Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Είναι γεγονός ότι την περίοδο 1996-2001 το σιιτικό καθεστώς του Ιράν και οι σουνίτες φονταμενταλιστές της Καμπούλ είχαν κάκιστες σχέσεις, τις οποίες πλήρωνε -και εξακολουθεί να πληρώνει, όπως μας πληροφορούν αξιόπιστες πηγές του ΟΗΕ- οι σιίτες Χάζαροι του Δυτικού Αφγανιστάν.
Ωστόσο, το 2015 τα πράγματα μαλάκωσαν σε μεγάλο βαθμό, χάρις στις διαπραγματευτικές ικανότητες του αρχηγού των Φρουρών της Επανάστασης, Κασέμ Σολεϊμανί.
Ο Ιρανός στρατηγός, η ψυχή και το μυαλό του ιρανικού καθεστώτος στη Μέση Ανατολή (Συρία, Ιράκ, Λίβανος), δολοφονήθηκε τον Ιανουάριο του 2020 από τους Αμερικανούς στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης. Ομως ο σπόρος που έσπειρε, φύτρωσε.
Κλιμάκωση χωρίς κέρδος
Το 2015 οι Ταλιμπάν άνοιξαν για πρώτη φορά πολιτικό γραφείο στην Τεχεράνη, αλλά οι συμφωνίες εκείνης της χρονιάς είχαν περισσότερο ζουμί: Σε περίπτωση που οι Ταλιμπάν καταλάμβαναν την εξουσία δεσμεύτηκαν να εμποδίσουν τη δημιουργία αμερικανικών βάσεων κοντά στα ιρανικά σύνορα, να φρενάρουν το λαθρεμπόριο ναρκωτικών στον Κόλπο και να σταματήσουν τις ρατσιστικές επιθέσεις κατά της σιιτικής μειονότητας των Χαζάρων (σε αυτό το σημείο η συμφωνία χωλαίνει, αλλά η ελπίδα υπάρχει). Σε αντάλλαγμα, το Ιράν πρόσφερε στους Ταλιμπάν οικονομική και τεχνική βοήθεια, βάσει του σχεδίου που εκπόνησε ο στρατηγικός νους του Σολεϊμανί.
Στην παρούσα φάση, τα ιρανικά ΜΜΕ αντιμετωπίζουν τους Ταλιμπάν με ευμενή ουδετερότητα (ταπείνωσαν άλλωστε τον «μεγάλο εχθρό», την Αμερική) και οι ηγέτες των σιιτικών κοινοτήτων στην Καμπούλ, το Κανταχάρ, το Γκάζνι και το Μαζάρ ι Σαρίφ έλαβαν τη διαβεβαίωση της Τεχεράνης ότι οι Ταλιμπάν δεν πρόκειται να τους πειράξουν.
Προϋπόθεση βέβαια για να λειτουργήσει το σχήμα είναι να καταφέρει ο μουλάς Μπαραντάρ να ελέγξει τα ακραία στοιχεία χωρίς «πολιτικό νιονιό»α και τους τοπικούς πολέμαρχους, που έχουν βεντέτες με τους Αφγανούς σιίτες.
Από την έντυπη έκδοση
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr