Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Γι’ αυτό κι έχει αλλάξει ήδη τον τρόπο ζωής και των μη καπνιστών και ημών -δυστυχώς- των καπνιστών. Είναι ένας νόμος που έχει παρέμβει ήδη στην καθημερινότητα και στις συνήθειες όλων κι έχει ήδη μετρήσιμο αποτέλεσμα. Εστω κι αν έχει δυσκολέψει τις προσφιλείς συνήθειες πολλών. Ο νόμος τηρείται σε εντυπωσιακό βαθμό.

ΟΙ ΝΟΜΟΙ που παρεμβαίνουν στις συνήθειες και την καθημερινότητα των πολιτών -πόσω μάλλον μιας ανυπάκουης και «αντιστασιακής» κοινωνίας, όπως η ελληνική- είναι ίσως οι πιο δύσκολοι νόμοι. Η μοίρα τους είναι οι αλλεπάλληλες μετωπικές συγκρούσεις με υπερτροφικά εγώ και το κυρίαρχο δόγμα τού «ποιος είσαι εσύ που θα μου πεις εμένα τι θα κάνω». Επιπροσθέτως αυτοί οι νόμοι έχουν την ιδιαιτερότητα ότι προσφέρονται για ιδεολογικοποίηση των προβλημάτων που έρχονται να αντιμετωπίσουν. Με αποτέλεσμα να μετατρέπονται και σε αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης, στην οποία συσσωρεύονται κοινωνικά και ιδεολογικά φορτία. Δεν είναι τυχαίο π.χ. ότι ο αντικαπνιστικός νόμος συνάντησε τις μεγαλύτερες αντιστάσεις από τους οργανωμένους καπνιστές, αλλά και από τους επιχειρηματίες που είδαν τους τζίρους των επιχειρήσεών τους να πέφτουν κατά 40% ή και 50%. Πολιτικά όμως αμφισβητήθηκε από μια «αριστερής» προέλευσης ανυπακοή, η οποία έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με το νέο φρούτο του αντιεμβολιαστικού κινήματος.

ΟΜΩΣ αυτός ο δύσκολος νόμος τηρείται σε εντυπωσιακό βαθμό. Αποδεικνύοντας ότι οι Ελληνες μπορούν να υπακούσουν, μπορούν να συμμορφώνονται, μπορούν να πειθαρχήσουν. Αρκεί να υπάρχει λογική και αυταπόδεικτο δημόσιο όφελος, αλλά και ισχυρή βούληση για την εφαρμογή του.

ΕΝΑΣ τέτοιος νόμος βεβαίως προκάλεσε και το «δαιμόνιο του Ελληνα», το οποίο δεν είναι πάντα για καλό. Η πατέντα, ας πούμε, βγαίνω έξω για ένα τσιγάρο και την κάνω χωρίς να πληρώσω είναι η «αντίδραση» μιας άλλης κατηγορίας συνελλήνων. Των τζαμπατζήδων που εκμεταλλεύονται και την παραμικρή ευκαιρία. Προφανώς η πραγματικότητα θα διορθώσει κι αυτές τις απρόσμενες αντιδράσεις των επιτηδείων.

ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ αντίστοιχοι νόμοι, οι οποίοι δεν ήταν και τόσο αυστηροί όσο ο νόμος που εφαρμόζεται, απέτυχαν. Αφενός γιατί δεν υπήρξε ποτέ ισχυρή βούληση για την εφαρμογή τους και αφετέρου γιατί οι καπνιστές, «πιάνοντας» το μήνυμα, τους «καταργήσαμε» με αποφασιστικότητα και σε χρόνο dt. Τώρα είναι αλλιώς. Και δεν είναι μόνο και κυρίως η δαμόκλειος σπάθη των τσουχτερών προστίμων. Είναι η συλλογική συνειδητοποίηση. Η οποία απαντά και σε ένα διαχρονικό ερώτημα-απορία: Πώς γίνεται οι ίδιοι άνθρωποι που φέρονται όπως φέρονται στην Ελλάδα όταν βρίσκονται στο εξωτερικό γίνονται τύπος και υπογραμμός. Δεν καπνίζουν στα εστιατόρια ή τα καφέ -πόσω μάλλον σε νοσοκομεία ή δημόσιες υπηρεσίες- οδηγούν υποδειγματικά και συμμορφώνονται απολύτως με τους κανόνες της χώρας που βρίσκονται.

ΑΣ ΤΟ παραδεχθούμε κι ας το απολαύσουμε ακόμα κι όσοι «στριμωχτήκαμε» απ’ αυτόν τον νόμο: Ευτυχώς «χάσαμε»! Και η ελληνική κοινωνία δεν είναι μόνο μια εγωκεντρική και «αναρχική» κοινωνία. Είναι μια κοινωνία που μπορεί να πειθαρχήσει, αφού προηγουμένως πειστεί κι εφόσον καταλαβαίνει ότι οι «από πάνω» δεν παίζουν, ούτε κλείνουν πονηρά το μάτι.

ΛΑΘΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

Ορθότατα ανακλήθηκε η απόφαση για την επιδότηση -με τον συγκεκριμένο τρόπο- των εφημερίδων. Και κακώς ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επικαλέστηκε την «ΚΥΑ του ΣΥΡΙΖΑ». Γιατί η απόφαση της κυβέρνησης μπορεί να είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό αντιγραφή της αντίστοιχης απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχει μια πολύ κρίσιμη διαφορά: Εχει τροποποιήσει το άρθρο 4, απαλείφοντας π.χ. την προϋπόθεση-ώστε να επιχορηγηθεί μια εφημερίδα-τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή με την ύλη τους να μην προάγουν διακρίσεις βάσει του φύλου, των πεποιθήσεων, της εθνικής καταγωγής, της αναπηρίας ή της ηλικίας. Ετσι π.χ. μπόρεσε να «χωρέσει» στην επιχορήγηση και το «Μακελειό».

Είναι καταφανές λάθος, επίσης, ότι την ίδια επιχορήγηση δικαιούνται και μια εφημερίδα που απασχολεί 300 ή 80 εργαζομένους και μια άλλη που έχει 4 ή και 1(!) εργαζόμενο. Η επιχορήγηση των εφημερίδων από μόνη της προκάλεσε αντιδράσεις. Κακώς. Και όχι για λόγους συντεχνιασμού. Ο Τύπος ήταν ένα από 3 μεγάλα θύματα της κρίσης. Και πρέπει να στηριχθεί. Στηρίζοντας τη διατήρηση ή και την αύξηση των θέσεων εργασίας και όχι τους ιδιοκτήτες, όπως επιπόλαια έσπευσαν να πουν κάποιοι.

Αλλά για να γίνει αυτό και να υπηρετεί τον στόχο του, πρέπει να υπάρχουν ορθολογικά και μη αμφισβητούμενα κριτήρια, αλλά και διασφάλιση της ποιότητας του Τύπου. Δεν μπορεί να επιχορηγείται ο κατακίτρινος Τύπος, ούτε οι μονοπρόσωπες επιχειρήσεις, δημιουργώντας -ως μη όφειλαν- υπόνοιες περί σκοπιμοτήτων.

ΒΑΘΙΑ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΕ 450 ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΜΚΟ

Εξαιρετικά αποκαλυπτικοί ήταν οι έλεγχοι του υπ. Προστασίας του Πολίτη για τις ΜΚΟ που συμμετείχαν στο «πάρτι του προσφυγικού», με τις ευλογίες της «ευαίσθητης» κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ούτε λίγο ούτε πολύ 450(!) ΜΚΟ δεν εμφάνισαν ΑΦΜ, ΔΟΥ, στοιχεία νόμιμου εκπροσώπου στην Ελλάδα, ισολογισμούς των 2 τελευταίων ετών και το ακριβές είδος της δράσης τους. Και, βέβαια, ούτε αναφορές για τις πηγές χρηματοδότησής τους ή στοιχεία για τους εργαζόμενους και τους εθελοντές τους.

Στο μητρώο των ΜΚΟ που άνοιξε το ΥΠΠΟ γράφτηκαν μόλις 70 ΜΚΟ. Οι 61 ήταν ελληνικές ή παραρτήματα διεθνών οργανώσεων και 9 αμιγώς ξένες οργανώσεις.
Το πρώτο αποφασιστικό βήμα για την αντιμετώπιση αυτού του «καρκινώματος», που επί 4,5 χρόνια κατέτρωγε το νοσούν σώμα του μεταναστευτικού κύματος, αλλά και του Ελληνα φορολογούμενου έγινε. Απομένει το δεύτερο και ίσως πιο κρίσιμο: Η επιστροφή των χρημάτων και η τιμωρία όσων εμπορεύτηκαν τον ανθρώπινο πόνο.

ΨΗΦΙΣΑΝ Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ-Α. ΣΑΜΑΡΑΣ, «ΘΡΙΑΜΒΟΣ» ΣΥΡΙΖΑ…

Δύο πρωθυπουργοί-οικονομολόγοι ψήφισαν χθες στις εκλογές του Οικονομικού Επιμελητηρίου, στις οποίες καταγράφηκε ακόμα μια μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ σε μεγάλο επαγγελματικό σωματείο. Ενας νυν κι ένας πρώην ΠΘ, ο Κ. Μητσοτάκης και ο Α. Σαμαράς ψήφισαν στις χθεσινές εκλογές, δείχνοντας και μ’ αυτόν τον τρόπο το ενδιαφέρον τους για τη διοίκηση του Οικονομικού Επιμελητηρίου. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές όλα τα στοιχεία έδειχναν σημαντική άνοδο της παράταξης της Ν.Δ. (εξασφαλίζοντας την επανεκλογή του νυν προέδρου Κ. Κόλλια), άνοδο της παράταξης που πρόσκειται στο ΚΙΝΑΛ (περνούσε στη δεύτερη θέση) και καταβαράθρωση της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ, που υποχωρούσε στην τρίτη θέση.

Προφανώς η διεύρυνση και η ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ πάει πολύ καλύτερα απ’ όσο φαίνεται…

ΑΠΟΡΙΕΣ

1. «Αει πιες το τσάι σου», είπε ο Π. Πολάκης στον Κ. Σημίτη. Τι να έγινε άραγε; Σώθηκε η ρακή;

2. Αληθεύει ότι η αυριανή συνάντηση Κ. Μητσοτάκη-Κ. Λαγκάρντ φέρνει πιο κοντά την ένταξη της Ελλάδας στην ποσοτική χαλάρωση;

3. Με τέτοια ανοχή στην κριτική των συντρόφων, όπως στην Αρτα, υπάρχει περίπτωση να μην πάει εξαιρετικά το iSYRIZA;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου