Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Αλλά για τη σταδιακή έλλειψη δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος δεν φταίνε ο… Πέτσας, η Πελώνη, το Μαξίμου, το ΚΙΝ.ΑΛ. και λοιπές κοινοβουλευτικές δυνάμεις: Συνιστά πράγματι «κατόρθωμα» του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα αυτοπροσώπως.

Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί αντιπολίτευση του «τσουρεκιού Τερκενλή» και ο Τσίπρας δηλώνει την Ελλάδα «πρώτη χώρα σε θανάτους στην Ευρώπη», ποια περιθώρια σοβαρής δημοσιογραφικής κάλυψης και ανάλυσης επιτρέπουν; Στην, ως τώρα, πολιτική τού ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστώνεται δημιουργική αντιπολίτευση. Λειτουργεί με τη μικροπολιτική και την παραπολιτική που αγκιστρώνονται πάνω σε fake news και εξαντλούνται σε καταιγισμό δηλώσεων, οι οποίες συνεχώς αυτοαναιρούνται!

Από τον Ιανουάριο υπήρξαν δύο δημοσκοπήσεις που κατέγραφαν ότι υποχωρούν τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, κυρίως εξαιτίας της διαχείρισης της πανδημίας. Δηλαδή, από το 19% που ήταν η διαφορά ανάμεσα σε Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, έπεφτε ως και το 13%. Ο ΣΥΡΙΖΑ… πανηγύριζε! Κωμικό; Κάτι παραπάνω: Παρανοϊκό! Ποιο κόμμα στη Βουλή μπορεί να πανηγυρίζει όταν μια δημοσκόπηση δεν το πιστώνει έστω και με μία μονάδα από τις υποτιθέμενες απώλειες της Νέας Δημοκρατίας; Ούτε μια σωστή ανάλυση των δημοσκοπήσεων δεν μπορούν να κάνουν στην Κουμουνδούρου. Τέτοια άγνοια και τόση κομματική τύφλωση.

Θυμίζω ότι τόσο εγώ όσο κι άλλοι συνάδελφοι υποστηρίξαμε ότι καθώς θα αυξάνεται το ποσοστό των εμβολιασμένων και θα χαλαρώνουν τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας, η κυβέρνηση θα επιστρέφει στις δημοσκοπήσεις ενισχυμένη. Κι έτσι γίνεται. Η Νέα Δημοκρατία κερδίζει τις μονάδες που φαινόταν να χάνει στις δημοσκοπήσεις και ταυτόχρονα ο Μητσοτάκης φτάνει σε επίπεδα αποδοχής ως πρωθυπουργός που δεν έχει άλλος να επιδείξει την τελευταία, τουλάχιστον, δεκαετία.

Ποιο ήταν το λάθος του Τσίπρα; Θα μου πείτε και να το αναλύσω δεν έχει σημασία. Είναι αδύνατον να καταλάβει ότι άλλαξε η εποχή, ότι δεν είμαστε στο 2014, όταν ο πολίτης, κουρασμένος και πιεσμένος από τα Μνημόνια, νόμισε ότι ο Τσίπρας μπορούσε να προσφέρει μιαν άλλη προοπτική, κτυπώντας τα νταούλια και αναγκάζοντας τις αγορές -και τους μανδαρίνους των Βρυξελλών- να χορέψουν στο ρυθμό του. Γελοιοποιήθηκε υπογράφοντας ο ίδιος, το 2015, το χειρότερο Μνημόνιο των Μνημονίων και προσφέροντας υποταγή «γερμανοτσολιά» στην καγκελάριο.

Η πολιτική, ως τέχνη του εφικτού, δεν εμπίπτει στην ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, με ακραίες τοποθετήσεις, υποστηριζόμενες από σκευωρίες, fake news, ύβρεις, απειλές και καταγγελίες, σοβαρή αντιπολίτευση δεν γίνεται. Η διαχείριση της πανδημίας στο «διά ταύτα» θα καταγραφεί υπέρ της κυβέρνησης.

Και ο Τσίπρας; Εχασε τη μοναδική ευκαιρία να είναι με τους νικητές, αποκομίζοντας εχέγγυα πολιτικής αξιοπιστίας. Αλλά θα έπρεπε να ασκεί σοβαρή αντιπολίτευση. Οχι να κάθεται να μετράει ψεύτικους θανάτους, με πλατύ χαμόγελο… ικανοποίησης!

Από την έντυπη έκδοση