Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Διαβάστε τι δήλωσε, παραμονή της έναρξης της συζήτησης στη Βουλή επί της προτάσεως δυσπιστίας την οποία κατέθεσε:

«Δεν πάει άλλο με την ανάλγητη κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη… Η πεποίθησή μου και η πεποίθηση της πλειονότητας των πολιτών είναι ότι η κυβέρνηση αυτή πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό… Ηρθε η ώρα να φύγετε, κύριοι της κυβέρνησης, να ανασάνει ο τόπος… γιατί δεν μπορείτε να αντιμετωπίσετε την οργή της κοινωνίας με μισές συγγνώμες και δημοσκοπήσεις της χαράς…».

Ας περιοριστώ στην αντιγραφή αυτών, επειδή, λογικά, η ανάλυση και η ερμηνεία τους θα μπορούσαν να κατακτήσουν ακόμη κι όλες τις σελίδες της σημερινής έκδοσης.

«Η ανάλγητη κυβέρνηση» είναι το ρεφρέν του 2021. Δεν ανανεώθηκε το 2022. Αλλά για τον Τσίπρα χρήση του επιθέτου «ανάλγητη» είναι «αδειανό πουκάμισο», όταν η κυβέρνηση έχει δώσει περί τα 45 δισ. ευρώ να στηρίξει όσους και όσα χρειάζονται στήριξη. O Τσίπρας, που έκλεισε τις τράπεζες επί μήνες, που έριξε το μισθό στα 356 ευρώ αφήνοντας στο έλεος του Θεού τους μη έχοντες, που φορολόγησε ταξικά τους πολίτες, που πολέμησε την επιχειρηματικότητα, αναφέρεται σε «ανάλγητη» κυβέρνηση;

Η πεποίθησή του «να φύγει η κυβέρνηση το συντομότερο» ξέρουμε όλοι πού εδράζεται. Ισως κατανοούμε τον πόνο του. Αλλά το συμπέρασμά του ότι είναι «ΚΑΙ πεποίθηση των πολιτών» πού εδράζεται; Οι δημοσκοπήσεις αναδεικνύουν -παρά τα δυσεπίλυτα προβλήματα- σταθερά πρώτη την κυβέρνηση, ενώ ο Τσίπρας βλέπει τον Κυριάκο Μητσοτάκη με το κανοκιάλι. Το χειρότερο είναι πως και ο Ανδρουλάκης τον αφήνει πίσω. Ο τρίτος Τσίπρας από πού τεκμαίρεται «την πεποίθηση» των πολιτών;

«Να φύγετε, κύριοι, να ανασάνει ο τόπος». Υποθέτω ότι αντιλαμβάνεται πως εδώ δεν πρόκειται για… το σπιτάκι που έκτισαν τα τρία γουρουνάκια και φύσαγε ο λύκος για να ρίξει. Το πότε «οι εκάστοτε κύριοι» φεύγουν ή μένουν το αποφασίζει ο μόνος κύριος λαός. Το ζήτημα είναι πότε οι «κύριοι» φεύγουν ως κύριοι και πότε ο λαός κάνει το σταυρό του που έφυγαν. Δηλαδή, η δική του περίπτωση.

Η τελευταία πρόταση στο ντελίριο Τσίπρα είναι και η πλέον αποκαλυπτική: «Μισές συγγνώμες και δημοσκοπήσεις της χαράς». Επιχειρώ μετ’ επιμονής να βρω τις δικές του «ολόκληρες συγγνώμες» για τους 126 νεκρούς που έπεσαν «στη στραβή βάρδια του». Δεν υπάρχουν. Ψάχνω, έστω, «μισές συγγνώμες του» για τους 126 νεκρούς, ούτε αυτές υπάρχουν.

Οσο για την έκφραση του άγχους του για τις παγωμένες δημοσκοπήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ως… Αλπεις, τι να κάνουμε. Ας το πάρει απόφαση: Δεν αρέσει.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου