Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Τι είπε ο κ. Ντομπρόβσκις; Οτι η Ελλάδα είναι σε καθεστώς αυξημένης εποπτείας – αυτό όμως το ξέραμε. Και ότι το ποτάμι των δισεκατομμυρίων που προτείνει η Επιτροπή να ξεχυθεί προς τη χώρα μας δεν είναι χρηματοβροχή, αλλά θα χρειαστεί να καταθέσουμε σχέδια για το πού και πώς θα τα ξοδέψουμε.

Αρα; Αρα, Μνημόνιο, λένε οι του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού θα δίνουμε λογαριασμό στους ξένους, τι είναι; Μπορεί να είναι οτιδήποτε, αλλά πάντως δεν είναι Μνημόνιο. Τα Μνημόνια ήταν συμφωνίες για δανεικά που προστίθεντο στο δημόσιο χρέος. Αυτά τα χρήματα, εφόσον όλα πάνε καλά και αποφασιστεί στο Συμβούλιο Κορυφής να δοθούν με τον τρόπο που προτείνει η Κομισιόν, θα είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους επιχορηγήσεις.

Τι πρέπει να κάνουμε εμείς για να πάρουμε αυτά τα χρήματα; Θα πρέπει – για παράδειγμα – να καταθέσουμε ένα πρόγραμμα που θα προβλέπει ένα μαμούθ «Εξοικονομώ κατ’ οίκον». Τι θα σήμαινε ένα τέτοιο πρόγραμμα; Οτι χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων θα μπορούσαν να επιδοτηθούν γενναία για να αναβαθμίσουν ενεργειακά τις ιδιοκτησίες τους, με ό,τι κάτι τέτοιο σημαίνει για την αγορά…

Οπως είναι φανερό, κάτι τέτοιο θα έφερνε αυτομάτως την αναθέρμανση σε ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής παραγωγής – μία αναθέρμανση που είναι το ζητούμενο από το 2010, δηλαδή από την αρχή της ελληνικής κρίσης. Και, φυσικά, τα χρήματα είναι τόσο πολλά που θα μπορούσαν να στηρίξουν μία συνολική αλλαγή του μοντέλου της ελληνικής οικονομίας, αρκεί να υπάρχει σχέδιο για κάτι τέτοιο…

Οι του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν – και καλά κάνουν – ότι μπορούν να εκμεταλλευθούν πολιτικά την προσωρινή στενότητα που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι. Τα έχει αυτά η πολιτική – στον σωστό χρόνο μία τέτοια θεώρηση μπορεί να κάνει θαύματα. Ομως δεν είναι όλες οι συγκυρίες ίδιες – αυτό που κάποτε μπορούσε να ενοποιήσει διαφορετικές ομάδες πολιτών κάτω από μία κομματική σημαία σήμερα ή αύριο μπορεί να μη συγκινεί κανέναν…

Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση