Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος 

Ωστόσο, τέσσερις μήνες μετά το ξέσπασμα της επιδημίας, η κομμουνιστική χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας πέτυχε ένα απίστευτο επίτευγμα: μόλις 270 κρούσματα και μηδέν (!) νεκροί, νούμερα που θα ζήλευαν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι.

Το περίεργο είναι ότι ο απολογισμός μάλλον βρίσκεται πολύ κοντά στην αλήθεια! «Η επιτυχία του Βιετνάμ βασίστηκε σε τρεις πυλώνες», εξήγησε ο εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στο Ανόι, Παρκ Κιντόνγκ: «Πρώτον, η χώρα προετοιμάστηκε έγκαιρα σε καιρό ειρήνης, δεύτερον ενεργοποίησε έγκαιρα το σύστημα αντιμετώπισης του προβλήματος και τρίτον ολόκληρη η κοινωνία συσπειρώθηκε γύρω από μια ισχυρή ηγεσία».

Οπως απέδειξε η κρίση του κορονοϊού, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του ιστορικού έθνους, που ταπείνωσε την Αμερική πριν από μισό αιώνα, ήταν η επίγνωση των αδυναμιών του. Στην πρωτεύουσα Χο Τσι Μινχ, των 8 εκατομμυρίων κατοίκων, υπάρχουν μόνο 900 κλίνες Εντατικής και σε όλη τη χώρα αντιστοιχούν 0,8 γιατροί ανά 1.000 κατοίκους, έναντι π.χ. 4,1 της Ισπανίας.

Ελλείψει, λοιπόν, υλικών και ανθρώπινων πόρων, το Βιετνάμ επιστράτευσε την κουλτούρα της «μυρμηγκοφωλιάς». Με μόλις 6 κρούσματα την 1η Φεβρουαρίου διέκοψε τις πτήσεις με την Κίνα, ενώ με το παραμικρό κρούσμα έβαζε σε επιλεκτική καραντίνα γειτονιές και πόλεις, σε περιορισμένη έκταση. Επιτροπές γειτονιάς, αστυνομικοί και ομάδες «πληροφοριοδοτών» μαθαίνουν αμέσως ποιος νοσεί σε κάθε σπίτι της χώρας και λαμβάνονται αμέσως μέτρα σε τοπικό επίπεδο.

Το Βιετνάμ πέτυχε μια μεγάλη νίκη, αλλά δεν χαλαρώνει: «Σιγά σιγά ανοίγουμε επιχειρήσεις και καταστήματα σε Ανόι και Χο Τσι Μινχ. Ομως θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με την επιδημία και τη νέα κανονικότητα που φέρνει», δήλωσε σοφά ο πρωθυπουργός Νγκουγέν Ζουάν Πουκ.

Από την έντυπη έκδοση