Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Η «είδηση» του εμβολιασμού του Παύλου Πολάκη, πέρα από το γραφικό της κομμάτι, αποδεικνύει τη βασική αδυναμία του αρχηγού του: Αν δεν μπόρεσε με πειθώ να πείσει έναν γιατρό να εμβολιαστεί, που ήταν μάλιστα και ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Υγείας, φανταστείτε τι θα γινόταν αν έπρεπε να πείσει το σύνολο των υγειονομικών της χώρας. Θα ήταν ακόμα όλοι ανεμβολίαστοι, περιμένοντας το τέταρτο (!) κύμα της πανδημίας για να καταδεχθούν να εμβολιαστούν.

Τι άλλο (δεν) είπε ο κ. Τσίπρας; Οτι δεν δέχεται να αναλάβει ευθύνες που δεν έχει για την πορεία των εμβολιασμών. Οταν όμως ρωτήθηκε τι θα έπραττε εκείνος αν ήταν πρωθυπουργός, είπε το εξής πρωτοποριακό: Θα έκανε μια μεγάλη καμπάνια ενημέρωσης με ακαδημαϊκούς, επιστήμονες, προσωπικότητες κ.ά. Τώρα να πούμε ότι αυτό αποτελεί ευφυής σύλληψη, θα λέγαμε ψέματα. Θα πούμε όμως κάτι που ξέχασε να πει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για τη «συμβολή» του στην επιχείρηση «Ελευθερία».

Οτι από την αρχή της πανδημίας έκανε μια κομματική καμπάνια που στόχευε στην υπονόμευση των πρωτοβουλιών της κυβέρνησης. Από το «εμπόριο ελπίδας για ένα ανύπαρκτο εμβόλιο» μέχρι την υποκίνηση μαζικών διαδηλώσεων εν μέσω καραντίνας, έως την αμφισβήτηση των περιοριστικών μέτρων, που τη μία τα έβρισκε πολύ σκληρά και την άλλη πολύ χαλαρά, και φυσικά μέχρι την ανοχή του στην παρουσία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σε συγκεντρώσεις κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού.

Οπότε ο κ. Τσίπρας δεν χρειάζεται να αναλάβει όλες τις ευθύνες, ας αρκεστεί σε αυτές που του αναλογούν. Δεν είναι δα και λίγες.

Οσο για την επιλογή Στυλιανίδη στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, ο Αλέξης Τσίπρας κάτι πήγε να πει, αλλά δεν ολοκλήρωσε. Είπε για παράδειγμα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να «εισάγει αρίστους από την Κύπρο».

Αρα παραδέχεται ότι ο Χρήστος Στυλιανίδης είναι άξιος και για αυτό επελέγη να κάνει τη δουλειά. Είπε επίσης ότι η συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο ήταν αναγκαίο κακό. Αυτό που δεν είπε όμως είναι ότι η μεγάλη διαφορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι ότι δεν τελεί υπό ομηρία, όπως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ούτε δεκανίκια ψάχνει ούτε καταναγκαστικές συμμαχίες χρειάζεται ούτε ψήφους-λευκές επιταγές, όπως αυτές που ζητούσε για να επιβιώσει ο Αλέξης Τσίπρας από τους «έξι προθύμους», έχει ανάγκη. Γι’ αυτό και μπορεί να επιλέγει τους καλύτερους.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου