Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος 

Στην πράξη, ΗΠΑ και Ρωσία επιταχύνουν αυτές τις μέρες το Μεγάλο Παιχνίδι στην πρώην χώρα του Καντάφι, συνομιλώντας αμφότεροι με την Τουρκία, που βαίνει προς την κατοχύρωση τεράστιων γεωστρατηγικών και πετρελαϊκών κερδών, με την απόκτηση δύο βάσεων σε Αλ Ουατίγια και Μισράτα – μόνιμο εφιάλτη για την άμυνα της Κρήτης.

Από τη μία ΝΑΤΟ – Γερμανία ευνοούν οφθαλμοφανέστατα την τουρκική επιχείρηση στήριξης του GNA και του Σαράτζ, θεωρώντας τον Τούρκο «χωροφύλακα» ως τον καλύτερο τοποτηρητή των συμφερόντων τους. Οχι μόνο στη Λιβύη, αλλά και σε όλη την Αφρική, σε αντίβαρο για τη στρατιωτική/οικονομική διείσδυση Ρωσίας – Κίνας.

Θορυβημένη προφανώς η Ρωσία ματαίωσε την προγραμματισμένη για χθες μετάβαση των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας, Λαβρόφ και Σοϊγκού, στην Αγκυρα, όπου θα συζητούσαν το «πακέτο» Συρία – Λιβύη. Οι εξελίξεις τείνουν προς μοιρασιά της Λιβύης σε δύο γεωπολιτικές ζώνες επιρροής.

Μια αμερικανο-γερμανο-τουρκική (συν το Κατάρ) δυτικά, στην Τριπολίτιδα, και μια ρωσο-γαλλο-αιγυπτιακή (συν τα Εμιράτα) ανατολικά στην Κυρηναϊκή. Εύκολο στα λόγια, δύσκολο στην πράξη.

Το χειρότερο για την Ελλάδα θα είναι να ισχύουν οι πληροφορίες του λιβυκού 218 ΤV, ότι Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τουρκικό ΥΠΕΞ και Αμερικανική Διοίκηση Αφρικής (Africom) επεξεργάζονται σχέδιο αμερικανοτουρκικής συγκυριαρχίας στη Λιβύη, το οποίο η Αίγυπτος θα αποδεχθεί θέλοντας και μη.

Σύμφωνα με την πηγή, ο Σίσι θα κάνει ό,τι του πουν οι Αμερικανοί, με αντάλλαγμα την πλήρη ελευθερία κινήσεων έναντι των ισλαμιστών στο εσωτερικό, που απειλούν την εξουσία του. Οπως αντιλαμβάνεται κανείς, το συγκεκριμένο πλαίσιο δεν γεννά ιδιαίτερη αισιοδοξία εν όψει του ταξιδιού Δένδια στο Κάιρο για την οριοθέτηση της ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ. Ομως, κοντός ψαλμός αλληλούια.

Από την έντυπη έκδοση