Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος 

Οι παλαιότεροι δεν ξεχνούν την ασπρόμαυρη τηλεοπτική μορφή του προέδρου της Γαλλίας μεταξύ 1974-1981, που συνέδεσε το όνομά του με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή από το Παρίσι και την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ με τα ερασμιακά ελληνικά του (και την αποπεράτωση της λεωφόρου Συγγρού μέσα σε… ένα βράδυ, για να μην ξεχνιόμαστε).

Στο Παρίσι κυκλοφορούν πολλές ιστορίες για τις κατακτήσεις και τις μπερμπαντιές του Γάλλου φίλου. Απόμαχος πλέον της πολιτικής και ισόβιο μέλος του Συνταγματικού Συμβουλίου της Γαλλίας, κανείς δεν φανταζόταν ότι στα 94 θα εξακολουθούσε να κυνηγάει τον ποδόγυρο, χωρίς αναστολές.

Προ ημερών, οι ανακριτικές αρχές του Παρισιού ξεκίνησαν έρευνα σε βάρος του υπέργηρου Ζισκάρ για σεξουαλική παρενόχληση της 37χρονης Γερμανίδας δημοσιογράφου Αν-Κατρίν Στράκε, του κρατικού καναλιού WDR.

Τον Δεκέμβριο του 2018 η καταγγέλλουσα είχε πάει στο σπίτι του Ζισκάρ για να του πάρει συνέντευξη, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Χέλμουτ Σμιτ – έτερου Καππαδόκη του πρώιμου γαλλο-γερμανικού άξονα και καγκελαρίου μιας άλλης Γερμανίας, την περίοδο 1974-82.

Ομως μετά το πέρας της συνέντευξης, στη διάρκεια της αναμνηστικής φωτογραφίας με το συνεργείο, ο Ζισκάρ έπιασε τρεις φορές τα οπίσθια της δημοσιογράφου, κι εκείνη είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι δεν μπορεί να το κρατάει άλλο μέσα της. Αλλωστε ο πρόεδρος το έκανε τόσο φανερά, ώστε χρειάστηκε η παρέμβαση ενός κάμεραμαν για να τελειώσει το μαρτύριο.

Το περιβάλλον του Ζισκάρ ισχυρίζεται ότι ο «κατηγορούμενος» δεν θυμάται τίποτα για το περιστατικό, που περιέργως καταγγέλθηκε ύστερα από ενάμιση χρόνο. Τουλάχιστον η Γερμανίδα συνάδελφος είναι υπεράνω πολιτικής υποψίας, εν αντιθέσει με τη συνεργάτιδα του Μπάιντεν στις ΗΠΑ, που το θυμήθηκε 27 χρόνια μετά…

Από την έντυπη έκδοση