Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΠΟΙΟΣ; Το κόμμα που είχε ψηφίσει το ακαταδίωκτο των μελών του ΤΑΙΠΕΔ, του ΤΧΣ και των τραπεζών. Προφανώς -κατά την ανθρωπιστική Αριστερά- οι διορισμένοι άνθρωποι που διαχειρίστηκαν λεφτά, πολλά λεφτά, του Ελληνικού Δημοσίου είναι σπουδαιότεροι και πιο «προφυλάξιμοι» από τους επιστήμονες. Οι οποίοι πήραν τα ρίσκα τους να αναμετρηθούν με τον άγνωστο εχθρό, πολέμησαν, έσωσαν ζωές και βοήθησαν τη χώρα να αντιμετωπίσει με επάρκεια την πανδημία. Είναι θέμα αξιών, αρχών και προτεραιοτήτων. Κι όπως φαίνεται το χρήμα είναι ο «Θεός της Αριστεράς». Σε αντίθεση με τη ρηχή ρητορική της περί του αντιθέτου. Η οποία, όπως αποδεικνύεται, δεν είναι παρά ο φερετζές του κερδοσκόπου.

ΣΥΜΦΩΝΑ με τη λογική του ΣΥΡΙΖΑ, οι επιστήμονες πρέπει να μείνουν εκτεθειμένοι π.χ. στους δικομανείς ψεκασμένους. Ή στη μήνη των φανατικών ακροδεξιών και θρησκόληπτων αρνητών του Covid και των εμβολίων. Οπως φαίνεται όμως δεν είναι μόνο «ιδεολογικό» το θέμα. Υπάρχει και πολιτική υστεροβουλία. Το αφήγημα που στήθηκε εκ του προχείρου, όταν η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας έδειξε ότι στηρίζει τους επιστήμονες, ήταν πως το ακαταδίωκτο ψηφίστηκε για να προφυλαχθούν από μελλοντικές εξεταστικές επιτροπές ο Κ. Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του. Πάντα χρειάζεται ένα «πονηρό σενάριο». Να προφυλαχθούν άραγε από τι ακριβώς; Από τις «μαρτυρίες» των επιστημόνων, οι οποίοι θα… αποκάλυπταν ότι η κυβέρνηση άφηνε τον κόσμο να πεθαίνει όταν η πανδημία θέριζε σε όλο τον κόσμο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο κόμμα σε όλο τον κόσμο -με εξαίρεση κάποια ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη- που ουσιαστικά κατηγορεί την κυβέρνηση ότι έφερε την πανδημία. Είναι το μόνο κόμμα που έχει εργαλειοποιήσει, έτσι και τόσο, την πανδημία. Είναι το μόνο κόμμα που έχει επενδύσει στην πανδημία, στην κορονοκαπηλεία και στην πολιτική κερδοσκοπία. Αδυνατώντας να συμμετέχει σε έναν κανονικό διάλογο με θετική ατζέντα για το σήμερα και το αύριο της χώρας, έβαλε όλα τα λεφτά του σε ένα μακάβριο πολιτικό στοίχημα. Αλλοτε «αποδεχόμενο το ρίσκο», άλλοτε ψευδόμενο για το πόσοι πέθαναν εκτός ΜΕΘ κι άλλοτε λέγοντας και κάνοντας ταυτοχρόνως τα πάντα και τα αντίθετά τους μήπως και «κάτσει» κάτι απ’ όλα.

ΔΕΝ «ΕΚΑΤΣΕ» όμως. Με αποτέλεσμα, τώρα που έχει αρχίσει και φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ της πανδημίας, να προσπαθεί να εγγράψει απειλητική υποθήκη για το μέλλον. Εστω κι αν ξέρει ότι αυτό το μέλλον δεν φαίνεται στην άκρη του τούνελ των εξελίξεων. Μετά τον έλεγχο και την υποχώρηση της πανδημίας είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πέσει σε βαθιά πολιτική αφωνία.

ΥΠΑΡΧΕΙ όμως ένα μείζον ηθικό και πολιτικό πρόβλημα. Η άγαρμπη προσπάθεια εργαλειοποίησης και των επιστημόνων. Ισως και στοχοποίησής τους. Αλλωστε υπάρχει παρελθόν και δείγμα γραφής επ’ αυτού. Και μάλιστα από τότε -πριν από ένα χρόνο- που εμφανίστηκε η πανδημία και ο ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται ότι «στήριζε». Η καταδίωξη και η εργαλειοποίηση των επιστημόνων δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Ξεκίνησε σχεδόν από την αρχή της πανδημίας. Από τότε που στοχοποιήθηκε με αισχρό τρόπο ο Σ. Τσιόδρας. Από τότε που δημιουργήθηκε η ανάγκη να αποκτήσει αστυνομική προστασία λόγω των απειλών που δεχόταν. Από τότε που του επιτέθηκαν προσωπικά οι δηλητηριασμένες γραφίδες του νοσηρού συστήματος, αλλά και πολιτικά στελέχη. Από τότε. Από την αρχή. Αναγκάστηκε να κάνει για λίγο πίσω, κάτω από τη γενικευμένη κατακραυγή και την τεράστια αποδοχή που είχε ο Σ. Τσιόδρας από την ελληνική κοινωνία, αλλά τώρα επανέρχεται φανερά.

Γιατί κρυφά ποτέ δεν έκανε πίσω. Μονίμως προσπαθούσε να υπονομεύσει τη λειτουργία της επιτροπής. Με αποκορύφωμα το μοναδικό παγκοσμίως αίτημα να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά. Προφανώς για να είναι ευκολότερη η στοχοποίηση των ανθρώπων. Η καταδίωξη των επιστημόνων και η εργαλειοποίηση τους δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Ξεκίνησε σχεδόν από την πρώτη στιγμή.

ΕΠΕΙΓΕΙ ΝΕΑ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ

Η κ. Μίνα Γκάγκα, διευθύντρια της 7ης Πνευμονολογικής Κλινικής του «Σωτηρία», δεν μπορούσε να είναι πιο σαφής: «Στα νοσοκομεία ουσιαστικά έχουμε πάψει να βλέπουμε εμβολιασμένους. Οι εμβολιασμένοι δεν έχουν κίνδυνο θανάτου ή σοβαρής νόσησης».

Με άλλα λόγια το ίδιο είχε πει και ο πρόεδρος του ΕΟΔΥ, Π. Αρκουμανέας: «Από τους θανάτους που έχουν καταγραφεί από κορονοϊό, μόνο το 4% αφορά ασθενείς που είχαν κάνει τουλάχιστον την πρώτη δόση του εμβολίου».

Αντίστοιχα είναι και τα ποσοστά των εμβολιασμένων που νοσηλεύονται στις ΜΕΘ. Δυστυχώς ένα αδικαιολόγητα υψηλό ποσοστό πολιτών (32%-42%) δεν έκανε -ενώ μπορούσε- εμβόλιο. Η σύγχυση με το εμβόλιο της AstraZeneca δεν δημιούργησε το πρόβλημα. Απλώς το επέτεινε και έδωσε «επιχείρημα» σε εκείνους που είχαν αποφασίσει να μην εμβολιαστούν. Αυτοί που πραγματικά επηρεάστηκαν από τη σύγχυση είναι λίγοι. Συμπέρασμα: Η καμπάνια για τον εμβολιασμό δεν πέτυχε. Δεν έπεισε -όχι τους ελάχιστους συνειδητούς αρνητές- αυτούς που έπρεπε να πείσει.

Δεν εντόπισε το πραγματικό κοινό στο οποίο έπρεπε να απευθυνθεί. Κι αυτό το κοινό δεν ήταν ούτε αυτοί που ήταν αποφασισμένοι να εμβολιαστούν ούτε αυτοί που ήταν αποφασισμένοι να μην εμβολιαστούν. Ηταν το ενδιάμεσο κοινό. Αυτοί που δίσταζαν και ταλαντεύονταν. Κι όπως προκύπτει πλέον, οι περισσότεροι απ’ αυτήν την κατηγορία προτίμησαν μάλλον να μην εμβολιαστούν. Και μάλιστα τη στιγμή που είναι απολύτως σαφές ότι μόνο με τα εμβόλια μπορεί να χτιστεί το πραγματικό τείχος ανοσίας. Ολα τα άλλα μέτρα βοηθούν.

Δεν χτίζουν όμως τείχος ανοσίας. Εκτός των προφανών προβλημάτων που δημιουργούνται, χάνεται -ευτυχώς μόνο σε ένα βαθμό- και η μεγάλη ευκαιρία, η οποία δημιουργήθηκε με την άψογη εμβολιαστική πολιτική. Υποδειγματική οργάνωση, εντυπωσιακή ψηφιοποίηση, άψογη λειτουργία των εμβολιαστικών κέντρων. Στο προσεχές διάστημα φτάνει στη χώρα μεγάλος αριθμός εμβολίων.

Η εξέλιξη αυτή συμπίπτει με τη διαφαινόμενη πλέον ύφεση της πανδημίας. Είναι μια χρυσή ευκαιρία να επιταχυνθεί το χτίσιμο του τείχους της ανοσίας. Για να μη χαθεί κι αυτή η ευκαιρία, ή έστω για να μη μείνει μισή, πρέπει να γίνει νέα καμπάνια ευαισθητοποίησης και πειθούς.

Η αρχική στρατηγική για τον εμβολιασμό στηρίχθηκε στην ανάγκη να σωθούν ζωές κυρίως ηλικιωμένων, οι οποίοι ήταν και πιο ευάλωτοι στον κορονοϊό. Ετσι διαμορφώθηκαν οι προτεραιότητες. Αρκετοί ηλικιωμένοι δεν ανταποκρίθηκαν, ενώ μπορούσαν. Πρέπει να πειστούν. Γιατί, εκτός των άλλων, δεν δόθηκε η δυνατότητα επέκτασης των εμβολιασμών σε νεότερες ηλικίες, οι οποίες και θέλουν να εμβολιαστούν και είναι και πιο ενεργές.

Ο ανασχεδιασμός ήδη εξελίσσεται με το σταδιακό άνοιγμα εμβολιαστικών γραμμών καταρχάς για τους 50+ και έπονται οι 40+ και 30+. Πλέον υπάρχει γνώση, υπάρχει εμπειρία κι όπως φαίνεται υπάρχει και η βούληση. Ολα σχεδόν από την αρχή λοιπόν.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου