Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Αυτό συνέβη στη Βρετανία με την ανακοίνωση του τέως υπουργού Οικονομικών, Τζορτζ Oσμπορν, ότι αναλαμβάνει καθήκοντα αρθρογράφου στην Evening Standard τετράκις της εβδομάδος, διατηρώντας παράλληλα τη βουλευτική του έδρα στο Τσεσάιρ. «Τα απογεύματα ο κ. Oσμπορν θα μπορεί να πηγαίνει στη Βουλή και στην εκλογική του περιφέρεια, όταν η εφημερίδα θα πηγαίνει στο τυπογραφείο», ανακοίνωσε η διεύθυνση της λονδρέζικης εφημερίδας, που ανήκει στον Ρώσο επιχειρηματία και φιλότεχνο Εβγκένι Λεμπέντεβ, ιδιοκτήτη επίσης της Independent.
H Οξφόρδη και το σύνδρομο της Κίνας
H Evening Standard στήριξε το Remain στο δημοψήφισμα -όπως και ο Οσμπορν, που συντάχθηκε με τον Κάμερον- με αποτέλεσμα η Τερέζα Μέι να τον διώξει από το υπουργείο Οικονομικών μετά την επικράτηση του Brexit.
Η Standard πουλάει 850-900 χιλιάδες φύλλα την ημέρα (το γράφουμε και μας πιάνει κατάθλιψη…) ενώ τα στελέχη του ομίλου Λεμπέντεβ θεωρούν τον Οσμπορν «σούπερ μετεγγραφή» – αν και ο ίδιος ξέρει ότι οι συνάδελφοί του στη Βουλή θα τον κοιτάζουν με μισό μάτι.
Ηταν παιδικό όνειρο του τέως τσάρου της βρετανικής οικονομίας η ενασχόληση με τη δημοσιογραφία και τώρα πλέει σε πελάγη ευτυχίας, που την κάνει πραγματικότητα. Μετά την αποφοίτησή του από την Οξφόρδη το 1992 εργάστηκε σαν δόκιμος στους Times χωρίς τελικά να μπει στο μισθολόγιο(!) και στη συνέχεια δούλεψε για λίγο με μπλοκάκι στην Daily Telegraph. Aποδείχθηκε ότι η πολιτική τού πήγαινε καλύτερα. Πρωτοεξελέγη βουλευτής το 2001 και χρημάτισε υπουργός Οικονομικών επί έξι συναπτά έτη. Οχι ότι αν δεν έκανε το κέφι του θα πεινούσε! Πέρα από τη βουλευτική αποζημίωση ο Οσμπορν πληρώνεται ως επισκέπτης καθηγητής από αμερικανικό πανεπιστήμιο και είναι σύμβουλος της περίφημης BlackRock, με αποδοχές 650.000 λίρες τον χρόνο!
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου