Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΦΤΑΝΟΥΝ στο σημείο να «καταγγείλουν» μέσα ενημέρωσης, υπουργούς, ακόμα και τους ίδιους τους συνταξιούχους. Καταγράφουν όσα στραβά υπάρχουν στο ασφαλιστικό και στην οικονομία και χρησιμοποιούν το «εύκολο» επιχείρημα πως πρέπει να στηριχθούν οι νέες γενιές, αλλά και ο εξοπλισμός των Ενόπλων Δυνάμεων. Τώρα το θυμήθηκαν κι αυτό.

ΟΙ παθογένειες είναι γνωστές σε όλους μας. Στην πραγματική οικονομία, στο ασφαλιστικό, στην Παιδεία, στην Υγεία, στο Δημόσιο. Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι απλά να γίνουν μεταρρυθμίσεις – μερεμέτια. Και απλά να κλοτσήσουμε το τενεκεδάκι παρακάτω. Ο παραλογισμός πως «φταίνε» οι συνταξιούχοι και πως η «λύση» είναι να μην πάρουν αναδρομικά ή να μειωθούν και άλλο οι αποδοχές τους είναι προκλητικός.

ΝΑΙ, λοιπόν, να γίνουν μεταρρυθμίσεις. Οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις, όμως, είναι δομικές. Ας δούμε το ασφαλιστικό. Πρέπει όλοι να βγαίνουν στα 62 ή στα 67, να εξαλειφθούν τα «παράθυρα». Πρέπει η σύνταξη να εκδίδεται αυθημερόν.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ τρίτος πυλώνας στο ασφαλιστικό; Να γίνει κεφαλαιοποιητικό το σύστημα, να έχει ο κάθε ασφαλισμένος τον «κουμπαρά» του; Προφανώς, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να έχουν μεταρρυθμιστεί η οικονομία και η αγορά εργασίας. Η χώρα να έχει μπει σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης και τα εισοδήματα να αυξάνονται χρόνο με το χρόνο. Να υπάρχει πραγματικό φιλοεπενδυτικό περιβάλλον. Να μη χρειάζονται έξι χρόνια για να ξεκινήσει κάθε πρότζεκτ σαν το Ελληνικό. Να μπουν αυστηροί κανόνες που να μην επιτρέπουν είτε σε μικροκομπιναδόρους είτε σε μεγαθήρια τύπου… Follie Follie να βάζουν χρήμα στις τσέπες τους αλλά να πτωχεύουν τις επιχειρήσεις τους.

ΟΣΟΙ ασκούν αυτή την εύκολη κριτική θα πρέπει να δουν και άλλο ένα κραυγαλέο παράδειγμα. Την Παιδεία. Γιατί αυτό που προτείνουν να γίνει με τους συνταξιούχους θυμίζει τις «μεταρρυθμίσεις» στο εκπαιδευτικό σύστημα, που αναλώνονται μόνο στις πανελλαδικές εξετάσεις. Οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία έχουν 12ετή ορίζοντα και ξεκινούν από την πρώτη τάξη του Δημοτικού. Καμία κυβέρνηση δεν το έχει τολμήσει. Αντιθέτως, είμαστε η μόνη χώρα όπου το παρεκπαιδευτικό σύστημα των φροντιστηρίων είναι το «βασικό» και το σχολείο το «βοηθητικό».

ΑΥΤΗ η στρέβλωση κοστίζει σε κάθε οικογένεια χιλιάδες ευρώ κάθε χρόνο. Πολλά περισσότερα από όσα πληρώνει σε ΕΝΦΙΑ και εισφορά αλληλεγγύης κάθε νοικοκυριό της μεσαίας τάξης.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ακόμα δεκάδες στρεβλώσεις που πληρώνουν πολύ ακριβά καθημερινά οι πολίτες. Μέχρι, λοιπόν, να μη δοθεί ευρώ από αναδρομικά ή να κοπούν και άλλο οι συντάξεις, όλοι αυτοί οι «μεταρρυθμιστές του… γλυκού νερού» ας γράφουν στις αναλύσεις τους για τις ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις που έχει πράγματι ανάγκη ο τόπος. Εκτός κι αν θεωρούν πως όλα γίνονται με πάτημα ενός κουμπιού. Και υιοθετούν τη λαϊκιστική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ που θα άλλαζε τη χώρα σε μία μέρα!

Αν, όταν και εφόσον υλοποιηθούν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, τότε θα ζούμε σε μια άλλη χώρα. Τότε, δεν θα έχουν ανάγκη και οι συνταξιούχοι τα αναδρομικά για να στηρίξουν τα παιδιά τους. Μέχρι τότε…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr