Και αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο σε μια περίοδο ιδιαίτερης έντασης τόσο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου όσο και στον Περσικό Κόλπο, μετά τη δολοφονία του στρατηγού της Τεχεράνης Σουλεϊμανί από αμερικανικά πυρά στη Βαγδάτη και την απάντηση των Ιρανών με βομβαρδισμό βάσεων στο Ιράκ.

Μακριά από τις μικρότητες της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο βασικός στόχος των συνομιλιών του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον επετεύχθη. Έθεσε δημοσίως ενώπιον του Αμερικανού προέδρου τις ελληνικές θέσεις σχετικά με την προκλητικότητα της Τουρκίας, η οποία λειτουργεί ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας στην ευρύτερη περιοχή. Κατέστησε δηλαδή ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να ανεχθεί συμπεριφορές τέτοιου είδους.

Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες από την Ουάσιγκτον, η αμερικανική πλευρά έχει κατανοήσει ότι δεν μπορεί να ανοίξει και νέο μέτωπο στη Μεσόγειο και για το σκοπό αυτόν προτίθεται να αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο ώστε να μη σημειωθεί κλιμάκωση της έντασης.

Όπως φάνηκε εξάλλου και από τη συνάντηση Πούτιν- Ερντογάν, η Ρωσία έβαλε φρένο στα σχέδια της Άγκυρας να στείλει στρατό στη Λιβύη, δυσκολεύοντας έτσι και αυτή την υλοποίηση της συμφωνίας του Τούρκου προέδρου με τον πρωθυπουργό της Τρίπολης για τον καθορισμό θαλάσσιων ζωνών που αγνοούν προκλητικά την Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου.

Αλλά και η Ευρώπη απέρριψε κατηγορηματικά την απαράδεκτη συμφωνία, βάζοντας και «πάγο» στον Λίβυο πρωθυπουργό, ενώ, παράλληλα, η Ελλάδα συμμετείχε στην πενταμερή διάσκεψη του Καΐρου, μαζί με Κύπρο, Αίγυπτο, Γαλλία και Ιταλία, προκειμένου να χαραχθεί κοινή γραμμή απέναντι στις τουρκικές παρανομίες.
Εχει γίνει πλέον σαφές ότι η διπλωματία μπορεί να δώσει λύση και οι κινήσεις της Ελλάδας στη γεωπολιτική σκακιέρα γίνονται με σύνεση, αλλά και αποφασιστικότητα, όπως μπορούμε να κρίνουμε και από τις επαφές του πρωθυπουργού στην Αμερική.

Από την έντυπη έκδοση