Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Αποκορύφωμα η χθεσινή ημέρα, όταν οπαδοί της Χ.Α. «συναντήθηκαν» με μέλη αντιφασιστικών και αντιεξουσιαστικών οργανώσεων μέσα στην αίθουσα του Εφετείου.

Οι εικόνες ντροπής που ακολούθησαν με τα απαράδεκτα συνθήματα κατά του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα που έπεσαν σαν αλάτι στην ανοικτή πληγή της οικογένειάς του, και η παρ’ ολίγον σύρραξη ανάμεσα στις δύο ομάδες αποκαλύπτει ξανά τις τεράστιες ευθύνες της ελληνικής πολιτείας. Το πώς και το γιατί οι αστυνομικοί επέτρεψαν την ταυτόχρονη συνύπαρξη οργανωμένων ομάδων που φαίνονταν από την αρχή πως δίψαγαν για επεισόδια και μάλιστα μέσα σε μια δικαστική αίθουσα, είναι το ένα μέρος του προβλήματος. Το άλλο είναι οι αργοί ρυθμοί με τους οποίους τρέχουν οι διαδικασίες.

Είναι γεγονός βέβαια πως πρόκειται όχι μόνο για μία από τις σημαντικότερες, αλλά και για μία από τις πλέον πολύπλοκες δίκες μετά τη μεταπολίτευση. Στην πραγματικότητα είναι τέσσερις υποθέσεις που δικάζονται μαζί (δολοφονία Π. Φύσσα, επίθεση κατά Αιγύπτιων αλιεργατών, επίθεση κατά του ΠΑΜΕ και η εγκληματική οργάνωση που αφορά τον αρχηγό της Χ.Α. και σύσσωμη την πρώην κοινοβουλευτική ομάδα), με 69 κατηγορούμενους, πάνω από 100 δικηγόρους υπεράσπισης, πολλούς συνηγόρους πολιτικής αγωγής, περισσότερους από 200 μάρτυρες κ.ά.

Για αυτό ακριβώς όμως έπρεπε να έχουν επιταχυνθεί οι χρόνοι διεξαγωγής της και να είχε βρεθεί εξ αρχής η κατάλληλη αίθουσα με όλο τον υλικοτεχνολογικό εξοπλισμό που απαιτούντο. Αντ’ αυτού έπρεπε να περάσει περισσότερος από ένας χρόνος μέχρι την εξεύρεση αίθουσας στο Εφετείο, όπου και εκεί όμως γίνονται και άλλες δίκες με αποτέλεσμα κάποιες ημέρες να επιστρέφει στον Κορυδαλλό. Η ακροαματική διαδικασία θα συνεχίζεται όλο το 2017 και οι πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις τη θέλουν να ολοκληρώνεται αρχές του 2018. Η ολοκλήρωσή της δεν αφορά μόνο τη δικαίωση των θυμάτων του ρατσιστικού μίσους. Αφορά την ίδια τη Δημοκρατία.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου