Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΠΟΤΕ δεν κατανόησα αν και γιατί το θέμα των αιώνιων φοιτητών αποτελούσε θεμελιώδες πρόβλημα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Αλήθεια, γνωρίζει κανείς κάποιον φοιτητή που σπουδάζει πραγματικά δέκα ή δεκαπέντε χρόνια; Στο 99% πρόκειται για νέους που εγκατέλειψαν τις σχολές τους και ούτε το 10% εξ αυτών δεν πρόκειται να επιστρέψει για το πτυχίο.

ΑΝ, λοιπόν, το ζήτημα αφορά στην «εκκαθάριση» των αρχείων και στο να γνωρίζει το κράτος πόσοι πραγματικά φοιτούν σε κάθε σχολή, ώστε να υπάρχει η ανάλογη χρηματοδότηση και το αντίστοιχο εκπαιδευτικό προσωπικό, τότε θα μπορούσε να λυθεί κυριολεκτικά μέσα σε μια μέρα.

ΟΛΕΣ οι σχολές έχουν πλήρως μηχανογραφημένους φακέλους φοιτητών. Θα μπορούσε να τεθεί ένα όριο πως π.χ. όποιος φοιτητής δεν δίνει ούτε ένα μάθημα για ένα ή δύο έτη, τότε αυτομάτως το ηλεκτρονικό σύστημα να τον βάζει στο «ψυγείο». Δηλαδή, το σύστημα δεν θα τον προσμετρούσε πλέον στον αριθμό των ενεργών φοιτητών της σχολής. Αν κάποιος όμως ύστερα από ένα ή είκοσι χρόνια ήθελε να επιστρέψει στη σχολή, θα ενεργοποιούσε και πάλι τη φοιτητική του ιδιότητα με ένα κλικ.

ΜΕ αυτόν τον τρόπο μέσα σε μια μέρα οι ενεργοί φοιτητές στα πανεπιστήμια θα μειώνονταν τουλάχιστον κατά 30% έως 50% ανά σχολή. Το υπουργείο Παιδείας θα γνώριζε ανά πάσα στιγμή τον πραγματικό αριθμό των πολιτών που φοιτούν σε κάθε Ιδρυμα.

ΕΤΣΙ πολύ απλά το κράτος, επιτέλους, θα έβλεπε τι δεν λειτουργεί σωστά στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Θα διαπίστωνε άμεσα ποιες σχολές δεν «τραβάνε». Ποιες σχολές-σφραγίδα υπάρχουν σε κάθε γωνιά της χώρας. Και τότε θα έπρεπε να αποφασίσει αν θα προχωρήσει σε κλείσιμο, συγχώνευση ή αναβάθμιση για όσες σχολές έμεναν στην πραγματικότητα με ελάχιστους φοιτητές.

ΓΙΑΤΙ το πραγματικό πρόβλημα που χρειάζεται επίλυση -για το οποίο απαιτείται ουσιαστική μεταρρύθμιση- είναι οι σχολές να ανταποκρίνονται στο υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης που απαιτεί η σύγχρονη εποχή.

ΚΑΙ το πραγματικό πρόβλημα των πανεπιστημίων έχει βαθιές ρίζες που φτάνουν όχι μόνο στο Λύκειο, αλλά ξεκινούν από την πρώτη Δημοτικού. Τι εκπαίδευση λαμβάνουν οι μαθητές στα δώδεκα χρόνια του σχολείου; Είναι δυνατόν το 2021 το σύστημα των ετήσιων προαγωγικών εξετάσεων και των Πανελλαδικών να δουλεύει με αποστήθιση; Είναι δυνατόν το παρεκπαιδευτικό σύστημα των φροντιστηρίων να έχει υποκαταστήσει τη διδασκαλία των σχολικών μονάδων; Δεν θα έπρεπε το σημαντικότερο μάθημα στα χρόνια του Λυκείου να είναι ο Επαγγελματικός Προσανατολισμός;

ΚΑΙ υπάρχουν ακόμα δεκάδες προβλήματα στο εκπαιδευτικό σύστημα, τα οποία δυστυχώς δεν τα αγγίζει το πολιτικό σύστημα. Η κυβέρνηση φέρνει μια ρύθμιση για τους αιώνιους φοιτητές που δεν προσφέρει τίποτα στην αναβάθμιση των ΑΕΙ. Η αξιωματική αντιπολίτευση υπερασπίζεται «συνδικαλιστικά» τους αιώνιους φοιτητές, οι οποίοι στην πραγματικότητα ούτε επιθυμούν ούτε χρειάζονται υπεράσπιση. Και όλοι μαζί κλοτσούν το τενεκεδάκι παρακάτω. Τα πραγματικά «αιώνια» προβλήματα της Παιδείας παραμένουν άλυτα.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr