Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ είναι ωμός. Οπως και ο κυνισμός, της κατά τα άλλα μειλίχιας, καλοπροαίρετης και συναινετικής πρότασης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι όμως εντυπωσιακή και η άλλη έμμεση ομολογία του, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποκινεί τις συγκεντρώσεις στην κορύφωση της πανδημίας, με στόχο η κυβέρνηση να σταματήσει να φέρνει νόμους με τους οποίους διαφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ! Με απλά λόγια, ο Α. Τσίπρας είπε στην κυβέρνηση ότι αυτή φταίει που ο ίδιος κάνει τις Covid συγκεντρώσεις. Δεν φταίει ο φυσικός αυτουργός της διάδοσης του ιού, αλλά φταίει αυτός που «υποκινεί» τους φυσικούς αυτουργούς, οι οποίοι κατά τον Α. Τσίπρα δεν έχουν καμία ευθύνη…

ΕΞΙΣΟΥ εντυπωσιακή ήταν και η «απάντησή» του στην κατηγορία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε σε 150 διαδηλώσεις: «Εγώ σας λέω ότι κάθε μέρα έχουμε πάνω από 150 τέτοιου είδους συνωστισμούς σε κλειστούς χώρους στο μετρό»! Δεν ξέρω αν στην «απάντηση» του Α. Τσίπρα υπάρχει κάποιος υπαινιγμός για το μέγεθος των διαδηλώσεων που διοργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ ή κάποια αιχμή προς το «Οργανωτικό» του κόμματός του. Υπάρχει όμως παραλογισμός: Αν η κυβέρνηση σταματήσει να νομοθετεί, θα πάψει ο κόσμος να πηγαίνει στη δουλειά του και θα σταματήσουν «τέτοιου είδους συνωστισμοί σε κλειστούς χώρους στο μετρό»; Οι άνθρωποι μετακινούνται με το μετρό αντιδρώντας στο νομοθετικό έργο της κυβέρνησης ή για να πάνε στη δουλειά τους ή στο γιατρό τους; Εκτός αν ο Α. Τσίπρας προτείνει, μαζί με την παύση του νομοθετικού έργου της κυβέρνησης, και την παύση της λειτουργίας των ΜΜΜ. Αλλά αν το εννοεί, δεν το είπε. Αλλιώς όλο αυτό δεν βγάζει το παραμικρό νόημα.

ΑΘΕΛΑ του ο Α. Τσίπρας χθες ανέβασε στο βήμα της Βουλής την πολιτική γύμνια του κόμματός του, χέρι χέρι με την ενοχική παραδοχή της αντικοινωνικής και επικίνδυνης συμπεριφοράς του. Αθελά του υπήρξε εξαιρετικά αποκαλυπτικός στον ωμό πολιτικό εκβιασμό που έκανε. Και άθελά του παραδέχθηκε ότι δεν υπήρξε η παραμικρή παρερμηνεία των λόγων του στον Alpha όταν έλεγε «δέχομαι το ρίσκο να κολλήσουν» και μερικοί άνθρωποι. Μόνο που χθες, οι «μερικοί» έφτασαν τους 3.465 και οι διασωληνωμένοι τους 630…

ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΛΛΙΩΣ;

«Κλείσαμε τη χώρα με 1.000 κρούσματα και γίνεται συζήτηση να ανοίξει με 3.500 κρούσματα»; Το ερώτημα είναι απολύτως λογικό και αδιαπέραστα συμπαγές. Ούτε τα επιδημιολογικά δεδομένα ούτε το όποιο τείχος ανοσίας έχει δημιουργηθεί με τους έως τώρα εμβολιασμούς ούτε η επικείμενη βελτίωση του καιρού την άνοιξη μπορούν να δικαιολογήσουν μια τέτοια συζήτηση. Μόνο η μεγάλη κόπωση της κοινωνίας θα μπορούσε να είναι μια εξήγηση.

Αλλά χθες ο υπουργός Υγείας, μιλώντας για τα νοσοκομεία, τους γιατρούς και τα κρεβάτια που επιτάσσονται ή αναζητούνται, μιλούσε σαν να βρισκόμαστε σε πόλεμο και σαν να μην υπήρχαν κρεβάτια για τους τραυματίες… Σύμφωνοι, υπάρχει κόπωση. Πολύ μεγάλη κόπωση. Κι αυτό μπορεί να ανακουφιστεί κάπως με τη διεύρυνση του ωραρίου κυκλοφορίας τα Σαββατοκύριακα, σε συνδυασμό με την αλλαγή της ώρας. Από την άλλη, είμαστε 2-3 μήνες μακριά από την «απελευθέρωση». Κι έχουμε ήδη κάνει ένα χρόνο σκληρής προσπάθειας. Αξίζει τον κόπο να τιναχθούν όλα στον αέρα; Ασφαλώς όχι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ -δυστυχώς είναι ηλίου φαεινότερο πλέον- έχει επενδύσει πολιτικά στην πανδημία, ελπίζοντας ότι θα φθείρει την κυβέρνηση. Αδιαφορώντας ουσιαστικά για τα αυξανόμενα κρούσματα, τους διασωληνωμένους και τους νεκρούς. Και μάλιστα επιδεικτικά και υποκριτικά. Γιατί δεν μπορεί να κουνάει το δάκτυλο ότι γινόμαστε Μπέργκαμο και την ίδια στιγμή να συνεχίζει να καλεί τον κόσμο σε διαδηλώσεις. Εξαρση της πανδημίας και μπάχαλο μαζί μοιάζουν να είναι η πολιτική και η επιδίωξη. Γι’ αυτήν του την επιλογή κρίνεται από την κοινωνία και τη συντριπτική της πλειοψηφία που γυρνά την πλάτη στα Covid καλέσματα της Κουμουνδούρου. Κρίνεται όμως και η κυβέρνηση. Η οποία δείχνει κάπως να έχει χάσει το βηματισμό της. Αντί να περιφρουρήσει με νύχια και με δόντια ό,τι πέτυχε η κοινωνία και η ίδια ως τώρα, δείχνει να αμφιταλαντεύεται. Το μήνυμα που εκπέμπεται από την κυβέρνηση δεν είναι ούτε ενιαίο ούτε καθαρό.

Στην επικίνδυνη πολυφωνία μάλιστα πρωταγωνιστούν πολλές φορές, εκτός από τα μέλη της επιτροπής, και υπουργοί. Οι οποίοι, ανάλογα με το χαρτοφυλάκιό τους, υιοθετούν και δεν κρύβουν την πίεση που δέχονται από τους κλάδους, οι οποίοι είναι στην αρμοδιότητά τους. Ετσι όμως θολώνει το μήνυμα. Και οι ημερομηνίες που ακούγονται για το πότε ανοίγει τι μάλλον εξαντλούν την υπομονή και αποδυναμώνουν την προσπάθεια. Ευτυχώς η συνεδρίαση των ειδικών που ήταν προγραμματισμένη για χθες αναβλήθηκε και θα γίνει αύριο. Αν γινόταν χθες το πιο πιθανό θα ήταν να υπήρχαν ανακοινώσεις για το άνοιγμα μέρους της αγοράς και των δραστηριοτήτων. Αύριο μπορεί, μετά και τον χθεσινό σοκαριστικό αριθμό κρουσμάτων, να παρθούν πιο ψύχραιμες αποφάσεις.

Τον φυσάνε, αλλά δεν «κρυώνει» ο Κουφοντίνας…

Αρον άρον πήγε χθες στη Βουλή ο Α. Τσίπρας με μοναδικό στόχο -όπως είχε αποφασιστεί στον «καφέ»- την αλλαγή της ατζέντας. Να φύγει η συζήτηση από την ολέθρια για τον ΣΥΡΙΖΑ ταύτισή του με τον Κουφοντίνα και να πάει στην πανδημία. Ετσι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πήγε και μίλησε σε άσχετο νομοσχέδιο, απλώς και μόνο για να καταθέσει την πρόταση για το «πολιτικό μορατόριουμ».

Το αν πέτυχε το στόχο του θα φανεί. Αυτό όμως που είναι βέβαιο και κοινό μυστικό στην Κουμουνδούρου είναι ότι η ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με τον Κουφοντίνα τού έκανε τεράστια ζημιά. Πόσω μάλλον, που λόγω της υπαναχώρησης του αμετανόητου δολοφόνου, δεν βγήκε ούτε το σενάριο της υποχώρησης-ήττας της κυβέρνησης ούτε το σενάριο της απώλειας μιας ζωής στα χέρια της κυβέρνησης…

Ελληνική επιτυχία το «πράσινο πιστοποιητικό»

Επισήμως υιοθετήθηκε χθες από την Κομισιόν η πρόταση του Κ. Μητσοτάκη για την καθιέρωση του πιστοποιητικού εμβολιασμού. Οπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στόχος είναι το «πράσινο πιστοποιητικό» να είναι έτοιμο έως το καλοκαίρι, προκειμένου να βοηθήσει και να απελευθερώσει σε σημαντικό βαθμό τις μετακινήσεις εντός της Ε.Ε. Εκτός από τα προφανή οφέλη -και- για τον ελληνικό τουρισμό, προκύπτει και προστιθέμενη πολιτική αξία για τη χώρα. Η πρόταση-πρωτοβουλία του Κ. Μητσοτάκη, μετά και την αναγνώριση των ελληνικών συνόρων ως ευρωπαϊκών συνόρων, ισχυροποιεί και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, αλλά και τη χώρα. Η μέχρι πριν από λίγα χρόνια χώρα-παρίας και «απόβλητη» της Ευρώπης, έχει γίνει βασικός παράγων της Ε.Ε. με έντονη δραστηριότητα και εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση από τις άλλες χώρες-μέλη.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου