Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Οι αποφάσεις λαμβάνονται αλλού – αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε. Τα χρήματα που θα μπορέσει τελικά να διαθέσει η χώρα μας εξαρτώνται από τους συμβιβασμούς που θα επιτευχθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και ως προς αυτό, το μόνο θετικό -για εμάς, που ζήσαμε τα 10 μνημονιακά χρόνια- είναι το γεγονός ότι αυτή τη φορά δεν είναι η Ελλάδα στο εδώλιο.

Αντίθετα, τα διεθνή δημοσιεύματα, που είναι για πρώτη φορά απολύτως θετικά για τον τρόπο που η χώρα χειρίζεται την κρίση, αποδεικνύουν ότι η εικόνα της χώρας έχει αλλάξει ριζικά – και προφανώς αυτό είναι «ένα το κρατούμενο» , μεσοπρόθεσμα.

Ωστόσο, αυτό δεν ακυρώνει την ευρωπαϊκή διάσταση στην αντιμετώπιση των παρενεργειών της πανδημίας. Για άλλη μία φορά η Ενωμένη Ευρώπη στέκει διστακτική μπροστά σε μία κρίση, μένοντας εκτεθειμένη στον κίνδυνο να βγει τελευταία από τη δίνη της ύφεσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ευρωπαϊκή οικονομία στο σύνολό της.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες , παρά το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή θεωρούνται ως το επίκεντρο της επιδημίας, έχουν ανακοινώσει μέτρα τρισεκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να προλάβουν ή να μετριάσουν τις αναπόφευκτες οικονομικές επιπτώσεις. Αντίθετα, οι ηγεσίες της Ευρωπαϊκής Eνωσης απελευθερώνουν ένα ευρώ, όταν η ίδια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα λέει ότι απαιτούνται τρία και ενδεχομένως η εκτίμησή της να είναι πολύ συντηρητική…

Oπως είναι φανερό, όσο επιμένει χρονικά η επιδημία τόσο αυξάνεται ο λογαριασμός για το σήμερα αλλά και για την επόμενη μέρα. Ομως, προς το παρόν, οι κυβερνήσεις της Ενωσης αντιμετωπίζουν την κρίση με τη λογική του «εθνικού» προβλήματος η κάθε μία – παρότι είναι προφανές ότι αν δύο ή τρεις από τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης μπουν σε πολύ βαθιά ύφεση, χωρίς όπλα ανάκαμψης, κανείς δεν πρόκειται να μείνει αλώβητος. Ούτε εκείνοι που καθισμένοι πάνω στα χθεσινά πλεονάσματα συνεχίζουν να κουνούν το δάκτυλο στους υπολοίπους…

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου