Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Χρειάζονται προνόμια επειδή έκαναν το σωστό; Δεν δηλώσαμε τη συμμετοχή μας επειδή είδαμε εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη να εμβολιάζονται.

Πολλώ δε μάλλον βλέποντας τα μπρατσάκια των επωνύμων στις φωτογραφίες, που το θεώρησαν ευκαιρία προβολής. Εμβολιαστήκαμε, στην ώρα μας, ενσυνείδητα, για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, αλλά και τους άλλους… από μας.

Επομένως, προς τι τα προνόμια; Το ότι διαβάζουμε πως το 70%-80% των γιατρών δεν έχει αποδεχθεί να εμβολιαστεί μοιάζει σχεδόν εξωπραγματικό. Εμπράκτως δηλώνουν πως ο εμβολιασμός είναι προβληματικός; Από δύο μεγάλες κοινωνικές ομάδες περίμεναν οι πολίτες να δοθεί το παράδειγμα: αφενός από τους γιατρούς και εν γένει το νοσηλευτικό προσωπικό και αφετέρου από τους υπηρετούντες τον άνθρωπο, ως το κύριο διακόνημά τους, προς τον Θεό.

Είναι ακατανόητο, παρόλο τον βαρύ φόρο που πληρώνει η Εκκλησία -αναπαύθηκαν επίσκοποι, ιερείς και μοναχοί-, ουσιαστικά η πλειονότητα να ανθίσταται στον εμβολιασμό, επηρεάζοντας χιλιάδες πολίτες.

Είναι πλάνη να θεωρούμε ότι ο Θεός προστατεύει τους εκκλησιαστικούς περισσότερο από τους λαϊκούς. Ο Θεός έδωσε σε όλους μας νου, κρίση και ελεύθερη βούληση. Και δεν πίστεψα ποτέ πως η επιστήμη συγκρούεται με την πίστη μας στον Θεό. Οποιος, όμως, ακούσει τις δικαιολογίες που χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους της Εκκλησίας για τους λόγους της άρνησής τους, μόνον στενοχώρια αισθάνεται και σωπαίνει από σεβασμό στο σχήμα τους.

Αντί, λοιπόν, η κυβέρνηση να σκέφτεται προνόμια για τους εμβολιασμένους, θα προτιμούσα να σκεφθεί πώς οι μη εμβολιασμένοι θα πάψουν να αποτελούν κίνδυνο για όλους τους άλλους, αλλά και για τον εαυτό τους. Η μετάλλαξη Δέλτα μόλις εμφανίστηκε στην Ελλάδα. Ο πολίτης δεν μπορεί να γνωρίζει τις όποιες ιδιαιτερότητές της. Οσα γράφονται στον διεθνή Τύπο, σε ειδικά ιατρικά περιοδικά, ακόμη και σε πανεπιστημιακές ανακοινώσεις, προκαλούν ανησυχία. Κανείς μας δεν θέλει τον Νοέμβρη να ξαναχωθεί στο σπίτι του. Εχετε παρατηρήσει τον αυτόματο δισταγμό μας να αγκαλιάσουμε ακόμη και τους δικούς μας ανθρώπους;

Θέλουμε να επιστρέψουμε στη δουλειά μας, με τους συναδέλφους μας. Θέλουμε να απολαύσουμε την ταινία μας ή τη θεατρική και μουσική παράσταση, που μας προσφέρουν πολύτιμες εμπειρίες. Δεν θέλω να βλέπω τα εγγόνια μου να «κάνουν μάθημα» -ασχολίαστο- από την οθόνη του κομπιούτερ ή «να παίζουν» με «φίλους» ακίνητα στο δωμάτιό τους. Δεν λέγεται αυτό ζωή για εφηβική ηλικία.

Τη μάσκα θα συνεχίσω να τη φορώ στον κλειστό χώρο, όπως και στον δημόσιο, σε συνωστισμό. Η κυβέρνηση ας δώσει στους εμβολιασμένους προνόμια εφόσον κρίνει ότι έτσι μπορεί να φιλοτιμηθούν οι αρνούμενοι. Ωστόσο, επειδή μπορεί να εισπράξει ικανές αρνήσεις, ας είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο που αποτελούν οι ανεμβολίαστοι για όλους μας.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr