Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΟΙ ΑΦΟΡΜΕΣ πολλές και διάχυτες. Π.χ. η παγκόσμια κοινότητα έχει εκθειάσει την Ελλάδα και την ελληνική κυβέρνηση για το πώς χειρίστηκε την πανδημία και «πετάγεται» κάποιος -με βασική, αν όχι μοναδική ιδιότητα το Συριζαίος- και «ανατρέπει» τους πάντες και τα πάντα. Πολλές μεγάλες παγκόσμιου βεληνεκούς προσωπικότητες έχουν αναφερθεί στην Ελλάδα σαν «πρότυπο» ή «μοντέλο», τελευταίος χθες ο γ.γ. του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Αντόνιο Λόπεζ και βρίσκεται κάποιος προχειρολόγος, ο οποίος φτιάχνει έναν «πίνακα» με άσχετα «στοιχεία» ατάκτως ερριμμένα και «αποδεικνύει» ότι η ελληνική επιτυχία είναι fake news…

ΠΡΟΕΞΑΡΧΟΝΤΟΣ του Π. Πολάκη και μιας θλιβερής μειοψηφίας «αριστερών sites» απ’ ΟΛΟ αυτό που συμβαίνει στη χώρα εδώ και σχεδόν 2 μήνες ανακαλύπτουν «σκάνδαλα». Π.χ. τα 11 εκατ. για την καμπάνια «Μένουμε σπίτι» -όταν όλοι αναγνωρίζουν τον ρόλο που έπαιξε στη συνειδητή πειθαρχία της συνήθως απείθαρχης ελληνικής κοινωνίας. Και δεν προκύπτει καθαρά ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα. Δεδομένου ότι το «σκάνδαλο» τελικά είναι το «πλήγμα στην πολυφωνία», γιατί δεν πήραν διαφήμιση τα «δικά» τους ΜΜΕ. Τι κι αν οι πωλήσεις τους είναι τραγικά μικρές, τι κι αν τα sites για τα οποία έγινε ο θόρυβος βρίσκονται στα τάρταρα της επισκεψιμότητας. Ή το άλλο «μέγα σκάνδαλο» που ανακαλύφθηκε με τα voucher των 600 ευρώ για τους επιστήμονες, που δίδονται μέσω ΚΕΚ. Αγνοώντας ότι αξιοποιούνται χρήματα από το ΕΣΠΑ, αλλά και με επιλεκτική μνήμη για τις δεκάδες ανάλογες αποφάσεις που είχε υπογράψει ως αρμόδιος υπουργός η Ε. Αχτσιόγλου. Προφανώς τα ΚΕΚ ήταν «δικά μας» τότε κι όλα καλώς καμωμένα.

ΕΚΕΙ που ο Θανάσης εισβάλλει στην σκέψη είναι με τα οικονομικά. Αφού τέλειωσε το παραμύθι με το «μαξιλαράκι»-κατάλαβαν, επιτέλους, ότι δεν είναι λεφτά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τα κρατικά διαθέσιμα τα οποία ο ελληνικός λαός στις 7/7/2019 αποφάσισε να αναθέσει τη διαχείρισή τους στον Κ. Μητσοτάκη-άρχισε η πλειοδοσία των λεφτόδενδρων. Κι αφού εξαντλήθηκε και η «ισχύς» της νέας λέξης που έμαθε η Κουμουνδούρου -«εμπροσθοβαρώς»- και γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι είναι ανεύθυνο και επικίνδυνο να δίνεις όλα όσα έχεις τώρα χωρίς να γνωρίζεις ούτε πόσο θα διαρκέσει η κρίση ούτε πόση θα είναι η ύφεση ούτε ποιες ανάγκες θα δημιουργηθούν, το γύρισαν στην κανονική καταστροφολογία και κινδυνολογία. Λάτρεψαν το αλάνθαστο ΔΝΤ που προβλέπει έναν κανονικό αρμαγεδδώνα. Και πυροδοτούν υποθετικά και αστήρικτα σενάρια περί μείωσης του κατώτατου μισθού, απελευθέρωσης των απολύσεων και μετατροπής της αγοράς εργασίας σε «ζούγκλα». Προσδοκούν την ανάσταση των μνημονίων. Αν και… μαρξιστές, αγνοούν ότι ο Κάρολος είχε πει -κι είχε δίκιο- ότι η ιστορία την πρώτη φορά επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι ζει στον αστερισμό της φάρσας, δεδομένου ότι δεν προκύπτει από πουθενά ότι μπορεί να του δοθεί η δυνατότητα να επαναλάβει την τραγωδία. Και έτσι βιώνει το δικό του δράμα. Της δυσαρμονίας με την κοινωνία και το κοινό αίσθημα.

ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ έτσι κάνει «πολιτική» ο εντυπωσιακά αμήχανος ΣΥΡΙΖΑ. Περιπτωσιολογώντας, κινδυνολογώντας και διαστρέφοντας την πραγματικότητα, που κάνει το θανάσιμο λάθος, να μη συμφωνεί μαζί τους. Και κάπως έτσι θυμίζει όλο και περισσότερο τον Θανάση που οδηγούσε ανάποδα…

ΤΟΥΣ «ΤΡΩΕΙ», ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ «ΣΩΖΕΙ», ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ…

Τι ήταν να το πει ο Νιόνιος; Τι ήταν να πει δυο καλές κουβέντες για την κυβέρνηση και τον Σ. Τσιόδρα ο Δ. Σαββόπουλος; Τι ήταν να πει -με τον δικό του τρόπο- αυτό που λέει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων; Ξαμολήθηκαν οι ταλιμπάν των υπογείων να αποδομήσουν τον Δ. Σαββόπουλο. Αυτοί οι μικροί, αυτόν τον μέγα! Ο «δεξιός», ο «μπήξε», ο «δείξε».

Το κωμικοτραγικό της ιστορίας είναι ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς γαλουχήθηκαν πολιτικά, διαμόρφωσαν αντίληψη και επέλεξαν στάση ζωής ακούγοντας Σαββόπουλο και προσπαθώντας να αναμασήσουν τους στίχους του. Οποιος έχει ζήσει εκείνη την εποχή τους θυμάται, έναν-έναν ξεχωριστά αλλά και όλους μαζί, είτε να στρατολογούν, είτε να συζητούν, είτε να φλερτάρουν με στίχους του Νιόνιου. Αυτά τα λιπόψυχα ανθρωπάκια είναι που τώρα προσπαθούν να ρίξουν το «άγαλμα» του Δ. Σαββόπουλου.

Χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο και κάνουν μια τρύπα στο νερό. Και βέβαια διατυμπανίζουν τον οπορτουνισμό τους και διαλαλούν την ελαφρότητά τους. Κι είναι αυτοί που όταν -χτύπα ξύλο- φύγει ο Δ. Σαββόπουλος, θα είναι οι πρώτοι που θα τρέξουν να τον οικειοποιηθούν. Οπως έκαναν πρόσφατα και με τον Μ. Γλέζο και με τον Π. Κοροβέση. Αν και οι δυο είχαν προλάβει.

Ο ένας να ζητήσει «συγγνώμη» που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ και ο άλλος να μιλήσει για «ξεφτίλα» που δεν την περίμενε, γιατί «ήταν φίλοι μου»… Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που κατάφεραν και κατέστησαν την αριστερά συνώνυμο της μικροψυχίας, της αγνωμοσύνης και της ηθικής ευτέλειας. «Ας κρατήσουν οι χοροί», Νιόνιο!

Η είδηση στη συνέντευξη του Κ. Μητσοτάκη

Η συνέντευξη του Κ. Μητσοτάκη στην «Καθημερινή» και στον Αλ. Παπαχελά ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα δημοσιογραφικά, αλλά και βαθιά ανθρώπινη συνέντευξη. Κάτι η πρόσφατη προσωπική περιπέτεια του Αλ. Παπαχελά, κάτι η προσωπική διάθεση του πρωθυπουργού, έβγαλαν ειδήσεις κι ανθρωπιά. Σε ό,τι αφορά τις ειδήσεις που «βγήκαν» -κι ήταν αρκετές- ξεχωρίζω την ειλικρινή αυτοκριτική του Κ. Μητσοτάκη για την άποψη που είχε για το ΕΣΥ.

Και την ξεχωρίζω, όχι μόνο γιατί δεν δίστασε να παραδεχθεί ότι είχε λάθος εκτίμηση για τη σημασία του, αλλά -κυρίως- γιατί, όπως μαθαίνω, η αυτοκριτική έχει πολύ ενδιαφέρουσα συνέχεια. Δεν είναι μόνο το «μικρό θαύμα» που έγινε μέσα σε λίγες εβδομάδες στο ΕΣΥ. Είναι η απόφαση του πρωθυπουργού να επενδύσει στη δημιουργία ενός σύγχρονου ΕΣΥ, που θα αντέξει στον χρόνο και τις κοινωνικές ανάγκες. Για να αποδειχθεί, εκτός των άλλων, πως σε ό,τι αφορά το κοινωνικό κράτος «αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες»…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου