«Η χούντα δεν τελείωσε το ‘73». Το οποίο εκτός του ότι ήταν χρονικά παράλογο -η χούντα έπεσε το ’74-, προέτρεπε σε μια δημιουργία παράλληλης δικαιοσύνης. Δίπλα στην επίσημη λοιπόν δικαιοσύνη, μία άλλη -λαϊκών δικαστηρίων- που θα αποφάσιζε συνοπτικά και τελειωτικά, θα προχωρούσε στην αποχουντοποίηση. Και εάν στον στρατό -λόγω Τουρκίας- το θέμα δεν μπορούσε να διαιωνίζεται, στην ανώτατη εκπαίδευση ήταν διαρκές.

ΤΟ 1975 οι φοιτητές του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων εμπόδισαν τους καθηγητές να μπουν στη σχολή επειδή εξέλεξαν πρύτανη τον Νικόλαο Γάγγα. Και αν τον Φεβρουάριο εξαντλούντο τα χρονικά περιθώρια για καταγγελίες κατά καθηγητών στα πειθαρχικά συμβούλια, η αποχουντοποίηση αποδείχθηκε πιο μακρόχρονη από τη διαρκή επανάσταση του Μάο. Στα πανεπιστήμια οι φοιτητές απείχαν από τα μαθήματα συγκεκριμένων καθηγητών, καταλάμβαναν έδρες και διοργάνωναν «αντιμαθήματα» τα οποία έκαναν επιτροπές βοηθών, επιμελητών, φοιτητών. Μέχρι που κάποια στιγμή οι καθηγητές της Βιομηχανικής Πειραιά αντέδρασαν και αποφάσισαν να απέχουν από τα μαθήματα. Αφού -όπως ο πρύτανης είχε πει- οι καθηγητές δεν είναι δυνατόν να διδάσκουν όταν βλέπουν έξω από τις αίθουσες κολλημένες αφίσες με ζωγραφισμένους αγκυλωτούς σταυρούς στα πρόσωπά τους. Οι εποχές όμως δεν ήταν κατάλληλες για στήριξη στους καθηγητές.

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ήταν ο σχηματισμός των επιτροπών από πανεπιστημιακούς βοηθούς, υφηγητές και φοιτητές. Οι οποίοι μαζί με τους καθηγητές που καταλάβαιναν κατά πού φυσάει ο άνεμος έκαναν κουμάντο στα πανεπιστήμια της πρώτης μεταδικτατορικής περιόδου. Το 1981 προστέθηκε και το ΠΑΣΟΚ που χρειαζόταν οργανωμένους φορείς και έτσι και άκουγε τη λέξη «κίνημα», από το φοιτητικό κίνημα μέχρι το ανεξάρτητο…. εντούρο, έτρεχε να το στηρίξει και κάπως έτσι το νέο πανεπιστημιακό κατεστημένο είχε παγιωθεί. Δίνοντας την ευκαιρία σε πολύτιμα επαναστατικά κατορθώματα, όπως οι… καταλήψεις.

ΠΗΡΕ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ για να φανεί ότι στις καταλήψεις και το πανεπιστημιακό άσυλο η ελευθερία του λόγου τελειώνει βίαια στην πρώτη διαφωνία. Για να φανεί ότι τα στειλιάρια δεν υπάρχουν για να εξασφαλίζουν ελεύθερο λόγο αλλά για να τον αποτρέπουν. Και ότι ο κίνδυνος δεν είναι κάποιοι ανύπαρκτοι χουντικοί αλλά κάποιοι πολλοί υπαρκτοί κουκουλοφόροι.

Τι θα προσφέρει (;) η πανεπιστημιακή αστυνομία

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ η πανεπιστημιακή αστυνομία είναι μια κακή ιδέα. Φυσικά υπάρχει στην Αμερική αλλά η ύπαρξή της δεν είναι απαραίτητη. Ούτε αποτελεί το μέλλον. Στην Αγγλία λόγω ενός προνομίου, πανεπιστημιακή αστυνομία είχαν το Κέμπριτζ και η Οξφόρδη, με τη δεύτερη το 2003 να αποφασίζει να τη διαλύσει.

ΣΤΟ ΓΙΑΤΙ η πανεπιστημιακή αστυνομία είναι κακή ιδέα, σαν παράδειγμα θα αναφέρω την αστυνομική επέμβαση της Τετάρτης στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μια ομάδα του αντιεξουσιαστικού χώρου μπήκε στο πανεπιστήμιο και άρχισε να τρυπάει έναν τοίχο για να δημιουργήσει χώρο για κατάληψη. Ειδοποιήθηκε η αστυνομία η οποία έστειλε μονάδα της ΟΠΚΕ που τους συνέλαβε. Με μια φοιτήτρια να δηλώνει μετά την επέμβαση: «Τους φωνάξαμε να φύγουν κι έφυγαν μαζί με τους φοιτητές. Μέρα μεσημέρι, την ώρα των μαθημάτων μπήκαν και συνέλαβαν συμφοιτητές».

 ΕΑΝ ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ Τετάρτη στην ΑΣΟΕΕ υπήρχε πανεπιστημιακή αστυνομία, θα είχε προσπαθήσει να τους πείσει ενώ αυτοί θα συνέχιζαν να ανοίγουν την τρύπα. Και τελικά θα καλούσε την ΟΠΚΕ.

 ΤΟ ΜΟΝΟ που θα γίνει θα είναι να προσληφθούν κάποιοι, να απαξιωθεί ο ρόλος τους και το κράτος ως συνήθως να σκέφτεται αν πρέπει να αποκατασταθούν σαν πυροσβέστες ή φύλακες σταδίων.

 Καταληψίες  και διδάσκοντες

 Κάποιοι πιθανόν θα θυμούνται την εικόνα του χαλκέντερου υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου όταν το 2018 μαθητές είχαν μπει στο γραφείο του και είχαν πει ότι κάνουν κατάληψη. Τελικά, η κατάληψη δεν έγινε. Πιθανόν επειδή οι καταληψίες βαρέθηκαν ή τρόμαξαν από την κατάσταση στην οποία ήταν το γραφείο του υπουργού.

 Οι επίδοξοι καταληψίες δεν χρειαζόταν να φοβούνται. Δεν χρειαζόταν παρά να ξέρουν ότι τον προηγούμενο χρόνο, όταν κουκουλοφόροι είχαν κάνει επιδρομή στο γραφείο του πρύτανη Αχιλλέα Ζαπράνη στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και η σύγκλητος ζήτησε από τον υπουργό μέτρα, ο αγλαός Γαβρόγλου απάντησε στον πρύτανη «να κάνει την αυτοκριτική του και να αναρωτηθεί γιατί επί των ημερών του το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας γίνεται στόχος αντιδημοκρατικών και βίαιων επιθέσεων». Δηλαδή, το παραδοσιακό επιχείρημα του βιασμού «ε, και αυτή δεν τα ‘θελε».

Ελεύθερος, όμως, λόγος δεν είναι τα κηδειόχαρτα όπως στην περίπτωση του πρύτανη του ΑΠΘ Νίκου Παπαϊωάννου, με ξυλοδαρμούς όπως με τον Αγγελο Συρίγο ούτε με προπηλακισμούς όπως με τον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ που του πέρασαν ταμπέλα με μήνυμα «αλληλεγγύη στις καταλήψεις» στον λαιμό (φωτό) ούτε με εντοιχισμούς πρυτάνεων στα γραφεία τους. Ελεύθερο λόγο περισσότερο από αυτούς που τον ακούνε πρέπει να έχουν αυτοί που τον διδάσκουν.

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις 

Ειδήσεις σήμερα

• Τροχαίο Μονογυιού: Τι δείχνει το τιμόνι για την αιτία του δυστυχήματος
• Βιασμός 24χρονης στη Θεσσαλονίκη: «Δεν κάνω πίσω» λέει η κοπέλα – Το χρονικό της υπόθεσης και οι αντιδράσεις
• Τζόκοβιτς: Απορρίφθηκε οριστικά η έφεση – Τι δήλωσε ο Σέρβος τενίστας
• Οι πιο συμφέρουσες τιμές της αγοράς στον e-καταναλωτή
• Υποχρεωτικός εμβολιασμός: Αύριο «πέφτουν» τα πρώτα πρόστιμα
• Ελληνοτουρκικά: Γιατί είναι σε αχαρτογράφητα νερά – Σταυροδρόμι κρίσιμων αποφάσεων το 2022

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr