Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΣΤΙΣ 7 Οκτωβρίου λοιπόν θα γίνει εκτενής συζήτηση για τη συμφωνία. Θα αναδειχθούν τα οφέλη και τα πλεονεκτήματά της, αλλά και ενδεχόμενα σημεία της τα οποία χρειάζονται διευκρίνιση ή αποσαφήνιση. Αλλά η ωραία τελετή θα ολοκληρωθεί με μια ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ, η οποία θα καταγραφεί και στην ΙΣΤΟΡΙΑ: Ναι ή όχι στη συμφωνία. Πέρα από την γκρίνια που υπάρχει ήδη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ -άλλοι λένε ότι «έπρεπε να είμαστε πιο υπεύθυνοι και σαφείς υπέρ της συμφωνίας» κι άλλοι επιμένουν ότι «πρόκειται για μια μονομερή και επιζήμια συμφωνία που κάνει μεγάλη ζημιά στην οικονομία»-, ουδείς είναι σε θέση να πει με σιγουριά ποια στάση θα κρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και τι θα ψηφίσει. Παράγοντες που γνωρίζουν καλά τα του οίκου της Κουμουνδούρου εκτιμούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφύγει -πάλι- στο «παρών». Δηλαδή στο ΤΙΠΟΤΑ. Ή στο «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Στο «Κέντρο» θα πουλάει «εθνική σοβαρότητα» και στο δικό του κοινό θα πλειοδοτεί για το πόσα… σχολεία θα μπορούσαν να φτιαχτούν με τα λεφτά των Belahrra και των Rafale.

ΜΟΝΟ που αυτό το καλαμπούρι έχει τελειώσει από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε «παρών» στην επέκταση της συμφωνίας με τις ΗΠΑ που ο… ίδιος είχε συνάψει! Τότε έπεσε το φύλλο συκής. Τώρα είναι λίγο χειρότερα τα πράγματα. Δεν έχει να κάνει με την ακριβή ωφελιμότητα μιας συμφωνίας με μια υπερδύναμη, όπως οι ΗΠΑ. Εχει να κάνει με την επιθετική Τουρκία. Με τη γείτονα, η οποία στα δύο τελευταία χρόνια έχει κάνει έναν ασύμμετρο πόλεμο στον Εβρο και κάμποσες «ναυμαχίες» στην Αν. Μεσόγειο. Εχει να κάνει με τον διακηρυγμένο αναθεωρητισμό του Ερντογάν. Κι έχει να κάνει με το νέο επίσημο δόγμα του για τη «Γαλάζια Πατρίδα» και την «τουρκική μειονότητα της Θράκης». Και μάλιστα στην περίοδο της παραβίασης των αποφάσεων του ΟΗΕ στην Αμμόχωστο και της απροκάλυπτης επιδίωξης της διχοτόμησης της Κύπρου. Εχει να κάνει με την Τουρκία, η οποία χθες -ως αντίδραση- εξέδωσε NAVTEX, η οποία περιλαμβάνει το Καστελλόριζο και μπαίνει μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ! Εχει να κάνει, δηλαδή, με τα «εν ου παικτοίς» των εθνικών συμφερόντων της χώρας. Αντέχει λοιπόν να μην ψηφίσει τη συμφωνία που φέρνει το «Ελλάς-Γαλλία Συμμαχία» και στο πεδίο; Αντέχει να τροφοδοτήσει την «επιχειρηματολογία» της Αγκυρας; Αραγε του έκανε καθόλου εντύπωση ότι τα χθεσινά δημοσιεύματα του ερντογανικού Τύπου δεν ήταν παρά ένα αναμάσημα της δικής του προχθεσινής ανακοίνωσης;

ΤΟ ΒΑΡΟΣ είναι πολύ μεγάλο. Ασήκωτο. Εως τις 7 Οκτωβρίου υπάρχουν μέρες, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να σταθεί στη σωστή πλευρά και να αποφύγει ένα ολέθριο λάθος, όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τη χώρα. Ο ίδιος μπορεί να έχει επιλέξει το δρόμο της συρρίκνωσης και της απομόνωσης από τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας. Είναι απόλυτο δικαίωμά του ποια πολιτική θα ακολουθήσει. Ως αξιωματική αντιπολίτευση, όμως, έχει μια ευθύνη παραπάνω.

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;

Σύμφωνα με επώνυμη πηγή μου, η «φάση» στη Σταυρούπολη ξεκίνησε -πριν πάρει πολιτική χροιά- από διαφορές και τσαμπουκάδες μεταξύ «συνδεσμιτών» συγκεκριμένων ομάδων. Λεπτομέρειες αφότου διασταυρώσω και από άλλες πηγές την πληροφορία. Εστω λοιπόν, ότι δεν ισχύει. Τι ακριβώς έχουμε, ώστε να γίνεται όλη αυτή η έντονη φασαρία, η οποία μάλιστα διεκδικεί ρόλο «πολιτικού γεγονότος»;

Σε ΕΝΑ σχολείο της Σταυρούπολης στη Θεσσαλονίκη -από τα 85.000 σχολεία που λειτουργούν στη χώρα- ξεμύτισαν κάτι λίγοι πολιτικά πεθαμένοι φασίστες χρυσαυγίτες και αντάμωσαν με κάτι λίγους «επαγγελματίες διαδηλωτές» κι ακόμα λιγότερους μπαχαλάκηδες. Κι εγένετο το χάος, με τη μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών του σχολείου να κοιτούν από μακριά άφωνη. Ξύλα, καδρόνια, μαχαίρια, μολότοφ, πέτρες και αίμα. Και οι τηλεοπτικές κάμερες εν παρατάξει με «αυτόπτες μάρτυρες» να δίνουν τη δική τους εκδοχή.

Προφανώς είναι σοβαρό θέμα όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο σε ένα σχολείο. Και ασφαλέστατα είναι πρόβλημα το να ξεμυτίζουν φασισταριά, τα οποία σαν τον λύκο «στην αναμπουμπούλα χαίρονται». Και τα οποία πρέπει -όπως και οι άλλοι συμμετέχοντες- να αντιμετωπιστούν όπως τους αρμόζει από τη Δικαιοσύνη. Αλλά από το σημείο αυτό, δηλαδή ένα μεμονωμένο περιστατικό να εκλαμβάνει διαστάσεις μείζονος πολιτικού γεγονότος και να δημιουργείται η εντύπωση μιας γενικευμένης επιστροφής του φασισμού, υπάρχει χάος.

Βέβαια στη δημιουργία μιας τέτοιας εικονικής πραγματικότητας -ως προς την «έκταση» και όχι την απολύτως καταδικαστέα και τιμωρητέα ουσία-συνέβαλαν και όσοι έστησαν μάνι-μάνι «ατζέντα»: «Κυβερνητικές ευθύνες». Για τους φασίστες που ξετσούμισαν και τόλμησαν να σηκώσουν χιτλερικά χέρια και πολύ περισσότερο να σηκώσουν χέρι πάνω σε παιδιά. Οπως και σε κάθε άλλον, που στο όνομα οποιασδήποτε «υπέρτερης αξίας» σηκώνει χέρι σε οποιοδήποτε παιδί.

Ο,τι συνέβη στη Σταυρούπολη είναι απολύτως αποτρόπαιο και καταδικαστέο. Αλλά προς τι αυτή η υπερβολή; Ζούμε σε μια χώρα η οποία έχει υπουργείο Παιδείας, έχει Δικαιοσύνη και έχει και Αστυνομία. Εκεί επιλύονται τέτοια προβλήματα. Με τη δέουσα αυστηρότητα. Αλλά και με τη δέουσα σοβαρότητα.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ LOCKDOWN!

Η απόφαση της κυβέρνησης είναι δεδομένη και τα επιστημονικά στοιχεία που έχει στη διάθεσή της την ενισχύουν: Δεν υπάρχει περίπτωση νέου lockdown. Ανώτερες κυβερνητικές πηγές είναι απολύτως κατηγορηματικές σε αυτό. Ο σχετικός θόρυβος προκλήθηκε και πάλι από ορισμένους (λίγους πια) επιστήμονες-γιατρούς οι οποίοι προβαίνουν σε αμφίσημες ή παρεξηγήσιμες δηλώσεις. Αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες, οδηγεί την κυβέρνηση σε ενέργειες διαχείρισης της αχρείαστης ιατρικής πολυλογίας. Στο πλαίσιο αυτό δεν αποκλείεται να δούμε και αλλαγές στη σύνθεση της Επιστημονικής Επιτροπής.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ Ο «ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ» ΤΟΥ Α. ΤΣΙΠΡΑ;

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται όλο και πιο κοντά, τη στιγμή που οι αντιμαχόμενες εσωκομματικές τάσεις πάνε όλο και πιο μακριά μεταξύ τους. Αυτό που έχει αλλάξει τα εσωκομματικά δεδομένα -αποδυναμώνοντας τον Α. Τσίπρα- είναι η δημιουργία της «Ομπρέλας» και η διεύρυνση του χάσματος απόψεων που υπάρχει πια και για τη φυσιογνωμία του κόμματος, αλλά και για την ακολουθούμενη πολιτική.

Οι κλασικοί «53» του Ευ. Τσακαλώτου πλαισιώνονται τώρα και από τους Ν. Βούτση, Ν. Φίλη, Π. Σκουρλέτη, Δ. Παπαδημούλη, Δ. Βίτσα, Κ. Πουλάκη, Στ. Κούλογλου κ.λπ. Ο προβληματισμός που επικρατεί στις τάξεις της ισχυροποιημένης «Ομπρέλας» είναι αν, εν όψει συνεδρίου, πρέπει να βρεθεί αντίπαλη υποψηφιότητα απέναντι στον Α. Τσίπρα. Οριστικές αποφάσεις δεν έχουν παρθεί ακόμα, καθώς η όλη συζήτηση βρίσκεται στο στάδιο των «ζυμώσεων». Ωστόσο, αν αποφασιστεί ότι ο Α. Τσίπρας δεν θα είναι ο μόνος υποψήφιος πρόεδρος στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ο αντίπαλός του δεν θα είναι κανένας εκ των ανωτέρω. Γι’ αυτό και στις «ζυμώσεις» ακούγεται όλο και περισσότερο το όνομα του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου Γαβριήλ Σακελλαρίου…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr