Ο πρωθυπουργός ζύγισε όλες τις υποψηφιότητες και έκρινε ότι η κυρία Σακελλαροπούλου είναι το πρόσωπο που μπορεί να σηματοδοτήσει τη νέα εποχή στην οποία εισέρχεται η χώρα μετά από μία δεκαετή κρίση, όχι μόνο οικονομική αλλά θεσμική, κοινωνική και αξιακή.

Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Για μία ακόμη φορά ο κ. Μητσοτάκης έδειξε ότι κινείται πέραν των στενών κομματικών ορίων και θεωρεί το ζήτημα της συναίνεσης όχι ως συγκυριακή ευκαιρία αλλά ως μία βασική στρατηγική του επιλογή. Θα λέγαμε ότι, σε αντίθεση με τον Τσίπρα που «θρέφεται» από τη σύγκρουση, ο Μητσοτάκης ενισχύεται συσπειρώνοντας τις δυνάμεις της μετριοπάθειας και της συναίνεσης.

Η επιλογή της κ. Σακελλαροπούλου έχει τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά:

Πρώτον, δεν είναι κομματική αλλά απολύτως πολιτική. Ο πρωθυπουργός δεν θέλησε να βάλει μέσα στην κομματική αρένα τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας και πολύ απλά «πέταξε την μπάλα μπροστά». Η κ. Σακελλαροπούλου προέρχεται από την κοινωνία, είναι καταξιωμένη δικαστής και έχει αποσπάσει τα εύσημα από τον νομικό κόσμο για την πορεία της στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Δεύτερον, θα δυσκολευθούν πολύ τα κόμματα της αντιπολίτευσης να μην υπερψηφίσουν την επιλογή της κ. Σακελλαροπούλου. Επί ΣΥΡΙΖΑ προήχθη στη θέση της προέδρου του ΣτΕ, με τον βίο της δεν έχει προκαλέσει ποτέ κομματικές έριδες, ούτε έχει εμπλακεί σε παιχνίδια εξουσίας. Και αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό εφόδιο για το πρόσωπο που θα ηγηθεί πολιτειακά στην κούρσα της Ελλάδας για να κερδίσει το χαμένο έδαφος των τελευταίων ετών. Και η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής κ. Φώφη Γεννηματά δύσκολα θα αρνηθεί την υπερψήφιση μιας Ελληνίδας με τα χαρακτηριστικά της προέδρου του ΣτΕ. Επομένως μία πιθανή ομόφωνη εκλογή Προέδρου θα στείλει διεθνώς ένα ισχυρό μήνυμα ενότητας και ομοψυχίας σε μία περίοδο που το χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε.

Τρίτον, με τη μη επιλογή ενός «μπαρουτοκαπνισμένου» πολιτικού ο κ. Μητσοτάκης αποφεύγει ανούσιες προστριβές που τελικά αποδυναμώνουν τον θεσμό και φθείρουν την ποιότητα της δημοκρατίας μας. Ο κ. Τσίπρας επιμένοντας με τέτοια σφοδρότητα στο πρόσωπο του κ. Παυλόπουλου ουσιαστικά «έκαψε» αυτή την επιλογή, που θα ήταν δύσκολο να υλοποιηθεί όταν ο πρωθυπουργός δεν είχε υπερψηφίσει τον σημερινό Πρόεδρο το 2015 και θα έπρεπε να εξηγήσει τους λόγους μιας μεταστροφής του. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με την επιμονή του στον κ. Παυλόπουλο θέλησε να δημιουργήσει «εσωκομματικά» προβλήματα στη Νέα Δημοκρατία, κάτι που δεν θα επέτρεπε ούτε ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά και το οποίο δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα για όσους γνωρίζουν τις ισορροπίες στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος.

Τέταρτον, η επιλογή μιας γυναίκας για το ύπατο θεσμικό αξίωμα είναι ένα φωτεινό σήμα προόδου συνολικά για τη χώρα. Ο Μητσοτάκης επικρίθηκε για τον μικρό αριθμό γυναικών που μετέχουν στην κυβέρνηση, τώρα δίνει τον πρώτο πολιτειακό ρόλο στην κυρία Σακελλαροπούλου, δείχνοντας ότι είναι η ώρα να καλυφθούν οι διακρίσεις και οι γυναίκες να αποκτήσουν τον δικό τους αυτόνομο ρόλο.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του εξέφρασε τον σεβασμό του στο πρόσωπο του Προκόπη Παυλόπουλου, που ολοκληρώνει μία θητεία, δύσκολη, κυριολεκτικώς «διά πυρός και σιδήρου». Τα όσα έπραξε τις ώρες του δημοψηφίσματος, όταν το Μαξίμου φλερτάριζε με το χάος του grexit, πιστώνονται στον ίδιο. Είμαστε βέβαιοι ότι και ο Παυλόπουλος στο άκουσμα του ονόματος της κυρίας Σακελλαροπούλου κατάλαβε το νόημα της επιλογής του πρωθυπουργού. Και στο γραφείο του θα υποδεχθεί με θέρμη τη διάδοχό του.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση