Γράφει ο Γιώργος Κουμπαράκης

Τα υπουργεία Ενέργειας και Υποδομών και Οικονομικών, έχοντας ως στόχο την προώθηση της ηλεκτροκίνησης, συγκρότησαν Διυπουργική Επιτροπή, αντικείμενα της οποίας είναι η εκπόνηση εθνικού επιχειρησιακού σχεδίου για την ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης στη χώρα μέχρι τις 30 Ιουνίου 2020 και ο σχεδιασμός προγράμματος κινήτρων για την προώθηση της ηλεκτροκίνησης.

Προκειμένου να καταλάβουμε το επίπεδο της χώρας μας σε ό,τι αφορά την ηλεκτροκίνηση, σύμφωνα με τη μελέτη της LeasePlan για το 2019 (EV Readiness Index 2019), η χώρα μας σε ό,τι αφορά στο δείκτη συνολικής ετοιμότητας υποδοχής της ηλεκτροκίνησης κατάφερε να συγκεντρώσει μόλις 10 βαθμούς και ως προς το δείκτη ωριμότητας υποδοχής της ηλεκτροκίνησης και ως προς το δείκτη ωριμότητας όσον αφορά τα σημεία φόρτισης, 2 βαθμούς και 4 βαθμούς για τα κρατικά κίνητρα. Σε επίπεδο, δε, υποδομής φόρτισης, η χώρα μας διαθέτει μόνο 115 σημεία φόρτισης, την ίδια στιγμή που η χαμηλότερη στη συνολική κατάταξη Πολωνία διαθέτει 342 σημεία φόρτισης και η Γερμανία, σήμερα που μιλάμε, έχει 17.400 σημεία φόρτισης. Οπερ μεθερμηνευόμενον ότι σε κάθε σημείο φόρτισης αντιστοιχούν πέντε ηλεκτρικά αυτοκίνητα από τις 83.000 ηλεκτρικά αυτοκίνητα που κυκλοφορούν σήμερα συνολικά σε όλη τη χώρα.

Τα Σχέδια Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ), που εκπονούνται με τη χρηματοδότηση του Πράσινου Ταμείου σε περισσότερες από 162 πόλεις της χώρας, αφορούν σε μεγάλο βαθμό την ηλεκτροκίνηση, όταν τα μέτρα τα οποία προτείνονται σε επίπεδο δήμου μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν και την προώθηση των ηλεκτροκίνητων συστημάτων κοινοχρήστων ποδηλάτων αλλά και των ιδιωτικών ηλεκτρικών ποδηλάτων ως μέσα μεταφοράς, την προώθηση ηλεκτρικών κοινόχρηστων συστημάτων μικροκινητικότητας, την ανάπτυξη δικτύου φόρτισης ηλεκτροκίνησης σε κομβικά σημεία των πόλεων και κατά μήκος των συνδετήριων αξόνων, αν πρόκειται για μητροπολιτικές περιοχές, την προώθηση συστημάτων διαμοιρασμού του στόλου αυτοκινήτων κατά κανόνα με ηλεκτροκίνηση, την υποστήριξη κατάλληλων συστημάτων park & ride, την αναβάθμιση του στόλου της δημόσιας συγκοινωνίας, τη δημιουργία ζωνών χαμηλών εκπομπών ρύπων κ.λπ.

Βέβαια, για να μη βρεθούν οι πόλεις σε πανικό προσαρμογής και για να μπορέσουν να επιτύχουν μια ομαλή μετάβαση σε ό,τι αφορά την ηλεκτροκίνηση, ο κάθε δήμος οφείλει να προχωρήσει σε μια διαδικασία αναζήτησης υπηρεσιών στη λογική του Outsourcing που θα αφορούν στην αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης χρήσης ηλεκτροκίνητων οχημάτων σε επίπεδο δήμου, στην παροχή κινήτρων προς τους πολίτες για την επιλογή ηλεκτροκίνητων οχημάτων ως μέσου μετακίνησης, στην ολοκληρωμένη ενημέρωση των πολιτών για τα οφέλη της βιώσιμης αστικής κινητικότητας, καθώς και της σταδιακής αύξησης των καθαρών οχημάτων στις πόλεις με απώτερο στόχο την εξάλειψη των αυτοκινήτων συμβατικών καυσίμων μέχρι το 2050 και τον καθορισμό συγκεκριμένων κριτηρίων που θα πρέπει να πληρούνται προκειμένου η προώθηση χρήσης ηλεκτροκίνητων οχημάτων και η επέκταση του δικτύου εφοδιασμού τους σε επίπεδο δήμου να ενταχθούν σε ένα Ολοκληρωμένο Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας.