Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Η ΙΣΤΟΡΙΑ δεν είναι καινούργια. Οι παλιές ρίζες της βρίσκονται στο τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. Και οι δύο συλληφθέντες κατάγονται από την Κομοτηνή. Ο ένας από τους δύο μάλιστα, ο οποίος φέρεται να είναι και ο πιο υψηλόβαθμος πράκτορας, είναι ο γενικός γραμματέας του τουρκικού προξενείου στη Ρόδο. Το οποίο βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με το «κεντρικό» τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. Το οποίο με τη σειρά του παίρνει χρήμα και εντολές απευθείας από την Αγκυρα. Οπως έχει αποκαλύψει ο Ελεύθερος Τύπος στη διάρκεια της κρίσης στον Εβρο, το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής φέρεται να μισθοδοτεί 3.000-3.500 μειονοτικούς μουσουλμάνους. Και μάλιστα με «μισθούς» ιδιαίτερα υψηλούς και για την εποχή και για την περιοχή.

Η ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ του προξενείου στην Κομοτηνή δεν είναι άγνωστη στις ελληνικές αρχές. Οι οποίες αρκετές φορές στο όνομα της μη καταπάτησης ανθρωπίνων ή θρησκευτικών δικαιωμάτων της μειονότητας εμφανίζονται ελαστικότερες του δέοντος. Οπως γνωστή είναι και η συμπεριφορά της τουρκικής τράπεζας, η οποία δραστηριοποιείται στην περιοχή, μοιράζοντας άφθονο χρήμα.

ΣΥΜΦΩΝΑ με κυβερνητικές πηγές, η σύλληψη των δύο μειονοτικών πρακτόρων δεν είναι τυχαία ούτε ως γεγονός ούτε ως προς το χρόνο που έγιναν. Και οι δύο συλληφθέντες φέρονται να ήταν «λοκαρισμένοι» από την ΕΥΠ ήδη από τον Αύγουστο, στη διάρκεια της πρώτης κρίσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Η σύλληψή τους τώρα, μετά τη Σύνοδο Κορυφής, αποτελεί ένα μήνυμα με αποδέκτες και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό της χώρας. Πρώτος αποδέκτης στο εξωτερικό είναι ο Τ. Ερντογάν. Ο οποίος ενδεχομένως να ερμήνευσε τις αποφάσεις της Ε.Ε. ως πράσινο φως για την επιστροφή στην ατιμώρητη πειρατική πολιτική. Οπως η Ελλάδα έδωσε απαντήσεις στο «πεδίο» τόσο στον Εβρο όσο και στην Αν. Μεσόγειο, έτσι και τώρα στέλνει ένα μήνυμα στην Αγκυρα. Οτι οι περίπου 40 μέρες που απομένουν έως την αλλαγή διοίκησης στις ΗΠΑ δεν είναι τόσο «εύκολες», όσο πιθανώς τις βλέπει ο Τ. Ερντογάν. Το μήνυμα απευθύνεται και σε εκείνους τους Ευρωπαίους ηγέτες, οι οποίοι, ενώ συνομολόγησαν ότι πρόκειται για ευρωπαϊκό και όχι ελληνοτουρκικό πρόβλημα, έδωσαν κι άλλο χρόνο στην τουρκική ασυδοσία.

ΟΜΩΣ το μήνυμα αφορά και το εσωτερικό της χώρας. Και κυρίως το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, αλλά κι εκείνο το τμήμα της μειονότητας, το οποίο πιθανώς αισθάνεται όπως και ο «μάγειρας κατάσκοπος», ότι δηλαδή η πατρίδα του δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η Τουρκία. Σε αυτήν την περίπτωση, πρόκειται για ένα μήνυμα μηδενικής ανοχής, σε οποιασδήποτε μορφή παραβατικότητας. Πόσω μάλλον σε θέματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας της χώρας. Ενδεχομένως, δε, να αλλάξουν και τα δεδομένα λειτουργίας του τουρκικού προξενείου. Στο εσωτερικό αποτελεί κι ένα σήμα εθνικής ενότητας και συνεννόησης μεταξύ των ελληνικών κομμάτων. Οι πληροφορίες λένε ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα έχουν ιδιαίτερη ενημέρωση για το γεγονός, αλλά και για τις «ουρές» του.

«ΣΗΜΑΙΕΣ, ΑΠΟ ΝΑΪΛΟΝ ΣΗΚΩΝΟΥΜΕ ΣΗΜΑΙΕΣ»…

Η ΜΗ δημοσίευση της στήλης της Ε. Ακρίτα στα «ΝΕΑ» δεν προκαλεί αισθήματα ικανοποίησης σε κανέναν δημοσιογράφο, που μάχεται υπέρ της ελευθεροτυπίας. Οσο κι αν το «κομμένο» κείμενο της κ. Ακρίτα έβριθε ανακριβειών και συμψηφιστικών ακροβασιών με προφανή στόχο το «ξέπλυμα» της βίλας του Σουνίου και του ενοικιαστή της. Κάτι που θα μπορούσε να φέρει την εφημερίδα και προ ποινικών ευθυνών. Υπ’ αυτήν την έννοια τα «ΝΕΑ» επέλεξαν -ως ιδιωτική εταιρία- να υπερασπιστούν τα έννομα συμφέροντά τους. Αλλά και πάλι σε έναν δημοσιογράφο -και όχι μόνο- δεν «κάθεται» καλά το κόψιμο της στήλης.

Η ελεύθερη έκφραση των ιδεών και των απόψεων αποτελεί ύψιστο αγαθό και συστατικό της δημοκρατίας. Προσωπικά -με όποια αξία έχει αυτό- δεν συμφωνώ με το κόψιμο του κειμένου. Το δημοσιεύεις, αφού την έχεις επιλέξει ως συνεργάτη, και μετά -εφόσον σου δημιουργεί πρόβλημα- λύνεις την όποια συνεργασία έχεις μαζί της. Δεν συμφωνώ όμως και για έναν πρόσθετο λόγο, πέραν του ζητήματος της αρχής: Δεν επετράπη να τεθεί στον δημόσιο διάλογο και στη δημόσια κριτική -από την επίσημη θέση του, τη στήλη της- ένα ρηχό, εμμονικό και στοχευμένο κείμενο, το οποίο συμπυκνώνει την αντίληψη και τη νοοτροπία ενός πολιτικού χώρου.

Ενα στρατευμένο κείμενο, που εξισώνει τη νομιμοφάνεια και την υποκειμενική νομιμότητα (αφού το λέει ο Α. Τσίπρας, δεν μπορεί παρά να είναι έτσι) με την αδιαμφισβήτητη νομιμότητα, την οποία αποδίδουν οι θεσμοί. Οπως έγινε με τον ενδελεχή έλεγχο του «πόθεν έσχες» της Μαρέβας Γκραμπόφσκι για το σπίτι του Βολταίρου -και όχι μόνο- ή με τον έλεγχο της περιουσιακής κατάστασης του Κ. Μητσοτάκη. Δεν κρίθηκε επί της ουσίας του ένα εμπαθές κείμενο γεμάτο ανακρίβειες και σκόπιμες μισές αλήθειες. Το οποίο μάλιστα αποθεώνει την «πολιτική νεκρολαγνεία». Δηλαδή την «αντιπολίτευση με τους νεκρούς». Το εξαιρετικά ευάλωτο και διάτρητο κείμενο όμως δεν λογοκρίθηκε.

Οχι μόνο γιατί λογοκρισία κάνει μόνο το κράτος και όχι ο ιδιώτης. Ο ιδιώτης κάνει άλλο πράγμα. Δεν λογοκρίθηκε λοιπόν η Ε. Ακρίτα. Ούτε «πνίγηκε» η «άποψή» της. Αντιθέτως, το κείμενό της γνώρισε πρωτοφανή αναγνωσιμότητα. Αναπαράχθηκε από πλήθος φιλικών ΜΜΕ και sites, τα οποία μάλιστα του προσέδωσαν κι έναν περίπου «ηρωικό χαρακτήρα». Το διάβασαν σίγουρα πολλοί περισσότεροι απ’ όσους θα το διάβαζαν στη στήλη της.

Ομως το θέμα δεν είναι η Ε. Ακρίτα και η όποια Ακρίτα. Το θέμα είναι αυτό που εκφράζει η Ε. Ακρίτα και η όποια Ακρίτα. Αυτό που υιοθετεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μη έχοντας κάτι σοβαρό να πει ή να κάνει, ψάχνει «σύμβολα» και «σημαίες». Εστω και «νάιλον σημαίες». Με ιστορική υπογραφή, αλλά ανύπαρκτη τρέχουσα αξία.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr