Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Δυο Γαλλίδες ερευνήτριες, χωρίς να αμφισβητήσουν τις μάχες του εργατικού κινήματος τον 19ο αιώνα στις ΗΠΑ, απέδειξαν ότι το γεγονός δεν είχε καταγραφεί στον Τύπο της εποχής. Το ανάλογο αφήγημα στην τέως Σοβιετική Ενωση ήταν πως στις 8 Μαρτίου 1917 εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία της Αγίας Πετρούπολης ξεκίνησαν απεργία, που σύντομα επεκτάθηκε σε ολόκληρη την πόλη, ζητώντας οκτάωρη δουλειά.

Κοινή συνισταμένη στα δύο αφηγήματα είναι πως η «ημέρα της γυναίκας» ξεκίνησε ως απεργία από τις εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία. Η αλήθεια είναι ότι η υφαντουργία, που ξεκίνησε ως οικοτεχνία, βασίστηκε στις εργάτριες με τα χαμηλά μεροκάματα. Στα μέσα του 18ου αιώνα εφευρέθηκαν οι χειροκίνητες μηχανές ύφανσης, που σήμαναν και τη βιομηχανική επανάσταση. Στα μέσα του 19ου αιώνα οι σημαντικότερες βιομηχανίες ήταν οι κλωστοϋφαντουργίες και εκείνες που επεξεργάζονταν το βαμβάκι.

Ομως, δεν αμφισβητείται ότι την 28η Φεβρουαρίου 1909, στη Νέα Υόρκη, οι εργάτριες δεν πήγαν να δουλέψουν στις φάμπρικες γιορτάζοντας την «Εθνική Ημέρα της Γυναίκας». Η απεργία είχε διοργανωθεί από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Νέας Υόρκης. Τον επόμενο χρόνο, στις 19 Αυγούστου 1910, η συνδιάσκεψη διοργανώθηκε στη Κοπεγχάγη, όπου προτάθηκε η καθιέρωση μιας μέρας αφιερωμένης στη γυναίκα. Αλλά το διακύβευμα δεν αφορούσε μόνο στο 8ωρο μεροκάματο, αλλά και στο δικαίωμα να εκλέγονται γυναίκες στα Κοινοβούλια και να τους δίνονται θέσεις ευθύνης στα δημόσια αξιώματα. Στη Βιέννη, στην Κοπεγχάγη, στη Ζυρίχη και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες χιλιάδες γυναίκες παρήλασαν στους κεντρικούς δρόμους με τα ίδια αιτήματα.

Από το 1911 μετράμε 110 χρόνια. Οι γυναίκες βρίσκονται στα Κοινοβούλια, αλλά σε πολλές χώρες -ακόμη και της Ε.Ε.- αποτελούν συντριπτική μειοψηφία. Τους δίνονται θέσεις ευθύνης αλλά όταν αποδεδειγμένα έχουν διατρέξει, με απόλυτη επιτυχία και με διπλά προσόντα, διπλή διαδρομή από τους άρρενες συναδέλφους τους. Ακόμη και η κριτική στα ΜΜΕ, όταν ασκείται σε γυναίκα που κατέχει δημόσιο αξίωμα, είναι ευκολότερη και επιθετικότερη από εκείνη που ασκείται σε άνδρα με ανάλογο αξίωμα. Οι αμοιβές είναι ακόμη χαμηλότερες για ίση ή και περισσότερη εργασία, ενώ στις υπό ανάπτυξη χώρες, και ειδικά στις ισλαμικές, η γυναίκα εξακολουθεί να βρίσκεται σε τρομερά μειονεκτική θέση.

Να γιορτάζουμε, λοιπόν, την 8η Μαρτίου ως «ημέρα της γυναίκας», αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι για να επιτευχθεί ισότητα θα έπρεπε κάθε μέρα κάθε γυναίκα να σκέπτεται πώς μεγαλώνει τα παιδιά της. Η μάχη της ισότητας ξεκινά μέσα από το δικό μας σπίτι. Τα άλλα, πολλές φορές, μένουν γράμματα στους νόμους…