Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ετσι, έριξε τα μούτρα του και μίλησε με τον Βαρουφάκη. Αυτόν που εμμέσως πλην σαφώς οι του ΣΥΡΙΖΑ, μηδέ του Τσίπρα εξαιρουμένου, καταγγέλλουν για ηθελημένη καθυστέρηση στη δήθεν διαπραγμάτευση. «Πήγαινε κι ερχόταν, λέγοντας ψέματα, και αντί να στήνει γέφυρες τις έκοβε, θέλοντας να επιβάλει τις νεφελώδεις απόψεις του και να εμφανιστεί ως ο ηγέτης της πανευρωπαϊκής αντίστασης». Βεβαίως και δεν είναι σοβαρά θέματα προς συζήτηση τα όσα αφορούν στην πολιτεία του Βαρουφάκη. Αν μένει κάτι γι’ αυτόν να συζητιέται στις Βρυξέλλες είναι η χυδαιότητα της ηχογράφησης της συνεδρίας του Εurogroup προκειμένου να αποδείξει ότι «είχε δίκιο». Τόσο νάρκισσος…

Δεν έχω καταλάβει αν το ΚΚΕ συνεργάστηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ για την κοινή δήλωση. Φαντάζομαι όμως ότι ο Δημήτρης Κουτσούμπας να κατάλαβε ότι ο Τσίπρας διά του Πολυτεχνείου επιδιώκει την αναγνώριση του ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΚΕ, ως συνοδοιπορούντες… στον μαρξισμό. Το ζήτημα είναι ότι έτσι όπως χειρίστηκαν τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης το ζήτημα του εορτασμού του Πολυτεχνείου, το ανέδειξαν σε αντίσταση κατά της κυβέρνησης. Το τι ακούσαμε και το τι είδαμε γραμμένο! Αλλά ας το πουν στους πολίτες που ακούν ή διαβάζουν 3 νεκρούς ανά ώρα και 360 διασωληνωμένους και κατανοούν πόσο ανεύθυνα είναι τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης απέναντί τους. Αλά καρτ αντιμετώπιση του Covid 19 δεν υπάρχει.

Ωστόσο, ο εορτασμός για την εξέγερση του Πολυτεχνείου έχει τόσο κομματικοποιηθεί από το σύνολο της Aριστεράς που πλέον έχει χάσει το νόημά του. Εμφανίζονται από τη Μεταπολίτευση ως σήμερα οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως αριστεροί και οι κομμουνιστές, διεκδικώντας την πατρότητα της εξέγερσης. Δεν το κάνει το ΠΑΣΟΚ, δεν το κάνει η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, όχι γιατί τα στελέχη τους δεν ήταν στην εξέγερση αλλά γιατί σέβονται εκείνο το πλήθος που στις τρεις μέρες της εξέγερσης κουβαλούσαν ταψιά κι έφερναν φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης ή στέκονταν νυχθημερόν ως φύλακες γύρω από το Πολυτεχνείο. Και δεν αναφέρομαι στις χιλιάδες των εφήβων -σήμερα μεσήλικων-, που, με κολλημένο το αυτί στο ραδιόφωνο, γνώριζαν έναν κόσμο αλλιώτικο από εκείνον που όριζαν τα τανκς, στο προαύλιο της Βουλής.

Μιλώντας με φίλους, από τους πρώτους που κλείστηκαν μέσα και που οι τρεις μέρες καθόρισαν τη ζωή τους, κατάλαβα γιατί έχουν αποσυρθεί στο σπίτι τους -σήμερα στην τρίτη ηλικία- και δεν μιλούν για «εκείνες τις μέρες» επειδή «ανήκαν σε όλους τους Ελληνες». Eίναι βαρύ να τις διεκδικεί σήμερα ένας Βαρουφάκης αγκαζέ με έναν Τσίπρα. Ακόμη-ακόμη και το ΚΚΕ.