφανεί πως θα ταυτιστεί πλήρως με τη Ρωσία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Τι γνώμη έχει άραγε για όλα αυτά ο 99χρονος (!) Κίσινγκερ;