Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Αν μάλιστα πιστέψουμε μια πρόχειρη δημοσκόπηση της «Vanguardia», το 79,5% των πολιτών συμφωνεί μαζί του. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που κρούσματα και νεκροί του Covid-19 στην Ισπανία έχουν μειωθεί εντυπωσιακά (μόλις 2 θύματα την Κυριακή και 39 συνολικά την προηγούμενη εβδομάδα).
«Πρέπει οπωσδήποτε να ανοίξουμε τα σύνορά μας πριν από την 1η Ιουλίου. Κάθε μέρα που καθυστερούμε, η Ελλάδα, η Ιταλία και η Πορτογαλία (σ.σ.: με αυτή τη σειρά) μας κλέβουν τους πελάτες, ιδίως από τα νησιά μας», δήλωσε χθες ο επικεφαλής της Ισπανικής Συνομοσπονδίας Επιχειρηματικών Οργανώσεων (CEOE) στο δίκτυο SER. Tο όργανο των Ισπανών επιχειρηματιών αποτελεί θεσμικό πυλώνα της μετα-φρανκικής περιόδου. Ιδρύθηκε το πρώτο έτος της Μεταπολίτευσης (1977) κόβοντας συμβολικά τους δεσμούς της άρχουσας τάξης με το δικτατορικό παρελθόν.
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
Η αγωνία του επιχειρηματικού κόσμου, όπως την περιέγραψε ο Γκαραμέντι, πηγάζει από τα νούμερα. Το καλοκαιρινό τετράμηνο (Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος, Σεπτέμβριος) η Ισπανία έχει συνολικά έσοδα 59 δισ. ευρώ από τον τουρισμό, που φέτος προβλέπονται σημαντικά μειωμένα.
Στους Ισπανούς επιχειρηματίες δεν άρεσε η περσινή αύξηση του κατώτατου μισθού στα 900 ευρώ, ούτε το τωρινό εγγυημένο εισόδημα 462 ευρώ λόγω κορονοϊού. Διαφωνούν με την κεντροαριστερή κυβέρνηση και για τις εργασιακές αλλαγές την περίοδο της κρίσης, με αιχμή τα προγράμματα στήριξης, ιδίως στον τουριστικό κλάδο.
Αυτό όμως που ανησυχεί περισσότερο τον Γκαραμέντι είναι ότι το κεφάλαιο στην εποχή του κορονοϊού απέκτησε… εθνικιστική συνείδηση. Αυτή την ταμπέλα κόλλησε στην απόφαση της Γαλλίας να στηρίξει τα εγχώρια εργοστάσια αυτοκινήτων, βάζοντας τις μονάδες στην Ισπανία, και άλλες χώρες, σε δεύτερη μοίρα.
Από την έντυπη έκδοση