Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΥΣΤΕΡΑ από 16 χρόνια στην εξουσία όλα δείχνουν πως το CDU/CSU δεν θα συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό. Σημείωσε το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του, έχασε πάνω από 8 μονάδες σε σχέση με τις κάλπες του 2017, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δείχνει πως έχασε στο φώτο φίνις από τους Σοσιαλδημοκράτες.

Η επιστροφή του SPD στη θέση του πρώτου κόμματος αποτελεί τεράστια επιτυχία, από την άλλη βέβαια δεν συνοδεύτηκε ούτε από υψηλά ποσοστά ούτε από μεγάλη διαφορά σε σχέση με τη Δεξιά.

ΟΙ Γερμανοί πολίτες με την ψήφο τους έκαναν ρυθμιστές τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους. Αυτά τα δύο κόμματα θα πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι και να δουν πού και πώς, σε ποιες πολιτικές μπορούν να συμβιβαστούν ώστε στη συνέχεια να συμμετάσχουν σε μια τρικομματική κυβέρνηση με καγκελάριο -εκτός απροόπτου- τον Σολτς.

Η εποχή Μέρκελ τελείωσε. Με τα καλά και τα άσχημα που αφήνει πίσω. Εδώ στην Ελλάδα είναι βέβαιο πως δεν θα μας λείψει. Τα μηνύματα, όμως, για την επόμενη ημέρα δεν είναι ξεκάθαρα.

ΤΟ αποτέλεσμα των προχθεσινών εκλογών είναι… περίεργο. Ο Σολτς νίκησε αλλά δεν θριάμβευσε, το CDU έχασε αλλά δεν κατέρρευσε, οι Πράσινοι ανέβηκαν πολύ αλλά όχι όσο περίμεναν πριν από τρεις μήνες και οι Φιλελεύθεροι έμειναν πάνω-κάτω στα ίδια. Οι πολίτες ψήφισαν αλλαγή, αλλά όχι και ρήξη.

ΑΥΤΟ το σκηνικό, για την ώρα τουλάχιστον, δεν δείχνει πως μπορούν να υπάρξουν θεμελιώδεις αλλαγές είτε στην οικονομική είτε στην εξωτερική πολιτική του Βερολίνου. Μην περιμένουμε να δούμε «θαύματα» που θα βοηθήσουν ξαφνικά την Ελλάδα.

ΜΙΑ τρικομματική κυβέρνηση στη Γερμανία θα βρίσκεται διαρκώς σε μια εσωτερική μάχη ισορροπιών. Και υπάρχει φόβος, τελικά, να αποδειχθεί αρκετά «νερόβραστη», ειδικά όταν έχει μπροστά της να αντιμετωπίσει σημαντικά ζητήματα όπως το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, οι σχέσεις με Κίνα και Ρωσία, το ΝΑΤΟ, το μεταναστευτικό, η Τουρκία, η κλιματική κρίση.

ΔΕΝ είναι εύκολα ζητήματα για να τα διαχειριστούν μαζί τρία κόμματα που αντιμετωπίζουν με διαφορετικές κοσμοθεωρίες τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Και το τελευταίο ερώτημα είναι ίσως και το πιο σημαντικό. Η Μέρκελ ήταν η πιο ισχυρή πολιτική ηγέτις της Ευρώπης. Το κενό της αποχώρησής της πώς θα καλυφθεί; Ποιες θα είναι οι συνέπειες για τη Γερμανία, αλλά και για την Ε.Ε.; Θα μπορέσει η Ευρώπη να αποκτήσει ισχύ σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται διαρκώς ή θα κλειστεί και άλλο στο καβούκι της προσπαθώντας απλά να τηρεί δημοσιονομικούς στόχους, χωρίς όμως να δημιουργεί όραμα στους πολίτες της για την επόμενη μέρα;

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr