Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ο Ερντογάν φτάνει στο σημείο να απειλεί ξανά την Ελλάδα εργαλειοποιώντας ανθρώπινες ψυχές για δύο κυρίως λόγους.

Ο πρώτος είναι τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό της χώρας του και τα οποία προκαλούν πρωτοφανή, για την περίοδο της ηγεμονίας του, πτώση της επιρροής του στο εκλογικό σώμα. Η οικονομία της Τουρκίας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, ο πληθωρισμός επισήμως τρέχει με 20% και ανεπισήμως με 30% τρώγοντας το εισόδημα των νοικοκυριών και μεγαλώνοντας την κοινωνική δυσαρέσκεια. Ο ίδιος απολύει διαρκώς κεντρικούς τραπεζίτες και ακολουθεί μια ανορθόδοξη νομισματική πολιτική μείωσης επιτοκίων που οδηγεί σε κατάρρευση τη λίρα. Η ισοτιμία του δολαρίου έναντι του τουρκικού νομίσματος έχει φτάσει σχεδόν στο 1 προς 10, καταγράφοντας μέσα στη χρονιά πτώση 25%. Η βουτιά της οικονομίας, η πολιτική αμφισβήτηση εν όψει της κάλπης του 2023 και η απροθυμία ευρωπαϊκών και αμερικανικών κεφαλαίων να επενδύσουν στην Τουρκία έχουν φέρει σε δυσχερή θέση τον Ερντογάν, που επιθυμεί να εξαγάγει την εσωτερική κρίση προκαλώντας επεισόδια στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο δεύτερος λόγος είναι η αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ενωσης να ορθώσει γεωπολιτικό ανάστημα απέναντι σε προκλήσεις και απειλές των εξωτερικών της συνόρων. Τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στα σύνορα Λευκορωσίας-Πολωνίας θα έπρεπε να είχαν σημάνει συναγερμό στην Ευρώπη, που γνωρίζει πολύ καλά πώς τα απολυταρχικά καθεστώτα επιχειρούν να εργαλειοποιήσουν το μεταναστευτικό. Οι Βρυξέλλες δεν διδάχθηκαν από το μάθημα του Εβρου, το καθεστώς Λουκασένκο στη Λευκορωσία υιοθέτησε τις τακτικές του Ερντογάν και άνοιξε τα σύνορά του με την Πολωνία για χιλιάδες Αφγανούς, Σύρους και Αφρικανούς με σκοπό να πιέσει την Ευρωπαϊκή Ενωση για άρση των οικονομικών κυρώσεων.

Η αντίδραση της Ευρώπης δεν μπορεί να μένει στις αυστηρές ανακοινώσεις, η προστασία των συνόρων της Πολωνίας είναι υπόθεση όλων, όπως ακριβώς συνέβη τον Μάρτιο του 2020 στον Εβρο. Ο Ερντογάν βάζει ξανά στην ατζέντα του τις απειλές για ορδές μεταναστών στην Ευρώπη με σκοπό να παζαρέψει οικονομικά και πολιτικά οφέλη. Οι σχέσεις της Αγκυρας με την Ουάσιγκτον είναι στο χειρότερο σημείο των τελευταίων δεκαετιών ενώ μετά την αποχώρηση της Μέρκελ από την Καγκελαρία ο Ερντογάν θα χάσει ένα βασικό ευρωπαϊκό στήριγμα, που εκδηλωνόταν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μέσω της ουδετερότητας του Βερολίνου. Ακόμη και για τις διασκέψεις σχετικά με το μέλλον της Λιβύης η Τουρκία επί Μέρκελ είχε πετύχει τον αποκλεισμό της Ελλάδας, χθες στο Παρίσι ο Μητσοτάκης συμμετείχε κανονικότατα προκαλώντας τον εκνευρισμό της απέναντι πλευράς.

Είναι σαφές ότι η Ευρώπη οφείλει να αναλάβει δράση που θα καθιστά σαφές το αυτονόητο: Κανείς δεν μπορεί να παίζει με τα ευρωπαϊκά σύνορα, είτε αυτά είναι στο Αιγαίο, στην Πολωνία ή στη Θέoυτα της Ισπανίας. Οι απειλές του Ερντογάν θα πέσουν στο κενό όταν γνωρίζει ότι απέναντι θα βρει τους ακρίτες όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης. Ο «υβριδικός πόλεμος» δεν αντιμετωπίζεται με ανακοινώσεις αλλά με αντίστοιχα όπλα. Ο Εβρος αποτελεί παράδειγμα για το πώς μπορεί να διασφαλισθεί η ακεραιότητα των συνόρων και του κύρους της Ευρώπης και πώς αχρηστεύονται απειλές και «εισβολές».

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr